“ Ο Αλέξης Τσίπρας στο κανάλι Rai Tre ”
«Η Ανγκελα Μέρκελ είναι η πιο επικίνδυνη πολιτικός για τους λαούς
της Ευρώπης», δήλωσε ο Αλέξης Τσίπρας στον ιταλικό δημόσιο τηλεοπτικό
σταθμό RAI 3. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και υποψήφιος για την θέση του
προέδρου και της Κομισιόν υπογράμμισε πως εναντιώνεται, πρώτα από όλα,
στο σχέδιο που θέλει να επιβάλει την φτώχεια και μισθούς 300 ευρώ στην
ευρωπαϊκή περιφέρεια, γι' αυτό τόνισε πως είναι τίτλος τιμής για τον
ίδιο να έχει χαρακτηριστεί από γερμανικό περιοδικό ο εχθρός υπ' αριθμό
ένα της Ευρώπης.«Θεωρώ ότι η πιο επικίνδυνη πολιτικός, για τους ευρωπαϊκούς λαούς, είναι η κυρία Μέρκελ. Ζητάμε από όλους τους πολίτες να αποφασίσουν και να κρίνουν: η πολιτική αυτή της κυρίας Μέρκελ πέτυχε; Αν ναι, τότε ας ψηφίσουν τον Γιούνκερ ή τον Σούλτς, και το κόμμα του κυρίου Ρέντσι ή τη δεξιά στην Ιταλία. Αν θεωρούν ότι απέτυχε, πρέπει να στηρίξουν την εναλλακτική πρόταση για μια άλλη Ευρώπη, την οποία εκπροσωπούν οι δυνάμεις της πραγματικής αριστεράς», ανάφερε ο κ. Τσίπρας στην εκπομπή πολιτικής εμβάθυνσης του RAI 3, «In mezz’ ora».
Ο ίδιος πρόσθεσε πως στην Ευρώπη υπάρχουν τρία πολιτικά μπλοκ. Το πρώτο απαρτίζεται από τη δεξιά και τους σοσιαλδημοκράτες, που έστω και αν δεν είναι το ίδιο πράγμα, στηρίζουν τις πολιτικές λιτότητας. Το δεύτερο το συνθέτει η άκρα δεξιά, η οποία θέλει τη διάλυση της Ευρώπης. «Το τρίτο, είναι το δικό μας, που είμαστε οι πιο ευρωπαϊστές, αλλά ζητάμε την δημιουργία μιας διαφορετικής Ευρώπης. Με τις ευρωεκλογές, αυτό που θέλουμε είναι να αλλάξουμε τους πολιτικούς συσχετισμούς» πρόσθεσε, τονίζοντας ότι σήμερα οι Ευρωπαίοι πολίτες κρατούν το μέλλον τους στα χέρια τους».
Όσο για την πορεία του ιταλικού ψηφοδελτίου «η 'Αλλη Ευρώπη με τον Τσίπρα», ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ παραδέχθηκε ότι αποτέλεσε μια μεγάλη έκπληξη: «Κατάφερε να μαζέψει πάνω από 150.000 υπογραφές για να εξασφαλισθεί η συμμετοχή στις ευρωεκλογές. Πιστεύω ότι θα είναι η πραγματική έκπληξη της εκλογικής αυτής αναμέτρησης στην Ιταλία και ότι θα ενώσει τη μεγάλη παράδοση της αριστεράς με μια νέα ταυτότητα». Σχολιάζοντας, εξάλλου, τον νέο πρωθυπουργό της Ιταλίας, Ματέο Ρέντσι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης επισήμανε πως όσον αφορά τα εργασιακά οι προτάσεις του συμβαδίζουν με τις νεοφιλελεύθερες ιδέες, ενώ χρειάζεται επιστροφή στις βασικές ιδρυτικές αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στην κοινωνική συνοχή, στην αλληλεγγύη και στην Δημοκρατία.
Όσο για τον Μπέπε Γκρίλο και το κίνημα Πέντε Αστέρων, παρατήρησε ότι «εκφράζει μεγάλο μέρος του θυμού των πολιτών, αλλά δεν καταθέτει μια εναλλακτική πρόταση και δείχνει να μην κατανοεί ότι τα πράγματα δε μπορούν να αλλάξουν σε μια μόνον χώρα». Ο κ. Τσίπρας δεσμεύθηκε πως «όταν o ΣΥΡΙΖΑ θα αναλάβει την κυβέρνηση της Ελλάδας -διότι είμαστε βέβαιοι ότι θα κυβερνήσουμε πολύ σύντομα- θα επιδιώξουμε τη δημιουργία μιας ευρείας κοινωνικής και πολιτικής συμμαχίας, με τη στήριξη της Ιταλίας, της Ισπανίας, της Πορτογαλίας, για να βγούμε από το αδιέξοδο της λιτότητας».
Αποσπάσματα της συνέντευξης του Αλέξη Τσίπρα στο ιταλικό κανάλι RAI3:
Ξέρω πάρα πολύ καλά ότι, για να μπορέσουμε να πετύχουμε μια πολύ μεγάλη πολιτική αλλαγή στην Ελλάδα, κι αυτή η πολιτική αλλαγή να έχει θετικό αποτέλεσμα, πρέπει να αλλάξουν οι συσχετισμοί σε όλη την Ευρώπη. Δεν μπορεί μόνο σε μια χώρα να πετύχεις την πολιτική αλλαγή, αν οι συσχετισμοί σε όλη την Ευρώπη δεν είναι τέτοιοι που να μπορέσουν να δεχθούν αυτή την πολιτική αλλαγή. Συνεπώς, η επιλογή μας να υπάρξει η «Λίστα της Άλλης Ευρώπης» στην Ιταλία, σηματοδοτεί την κοινή πεποίθηση όλων των πολιτικών δυνάμεων που θέλουν μια μεγάλη πολιτική αλλαγή στην Ευρώπη, να την πετύχουν, να αλλάξουν τους συσχετισμούς σε αυτές τις ευρωεκλογές. Σε αυτές τις ευρωεκλογές δεν ψηφίζουμε μόνο για να εκλέξουμε κάποιους ευρωβουλευτές. Σε αυτές τις ευρωεκλογές ψηφίζουμε για τη ζωή μας. Η ζωή μας εξαρτάται από τους συσχετισμούς στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, η ζωή μας εξαρτάται από τις αποφάσεις που παίρνουν κάποιοι άλλοι, σε κλειστές αίθουσες, για μας. Και πρέπει να διαμορφώσουμε αυτούς τους συσχετισμούς. Για πρώτη φορά οι ευρωπαίοι πολίτες, στην Ελλάδα, στην Ιταλία, στην Πορτογαλία, στην Ισπανία, σε όλη την Ευρώπη, κρατούν την τύχη στα χέρια τους. Δεν πρέπει να χάσουμε αυτή την ευκαιρία. Και, νομίζω ότι όλοι θα πρέπει να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας. Η πολιτική της λιτότητας, η πολιτική της διάλυσης της κοινωνικής συνοχής, η πολιτική της συρρίκνωσης της δημοκρατίας, είναι μια πολιτική που οδηγεί σε αδιέξοδο την Ευρώπη και τους ευρωπαϊκούς λαούς. Ήρθε η ώρα να βάλουμε ένα τέλος σε αυτή την πολιτική.
Νομίζω ότι αυτό που έχει γίνει τους τελευταίους δύο μήνες στην Ιταλία είναι συναρπαστικό, είναι μια πολύ μεγάλη έκπληξη. Ξεκινήσαμε λίγοι άνθρωποι, πριν από δυο μήνες, ένα εγχείρημα το οποίο ήταν παράτολμο. Σήμερα, πραγματικά, έχουμε γίνει πολλοί, έχουμε καταφέρει να συγκεντρώσουμε πάνω από 150.000 υπογραφές, που ήταν το όριο ενός, κατά την άποψή μου, άδικου νόμου που ισχύει στη χώρα σας. Παρόλα αυτά, ξεπεράσαμε αυτό τον σκόπελο και βλέπουμε ότι τα μηνύματα είναι πολύ θετικά κι ότι η «Άλλη Ευρώπη» θα είναι η έκπληξη των ευρωεκλογών στην Ιταλία. Κάτι τέτοιο δεν ήταν καθόλου εύκολο και καθόλου πιθανόν όταν ξεκινάγαμε αυτή την προσπάθεια. Και θέλω να πω ότι αυτό το συναρπαστικό ταξίδι σηματοδοτεί ότι τούτη την ώρα, τούτες τις μέρες, όλο αυτό τον καιρό, στην Ιταλία, τα κινήματα των πολιτών, η κοινωνική αριστερά, νέες δυνάμεις που αναδείχθηκαν μέσα απ’ αυτή την προσπάθεια, συνέβαλλαν σε μια επανάσταση της ενότητας και της ανιδιοτέλειας. Εγώ έτσι θέλω να χαρακτηρίζω αυτή την προσπάθεια. Γεννιέται μια καινούρια αριστερά, που εκπροσωπείται από νέους ανθρώπους, από κινήματα. Έχει, βέβαια, μια μακρά παράδοση, την οποία κουβαλά, αλλά φτιάχνει μια νέα ταυτότητα. Κι αυτή θέλουμε να είναι η νέα ταυτότητα μιας αριστεράς που έχει εναλλακτική άποψη για την Ευρώπη, δεν αρκείται στη διαμαρτυρία, και θέλει να κυβερνήσει για να αλλάξει τις ζωές και την καθημερινότητα εκατομμυρίων ανθρώπων που βασανίζονται από αυτές τις πολιτικές της σκληρής λιτότητας, από τις βάρβαρες πολιτικές που διαλύουν την κοινωνία.
Νομίζω ότι αυτή τη στιγμή, στην Ευρώπη, σε αυτές τις ευρωεκλογές, υπάρχουν τρία μπλοκ δυνάμεων. Το ένα μπλοκ είναι το κυρίαρχο, στο οποίο συμμετέχουν, παρά τις διαφορές τους, στην ίδια κατεύθυνση, η ευρωπαϊκή δεξιά και η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία. Δεν λέω ότι είναι ταυτόσημοι, όμως, στο «διά ταύτα», λένε ότι δεν υπάρχει άλλη επιλογή από το να ακολουθήσουμε αυτές τις πολιτικές, τις πολιτικές της λιτότητας και της συρρίκνωσης της δημοκρατίας.
Ένα δεύτερο μπλοκ είναι αυτό της λαϊκιστικής δεξιάς και της ακροδεξιάς, που θέλει να διαλύσει την Ευρώπη. Θέλει να γυρίσουμε στο έθνος-κράτος και, στην πραγματικότητα, δεν αντιμετωπίζει το κυρίαρχο πρόβλημα σήμερα, που είναι οι οικονομικές πολιτικές της λιτότητας, αλλά τα βάζει με τους μετανάστες, με τους αδύναμους.
Το τρίτο μπλοκ, είναι το μπλοκ που θέλουμε να δημιουργήσουμε εμείς, το μπλοκ για μια διαφορετική Ευρώπη. Εμείς θέλουμε να αλλάξουμε την Ευρώπη, δεν θέλουμε να την διαλύσουμε. Και πιστεύουμε ότι εμείς είμαστε πιο φιλοευρωπαϊστές από τις κυρίαρχες δυνάμεις σήμερα, που στην πραγματικότητα αδιαφορούν για το αν αυτή η Ευρώπη φτάσει σε αδιέξοδο ή θα διαλυθεί.
Ο νέος πρωθυπουργός της Ιταλίας, τον οποίο παρακολουθώ με μεγάλο ενδιαφέρον, έχει επιδείξει μια κινητικότητα, κυρίως στο να προωθήσει διαφορετικές πολιτικές στα ζητήματα της φορολογίας. Εντούτοις, στον βασικό πυρήνα, στον νεοφιλελεύθερο πυρήνα της πολιτικής που ακολουθείται σήμερα, που αφορά τις εργασιακές σχέσεις, το κοινωνικό κράτος, φαίνεται να υιοθετεί μια σκληρή νεοφιλελεύθερη αντίληψη. Πιστεύω ότι δεν μπορεί να είναι απάντηση στην ηγεμονία της κυρίας Μέρκελ μια πιο δεξιά πολιτική από αυτή που η κυρία Μέρκελ επιβάλλει. Η απάντηση στην ηγεμονία της κυρίας Μέρκελ είναι να ξαναγυρίσουμε στις ιδρυτικές αρχές της Ευρώπης. Σε μια Ευρώπη των λαών, με κοινωνική συνοχή, αλληλεγγύη και δημοκρατία. Το μέλλον μας, η προοπτική μας, δεν μπορεί να είναι να έχουμε ποσοστά ανεργίας σαν αυτά που έχουμε αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, 30% συνολικά και 60% για τους νέους, ή τεράστια ποσοστά ανασφάλιστης εργασίας, ή να επιμένουμε σε νόμους που διαλύουν το εργασιακό κεκτημένο, σήμερα, στην Ευρώπη, και που μας οδηγούν στην αβεβαιότητα, σε part time εργασία. Αυτές τις επιλογές τις είδαμε και από την εποχή του Τόνι Μπλερ στην Μεγάλη Βρετανία. Ο υποτιθέμενος «Τρίτος Δρόμος» δεν οδήγησε πουθενά. Η μείωση του κόστους εργασίας δεν βοηθάει στο να γίνει πιο ανταγωνιστική η οικονομία. Αν ήταν έτσι, η πιο ανταγωνιστική οικονομία στον κόσμο θα ήταν αυτή του Μπαγκλαντές. Δεν είναι όμως έτσι. Πρέπει να ξαναγυρίσουμε στις βασικές συστατικές αρχές της Ευρώπης, που είναι η αλληλεγγύη, η δημοκρατία, η κοινωνική συνοχή. Γι ‘ αυτό χρειάζονται ευρείες κοινωνικές συμμαχίες και χρειάζεται μια μεγάλη επιτυχία της δικής μας πρότασης, ώστε να παρασύρει και τη σοσιαλδημοκρατία, η οποία σήμερα μεταμορφώνεται σε νεοφιλελεύθερη, στην ιστορική της κοίτη, να τη συμπαρασύρει σε μια άλλη διαδρομή από αυτή την νεοφιλελεύθερη διαδρομή που έχει επιλέξει.
Εμείς θεωρούμε ότι η Ευρώπη είναι το πεδίο της πολιτικής και της ταξικής πάλης. Για μας, η Ευρώπη δεν έχει γεωγραφικά σύνορα, αλλά έχει κοινωνικά σύνορα, και αυτά θέλουμε να υπερβούμε. Είδαμε με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, πριν από δυο χρόνια, την μεγάλη εκλογική επιτυχία του κινήματος του Μπέπε Γκρίλο. Και το είδαμε με συμπάθεια, γιατί ήταν το τέκνο της αγανάκτησης και της οργής του ιταλικού λαού. Εντούτοις, η αγανάκτηση και η οργή δεν αρκούν, χρειάζεται κι εναλλακτική πρόταση. Και, κυρίως, δεν μπορεί κανένας σήμερα να μην συνειδητοποιεί ότι αυτή η εναλλακτική πρόταση δεν μπορεί να περιχαρακώνεται σε εθνικά σύνορα. Ζούμε στην Ενωμένη Ευρώπη, οι αποφάσεις λαμβάνονται –καλώς ή κακώς- στο Ευρωκοινοβούλιο –κι ακόμα χειρότερα, στις Συνόδους Κορυφής των ηγετών, που αγνοούν τη δημοκρατία του Ευρωκοινοβουλίου. Αν θέλουμε, λοιπόν, να αλλάξει κάτι στη ζωή μας, οφείλουμε να δώσουμε τη μάχη στην Ευρώπη. Έχω την αίσθηση ότι ο Μπέπε Γκρίλο αγνοεί αυτή την πραγματικότητα, κάνει σαν να μην την καταλαβαίνει. Αδιαφορεί για το αύριο της Ευρώπης. Εμείς, στο ερώτημα «ποια Ευρώπη, με ποιους συσχετισμούς», απαντάμε: η Ευρώπη της αλληλεγγύης με τους συσχετισμούς όπου οι προοδευτικές δυνάμεις και η αριστερά θα νικήσουν τις συντηρητικές και τις νεοφιλελεύθερες δυνάμεις. Ο Μπέπε Γκρίλο, σε αυτό το ερώτημα μάλλον απαντά: «δε με νοιάζει, ας είναι όποιοι θέλουν οι συσχετισμοί, εγώ θα αλλάξω τα πράγματα στην Ιταλία». Δυστυχώς, δεν είναι έτσι εύκολα τα πράγματα, δεν μπορείς να αλλάξεις τα πράγματα σε μια μόνο χώρα.
Γι’ αυτό έχει έναν ακόμα συμβολισμό, μια ακόμα μεγαλύτερη σημασία, αυτό που κάνουμε στην Ιταλία. Πιστεύω ότι αύριο, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι κυβέρνηση στην Ελλάδα, διότι πολύ σύντομα ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι κυβέρνηση στην Ελλάδα, το πρώτο πράγμα που θα επιδιώξουμε θα είναι μια ευρύτερη συμμαχία κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων στην ευρωπαϊκή περιφέρεια, στον ευρωπαϊκό Νότο. Και τότε, για να πετύχουμε εμείς στην Ελλάδα, θα χρειαστούμε τη συμφωνία, τη συναίνεση και την κοινωνική στήριξη και στην Ιταλία, και στην Ισπανία, και στην Πορτογαλία, για να βγούμε, συλλογικά κι όλοι μαζί, από αυτό το αδιέξοδο της λιτότητας. Χρειαζόμαστε μια ευρεία συμμαχία απέναντι στη συμμαχία του κεφαλαίου, στη συμμαχία των τραπεζιτών, που παίρνουν αποφάσεις οι οποίες κάνουν τη ζωή μας ολοένα και πιο θλιβερή.
[Ο χαρακτηρισμός του περιοδικού Σπίγκελ ότι είμαι ο πιο επικίνδυνος άνθρωπος στην Ευρώπη] ήταν για μένα ένας τίτλος τιμής, διότι, στην πραγματικότητα, επιβεβαίωνε ότι η δική μας πολιτική πρόταση είναι εξαιρετικά επικίνδυνη γι’ αυτό το πολιτικό σχέδιο που εφαρμόζεται σήμερα στην Ευρώπη και θέλει να δημιουργήσει στην περιφέρεια μια οικονομική ζώνη φτωχών και αμειβόμενων με 300-400 ευρώ, μια ζώνη ελαστικής εργασίας, ανεργίας και ανασφάλειας. Σε αυτό το σχέδιο θέλουμε να είμαστε επικίνδυνοι, θέλουμε να το διαλύσουμε αυτό το σχέδιο. Πράγματι, λοιπόν, είναι τίτλος τιμής να είμαστε επικίνδυνοι για το σχέδιο των τραπεζιτών, του μεγάλου κεφαλαίου, και το σχέδιο η ΕΕ να μετατραπεί σε Γερμανική Ένωση. Νομίζω, λοιπόν, ότι, στην πραγματικότητα, η πιο επικίνδυνη πολιτικός στην Ευρώπη, σήμερα, για τους λαούς, όχι για τους τραπεζίτες, είναι η κυρία Μέρκελ. Και θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτή τη στιγμή, στην Ευρώπη, δύο απόψεις, δύο δυνάμεις αντιπαρατίθενται. Οι δυνάμεις εκείνες που, είτε συγκροτούν την Ευρωπαϊκή Λαϊκή Δεξιά, με επικεφαλής την κυρία Μέρκελ, είτε συνδράμουν στο σχέδιό της –και ο κύριος Ρέντσι σ’ αυτό το σχέδιο συνδράμει, όταν συμφωνεί ότι θα πρέπει ν’ ακολουθήσουμε τη γραμμή της δημοσιονομικής σταθερότητας, της λιτότητας- κι από την άλλη πλευρά, είναι το δικό μας εναλλακτικό σχέδιο. Γι’ αυτό καλούμε και τους ιταλούς, και τους έλληνες, αλλά και όλους τους ευρωπαίους να αποφασίσουν, στο δίλημμα των ευρωεκλογών: έχει πετύχει, σήμερα, αυτή η πολιτική της κυρίας Μέρκελ; Αν έχει πετύχει, ας ψηφίσουμε για τον Γιούνγκερ ή για τον Σούλτς. Ας ψηφίσουμε στην Ιταλία τη λίστα του κυρίου Ρέντσι ή τη λίστα της ιταλικής δεξιάς. Αν, όμως, δεν έχει πετύχει, οφείλουμε να ψηφίσουμε και να στηρίξουμε την εναλλακτική πρόταση. Και η εναλλακτική πρόταση είναι της «Άλλης Ευρώπης», που στηρίζουν οι δυνάμεις της πραγματικής αριστεράς.
Η αυταρχική μεταρρύθμιση του κυρίου Ρέντσι συμβαδίζει με τις κυρίαρχες επιλογές της ΕΕ και της ευρωπαϊκής ελίτ. Αυτές οι αυταρχικές επιλογές δεν γίνονται μονάχα στην Ιταλία. Είναι επιλογές τις οποίες τις έχουμε βιώσει εδώ στην Ελλάδα, τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Προκειμένου να υπάρξει αυτή η τρομακτική κοινωνική ισοπέδωση , με το μνημόνιο της λιτότητας, το πρώτο θύμα ήταν η ίδια η δημοκρατία. Τα συντάγματά μας, συντάγματα τα οποία εγκρίθηκαν μέσα από διαδικασίες που έφεραν το λαό στο προσκήνιο, είναι δημοκρατικά συντάγματα, προστατεύουν την κοινωνία, το λαό. Και τα συντάγματα αυτά στέκονται εμπόδιο σε αυτές τις αντιμεταρρυθμίσεις που προωθούν σήμερα οι νεοφιλελεύθερες δυνάμεις στην Ευρώπη. Ως εκ τούτου, νομίζω ότι εμείς πρέπει να υπερασπιστούμε τις βασικές ιδρυτικές αρχές, και της Ευρώπης, αλλά και τις βασικές συνταγματικές αρχές. Να υπερασπιστούμε τα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα, τη δημοκρατία. Και νομίζω ότι αυτό θα έπρεπε, σε άλλες συνθήκες, να μην είναι υπόθεση μόνο της αριστεράς. Γι‘ αυτό, σε αυτή την εκλογική μάχη, εμείς καλούμε να μας ψηφίσουν όχι μόνο αριστεροί και αριστερές, αλλά τα εκατομμύρια των πολιτών που αισθάνονται να συνθλίβονται από αυτές τις επιλογές, είτε σε οικονομικό επίπεδο, είτε σε επίπεδο πολιτικών δικαιωμάτων και ελευθεριών.
Δείτε ολόκληρη τη συνέντευξη του Αλέξη Τσίπρα ΕΔΩ
periodista.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου