Πρόσφατα ο πρωθυπουργός της χώρας
παραδέχθηκε πως το α' Μνημόνιο απέτυχε. Γι' αυτό εξάλλου προχωρήσαμε στο
β' Μνημόνιο. Τώρα που και το β' τελειώνει στα μέσα του 2014, ακούμε πως
το χρηματοδοτικό κενό των 11-15 δισ. θα πρέπει να καλυφθεί με νέο
δανεισμό.
Το πρόβλημα είναι ότι ο νέος δανεισμός συνεπάγεται νέα μέτρα
(πέραν του δημοσιονομικού κενού των 5 δισ. για το 2015-2016 που εκτιμά η
τρόικα), καθώς οι πιστωτές μας δεν δανείζουν χωρίς ανταλλάγματα, ιδίως
σε μία περίοδο που ακριβαίνει το χρήμα, την ίδια ώρα που η ανάπτυξη
είναι καθ' όλα αβέβαιη.
Συνεπώς, μιλάμε για γ' Μνημόνιο ή διαφορετικά για νέα... αποτυχία του β' Μνημονίου πλέον. Με ποια λογική το γ' Μνημόνιο θα πετύχει εκεί που απέτυχαν τα δύο προηγούμενα; Την απάντηση μας τη δίδει ο Luc Coene του δ.σ. της ΕΚΤ, ο οποίος προχθές μόλις δήλωσε πως η Ελλάδα θα χρειαστεί νέα βοήθεια, πιθανότατα δύο φορές ακόμη! Δηλαδή, ούτε το γ' Μνημόνιο προβλέπεται να επαρκέσει. Και προς επίρρωσιν αυτού, ήλθε ο επικεφαλής οικονομικών προβλέψεων του γερμανικού ερευνητικού ινστιτούτου DIW, Ferdinand Fichtner, να τονίσει πως η Ελλάδα είναι χρεοκοπημένη, καθώς το χρέος της δεν είναι βιώσιμο, παρά τα 325 δισ. των δύο Μνημονίων που δόθηκαν και πως νέο Μνημόνιο δεν θα μας σώσει αλλά χρειαζόμαστε κούρεμα χρέους.
Μολονότι, δε, την τελευταία τριετία των δύο Μνημονίων ο δανεισμός δεν οδήγησε στην ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας, ο κ. Σαμαράς περιμένει η οικονομία να ανακάμψει και να χρηματοδοτηθεί με γ' Μνημόνιο το 2014. Το χειρότερο για την κυβέρνηση είναι πως δεν διδάσκεται από τη γενικότερη αναποτελεσματικότητα του δανεισμού να αποδώσει οικονομική ανάπτυξη. Γιατί όπως κατέδειξε η Deutsche Bank, παρά τη διόγκωση του δανεισμού τους την περίοδο 2008-2013, οι αναπτυγμένες χώρες του G7 ελάχιστα κατόρθωσαν να αναπτύξουν τις οικονομίες τους. Αν και πρόσθεσαν 18 τρισ. δολ. νέων δανείων (τα 5 τρισ. από τις κεντρικές τράπεζες) στο ήδη τεράστιο χρέος τους που άγγιξε τα 140 τρισ. δολ., η ονομαστική αύξηση του ΑΕΠ τους περιορίστηκε σε 1 τρισ. Με άλλα λόγια, την τελευταία 5ετία απαιτήθηκαν 18 δολ. χρεών για τη δημιουργία 1 δολ. οικονομικής ανάπτυξης. Και το ενοποιημένο χρέος τους (ιδιωτικό και δημόσιο) αυξήθηκε και τελευταία σταθεροποιήθηκε στο 440% του ΑΕΠ τους, αποκαλύπτοντας πως η περίφημη διαδικασία μείωσης των χρεών (απομόχλευση) ακόμη δεν έχει ξεκινήσει.
Με τη διεθνή αλλά και ελληνική εμπειρία να μην επαρκούν ώστε να πεισθούν οι αρμόδιοι για την καταστροφική πολιτική ομοιοπαθητικής αντιμετώπισης της υπερχρέωσης της χώρας με νέα δάνεια, και με την Ευρώπη να ολιγωρεί στο ζήτημα μιας κοινής αντιμετώπισης των χρεών, είναι φανερό πια ότι θα απαιτηθούν ρηξικέλευθες πολιτικές ανατροπές για να εξέλθει η Ελλάδα από την κρίση.
enet.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου