Ο σκηνοθέτης Γεράσιμος Ρήγας έχει μάθει απ' έξω και ανακατωτά τη διαδρομή Αθήνα-Αμφισσα. Είναι το καθημερινό του δρομολόγιο από τον Ιανουάριο, όταν ξεκίνησε η δίκη για τον φόνο του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου. Ο λόγος που την παρακολουθεί είναι κινηματογραφικός. Δεν ετοιμάζει ντοκιμαντέρ για την ίδια τη δίκη. Αλλά μια ταινία κινουμένων σχεδίων με φόντο τις μαζικές δεκεμβριανές εξεγέρσεις, που συντάραξαν την Αθήνα πριν από ενάμιση χρόνο, πυροδοτήθηκαν από τον θάνατο του εφήβου.
Κι αν η επιλογή του κόμικς σάς φαίνεται παράδοξη για ένα θέμα πολιτικό, που έχει στον πυρήνα του την τραγική προσωπική ιστορία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, υπάρχουν δύο τρανταχτά επιχειρήματα που συνηγορούν υπέρ της απόφασης του Γεράσιμου Ρήγα να ακολουθήσει τον δρόμο των κινουμένων σχεδίων. Το «Βαλς με τον Μπασίρ» του Αρι Φόλμαν, για τις σφαγές των άμαχων Παλαιστινίων, και το αυτοβιογραφικό «Περσέπολις» της Μαριάν Σατραπί, που διηγήθηκε με χιούμορ τις εμπειρίες της από το Ιράν, είναι δύο εξαιρετικές ταινίες που αποδεικνύουν ότι τα κινούμενα σχέδια μπορούν να γίνουν μάθημα τόσο πολιτισμού όσο και Ιστορίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου