Όσοι έχουν και την παραμικρή σχέση με τις ιδεολογικές αρχές του ΠΑ.ΣΟ.Κ. έχουν χρέος συνείδησης να αγωνιστούν με κάθε τρόπο εναντίον αυτής της πολιτικής.

ΟΧΙ ΣΤΟ ΔΝΤ – ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΑΛΥΣΗ. ΕΠΑΝΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ, ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ, ΡΙΖΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΑΝΕΩΣΗ......Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΖΗΣΕΙ!
«Ο αστικός κώδικας είναι ο νόμος του δανειστή, του εκμισθωτή και του εργοδότη »
Ζαν Ζωρές, 1892
Οι θέσεις της κυβέρνησης για την αναδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων και του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος, που στηρίζονται στις διατάξεις του Μνημονίου (αρ. 2 παρ. 7, 9 και παράρτημα IV του ν. 3845/2010), είναι η πρακτική εφαρμογή των απόψεων των πιο επιθετικών κύκλων του νεοφιλελευθερισμού, της αστικής συνιστώσας του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και των σοσιαλφιλεύθερων της κεντροαριστεράς, εδώ και χρόνια. Το καινούργιο στοιχείο είναι ότι χρησιμοποιώντας ως ευκαιρία τη δημοσιονομική κρίση της χώρας επιβάλλονται σήμερα αυτά τα μέτρα, αφού πρώτα διαμορφώθηκε επικοινωνιακά ο κοινωνικός και πολιτικός συσχετισμός.
Οι κυβερνητικές προτάσεις καταργούν το οικοδόμημα κοινωνικών,εργασιακών και ασφαλιστικών σχέσεων που είχαν θεσπίσει στη χώρα μας οι κυβερνήσεις του Ελευθερίου Βενιζέλου (1911-1920, αλλά και το 1932 με τον ιδρυτικό νόμο του Ι.Κ.Α.) και του Ανδρέα Παπανδρέου (1981-1989). 

Η νομοθετική τομή που επιχειρείται συνιστά ουσιαστική κατάργηση και του συλλογικού και του ατομικού εργατικού δικαίου. Η εργασιακή σχέση γίνεται απλώς μια διαφορά του Αστικού Κώδικα.
Στο ασφαλιστικό τίθεται σε εφαρμογή η βαρβαρότητα της δραστικής μείωσης των καταβαλλόμενων συντάξεων και της κατάργησης των αξιοπρεπών συντάξεων για τους μελλοντικούς ασφαλισμένους, η απότομη και βίαιη αύξηση των ορίων ηλικίας και η παράταση του εργασιακού βίου με το μαλθουσιανικό επιχείρημα της «αύξησης του προσδόκιμου ζωής» (επιχείρημα που χαρίζει όλα τα οφέλη της τεχνολογικής προόδου και της οικονομικής ανάπτυξης στην καπιταλιστική κερδοφορία), η πολιτισμική οπισθοδρόμηση, που συνιστά η μη αναγνώριση της μητρότητας, η αντικατάσταση της σύνταξης από το προνοιακό επίδομα και η προώθηση του «υπέροχου» κόσμου της ιδιωτικής ασφάλισης (που ζουν στην Ελλάδα σήμερα π.χ. οι ασφαλισμένοι στην Ασπίς Πρόνοια), την στιγμή που ακόμα και στις Η.Π.Α. δίνεται μάχη για να ξεφύγουν απ’ αυτόν...
Κανένας επικοινωνιακός χειρισμός δεν μπορεί να αλλάξει την ουσία. Ούτε ο Υπουργός που χειρίζεται την αντεργατική επίθεση, ούτε ο Πρωθυπουργός που την καθοδηγεί, ούτε η κυβέρνηση που την διεκπεραιώνει, ούτε οι βουλευτές που την στηρίζουν δεν μπορούν ν’ απαλλαγούν από την ευθύνη. Τι σχέση έχει η αποζημίωση της απόλυσης με το δημόσιο χρέος;
Οι εργαζόμενοι, ιδιαίτερα οι νέοι, είναι βέβαιο πως είναι αντίθετοι σ’ αυτή την πολιτική. Οι ρυθμίσεις αυτές εκτός από αντιλαϊκές είναι και αντισυνταγματικές. Κανείς δεν μπορεί βάσιμα να ελπίζει ότι μπορεί να χρησιμοποιήσει την ιστορική πολιτική ταυτότητα και παράδοση της δημοκρατικής παράταξης και του ΠΑ.ΣΟ.Κ. για να εξασφαλίσει συναίνεση ή έστω ανοχή σε αυτές τις επιλογές. Όσοι έχουν την παραμικρή σχέση με τις ιδεολογικές αρχές του ΠΑ.ΣΟ.Κ. έχουν χρέος συνείδησης να αγωνιστούν με κάθε τρόπο εναντίον αυτής της πολιτικής.
Ωστόσο, υπάρχει άλλος δρόμος. Καλούμε την κυβέρνηση να πάρει πίσω τα μέτρα, να εφαρμόσει το πρόγραμμά της, που πανηγυρικά εγκρίθηκε από τον ελληνικό λαό στις 4 Οκτωβρίου 2009. Να επαναδιαπραγματευτεί το χρέος με διαγραφή ενός μέρους του, στο πλαίσιο μιας γενικότερης συμφωνίας, που αργά ή γρήγορα θα στηρίξουν οι λαοί της Ευρώπης. Να ζητήσει άμεσα υπαγωγή στο ευνοϊκότερο επιτόκιο του ειδικού ταμείου στήριξης της Ε.Ε. Όπως γράψαμε στην Πρωτομαγιάτικη ανακοίνωσή μας «είναι απαραίτητη η αναδιαπραγμάτευση του χρέους. Μείωσή του, λογικά επιτόκια, επιμήκυνση πληρωμής, περίοδος χάριτος κ.α. θα δώσουν τους πόρους για την παραγωγική αναδιάρθρωση και μαζί με έντιμη διαχείριση και το σταμάτημα της λεηλασίας από επιτήδειους, θα εξαφανίσουν τα τρέχοντα ελλείμματα και θα αποκλείσουν τον σχηματισμό νέων. Η εθνικοποίηση και το συμμάζεμα των τραπεζών είναι αναγκαία και αναπόφευκτη. Αναπροσανατολισμός της γεωργίας με κεντρικό στόχο τη διατροφική επάρκεια της χώρας…».Δεν γίνεται αλλιώς. Διαφορετικά η κυβέρνηση οφείλει να θέσει το Μνημόνιο σε διαδικασία δημοψηφίσματος ενώπιον του ελληνικού λαού, σύμφωνα με την αρχή της λαϊκής κυριαρχίας. Το ρολόι της κοινωνίας δεν θα γυρίσει 100 χρόνια πίσω. Στην Ελλάδα του 21ου αιώνα το δίκαιο του εργαζόμενου, θα γίνει νόμος της δημοκρατίας.
ΣΤΙΣ 4 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2009 ΔΕΝ ΨΗΦΙΣΑΜΕ Δ.Ν.Τ.
ΨΗΦΙΣΑΜΕ ΑΝΑΠΤΥΞΗ, ΣΤΑΘΕΡΗ ΚΑΙ ΠΛΗΡΗ ΕΡΓΑΣΙΑ,
ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΣ ΜΙΣΘΟΥΣ & ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ,
ΙΣΧΥΡΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ
ΝΕΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ