Ο τρόπος που πέφτει ένας πρωθυπουργός ή ένας ηγέτης, αποδεικνύει και το πόσο πραγματικά αγαπά την Πατρίδα του.
Χρήστος Γιαννούλης
Η παραίτηση του Δ. Βαρτζόπουλου, συντονιστή του κυβερνητικού έργου και στενού συνεργάτη του Σαμαρά, για να πολιτευτεί στην Β’ Θεσσαλονίκης, δεν προκαλεί έκπληξη. Ανοίγει όμως την συζήτηση για τις πραγματικές προθέσεις και τον τρόπο που θα οδηγήσει ο πρωθυπουργός της χώρας τις πολιτικές εξελίξεις. Με προφανή ερμηνεία ότι οι εκλογές είναι θέμα του τελευταίου διμήνου του 2014, χωρίς η προκήρυξη των εκλογών να συνδέεται με τον πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Να εφευρεθεί για παράδειγμα ένα αντάρτικο φιάσκο με την τρόικα και ως εκ τούτου η νέα βουλή που θα προκύψει να υποχρεούται στην εκλογή του προέδρου της Δημοκρατίας με 180 βουλευτές και όχι με 151 όπως προβλέπει το σύνταγμα σε περίπτωση που οδηγηθούμε σε εκλογές λόγω μη εκλογής προέδρου.
Βέβαια ο πιο καθοριστικός παράγοντας που δεν ελέγχεται και δεν χειραγωγείται, είναι η μη αναστρέψιμη πορεία της επικίνδυνης συγκυβέρνησης προς την πτώση. Οι επιμέρους όμως λεπτομέρειες μπορεί να έχουν σημαντικές επιπτώσεις στην προσπάθεια μίας νέα Κυβέρνησης, να ανάψει το πράσινο φως μία άλλης πορείας για την ζωή των Ελλήνων.
Και επειδή ο κύριος Αντώνης Σαμαράς δεν διακρίνεται, δεν διακρίθηκε και στο σύνολο της πολιτικής του διαδρομής, για την μεγαθυμία και τον πραγματικό πατριωτισμό του, αρχίζουν τα δύσκολα. Το απέδειξε και στους χειρισμούς του ως υπουργός Εξωτερικών αλλά και ως πρόεδρος της Πολιτικής Άνοιξης, κόμματος που γεννήθηκε από την μήτρα των μεγάλων ερωτηματικών για τους πραγματικούς λόγους που έριξε την Κυβέρνησης Μητσοτάκη και παρέδωσε την εξουσία στο ΠΑΣΟΚ το 1993.
Δεν είναι με λίγα λόγια ο πολιτικός που έχει αυξημένη την αίσθηση του κομματικού καθήκοντος και της διατήρησης των κεκτημένων της παράταξης που σήμερα εκπροσωπεί, αλλά ιεραρχεί την προσωπική του επιβίωση, με απώτερο στόχο την «επιστροφή» σε ηγεμονικές περιόδους του παρελθόντος. Η τουλάχιστον αυτό ονειρεύεται.
Επιλέγοντας, (καθόλου απίθανο ειδικά όταν συνεννοείται και συμβουλεύεται τον αποδεδειγμένα πολιτικά τυχοδιώκτη συνεταίρο του), τις εκλογές τον Νοέμβριο ή τον Δεκέμβριο, επενδύει σε αυτό που εντός των κυβερνητικών κύκλων ονομάζεται αριστερή παρένθεση.
Ελπίζει ότι όπως σήμερα, δεν θα βρεθούν οι 180 βουλευτές από την Κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα ενώ ταυτόχρονα η οικονομική πρόταση της αριστεράς θα δοκιμάζεται από την εν δυνάμει πολιτική αστάθεια που θα σηματοδοτεί το ορόσημο νέων εκλογών τον Μάρτιο με αφορμή την εκλογή του προέδρου της Δημοκρατίας.
Αν λοιπόν στο λήμμα τυχοδιωκτισμός πρέπει να μπει παρένθετη και μία φωτογραφία, αυτή δικαιωματικά θα έπρεπε να είναι του κ. Σαμαρά. Για τον απλούστατο λόγο, ότι ο τόπος χρειάζεται τις εκλογές και μία νέα πολιτική και οικονομική πρόταση, αντιστοιχισμένη στις ανάγκες της κοινωνίας. Η συγκυβέρνηση χρεοκόπησε.
Τελείωσε το «λαδάκι» της όπως λέει και ο λαός μας, παίζοντας το τελευταίο της χαρτί με τον Γιακουμάτο, τον Ντινόπουλο, τον Βορίδη, τον Κικίλια, την Βούλτεψη και τον Γεωργιάδη. Δεν μπορούν να σηκώσουν το βάρος και την ιστορική ευθύνη.
Αν πραγματικά νοιάζεται για την Πατρίδα, δεν είναι κουρασμένος, δεν περιμένει να κλείσει και τις τελευταίες συμφωνίες ξεπουλήματος (όπως ίσως έκανε και το 1993), πιστεύει ότι ανήκει σε δημοκρατική παράταξη και ενδιαφέρεται πραγματικά για τις γενιές που σβήνουν κάτω από τα χάχανα των θεατρίνων που έχει διορίσει υπουργούς, ας το αποδείξει.
Ας ανοίξει τώρα το θέμα του προέδρου της Δημοκρατίας. Τώρα. Και αν όπως λέει υπάρχουν οι 180 βουλευτές και δεν πρόκειται για φτηνή μπλόφα Χαρτοπαίκτη, ας τους εμφανίσει στο προσκήνιο κλείνοντας την πολιτική αστάθεια που αφορίζει υποκριτικά. Εκλέγοντας Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αφού λέει ότι μπορεί, δεν θα υπάρξει η δυνατότητα να επαληθευτούν όλα τα παραπάνω.
Τουλάχιστον ως προς το θεσμικό σκέλος γιατί η απομάκρυνση αυτής της κυβέρνησης σχετίζεται με την επιβίωση των πολιτών και της χώρας.
Εάν επιλέξει εκλογές χωρίς να κλείσει το θέμα του προέδρου θα είναι ένα ακόμη στοιχείο που δεν πρόκειται να του συγχωρήσει ο ιστορικός του μέλλοντος (στα τόσα ακόμη από τα Ζάππεια και μετά). Και η πτώση του δεν θα θυμίζει σε τίποτε την πτώση Καραμανλή που τουλάχιστον έγινε με αξιοπρέπεια.
Ο τρόπος που πέφτει ένας πρωθυπουργός ή ένας ηγέτης, αποδεικνύει και το πόσο πραγματικά αγαπά την Πατρίδα του.
Πηγή:tvxs
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου