Αυτά τα κοινά χαρακτηριστικά ανάμεσα σε τόσες κοινωνικές, πολιτικές και πολιτισμικές διαφορετικότητες ανά χώρα, αποτελούν ένα νέο στοιχείο στην αυγή του 21ου αιώνα, στον λεγόμενο «ανίκητο» μονόδρομο ενός παγιωμένου μοντέλου καπιταλιστικής ολοκλήρωσης.
Ανιστόρητες αναλύσεις του τύπου «Η γοητεία του Τουρκικού μοντέλου», όπως αυτή του Α. Παπαχελά στην Καθημερινή (2/5/13), που θέτουν επί τάπητος τη δήθεν αποτελεσματικότητα των μέτρων του Δ.Ν.Τ. στην Τουρκία, ιδιαίτερα μετά τις τελευταίες εξελίξεις στην γείτονα χώρα, όπου κυριαρχούν το πλαστικό χρήμα, η «φούσκα» της εικονικής κατανάλωσης, η ληστεία των τραπεζών σε βάρος των πολιτών, οι ιδιωτικοποιήσεις κ.α., αποδεικνύουν την εικονική πραγματικότητα του «νεοφιλελεύθερου ονείρου» και των διαπλεκόμενων ΜΜΕ.
Ότι είναι γοητεία για τους λάτρεις της σχολής του Μίλτον Φρίντμαν είναι εφιάλτης για τους νέους, τις γυναίκες, τις λαϊκές τάξεις.
Ο τουρκικός λαός βιώνει, δεκαετίες τώρα, μια απίστευτη αυταρχικότητα και μια μεθοδευμένη λογοκρισία στα συστημικά ΜΜΕ. Το εργατικό κίνημα είναι στην ουσία ημι- παράνομο, εκτός από κάποια «θεσμικά» συνδικάτα, υπό τον έλεγχο των κυβερνητικών αξιωματούχων. Η οικονομική ελίτ, το στρατιωτικό κατεστημένο, η νέο-οθωμανική προσήλωση των νεο-ισλαμιστών, η περιφερειακή αναβάθμιση σε απόλυτη εναρμόνιση με τον αμερικανικό παράγοντα, είναι απαραβίαστα και απροσπέλαστα «δόγματα».
Οι πλατείες της Τουρκίας σε πάνω από 67 πόλεις, θέτουν επί τάπητος μια βαθιά πολιτική και κοινωνική ατζέντα, που δεν έχει μόνο πολιτισμικά ζητήματα απέναντι στον νέο-ισλαμισμό αλλά και ταξικές, προωθημένες, θέσεις που σχετίζονται με την ίδια την δημοκρατία στη χώρα. Πρόκειται για ένα «ανθρώπινο ουράνιο τόξο», πολύχρωμο, αλλά συνάμα δυναμικό αυθόρμητο, απρόβλεπτο αλλά και ελπιδοφόρο για τους νέους αγώνες που αποτελούν τη βάση μιας νέας κοινωνικής εξέγερσης, που μπορει να μετατρέψει το παραδοσιακό εργατικό κίνημα, μαζί με τα νέα κινήματα, σε ατμομηχανή μεγάλων αλλαγών στους παλαιούς συσχετισμούς της μακρόχρονης «ύπνωσης», που έλαβε τέλος σχεδόν σε ολόκληρη την Λατινική Αμερική και Καραϊβική ενώ τώρα αγκαλιάζει τον Αραβικό κόσμο, την Αφρική, τις δυο όχθες της μεσόγειου και όχι μόνο. Και ο Ευρωπαϊκός Βορράς αφυπνίζεται με τους αγώνες των Βρετανών φοιτητών ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της παιδείας η της γερμανικής νεολαίας, που δεν αφήνει πεδίο ηγεμονισμού στο νέο « Ιμπέριουμ» που οικοδομείται στην Ε.Ε. με την σφραγίδα της Γερμανικής οικονομικής και πολιτικής ολιγαρχίας. Έχουν το στοιχεία της διάσπαρτης, κατακερματισμένης, πολλές φορές στιγμιαίας, λαϊκής αντίστασης. Οι διάσπαρτες αυτές διαδηλώσεις, εξεγέρσεις, λαϊκές αντιδράσεις, σε πρώτη φάση, τρομοκρατούν τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς, τους χρηματοπιστωτικούς κύκλους και το ελεγχόμενο παγκόσμιο μινιτιακό σύστημα. Είναι αβέβαιη η έκβαση της επιλογής για το εάν το πιο «πετυχημένο» μοντέλο ενός ισλαμικού, φιλοδυτικού καθεστώτος στην περιοχή μας, με τον μεγαλύτερο νατοϊκό στρατό και τον στρατηγικό περιφερειακό του ρόλο στην σημερινή συγκυρία συνιστά τεράστιο πονοκέφαλο για το Ιμπέριουμ, όχι γιατί οι «πολιτικές εφεδρείες» έχουν τελειώσει, αλλά γιατί κλονίζεται ένα σημαντικό ιμπεριαλιστικό στάτους στην εποχή σημαντικών γεωπολιτικών ανακατατάξεων. Το ερώτημα είναι κατά πόσο οι ρωγμές αυτές μπορούν να αξιοποιηθούν από την αριστερά και να οδηγήσουν σε μια ταξική, πολιτική, προγραμματική αντεπίθεση της.
Η Τουρκία των 67 πόλεων που βρίσκονται σε κοινωνικό αναβρασμό, με στοιχεία συχνά αντιφατικά, θέτει ξαφνικά την αρχή του τέλους του ηγεμονισμού των ιδεών του λεγόμενου μετριοπαθούς Ισλάμ, ανακατεμένου με μια σκληρή νεοφιλελεύθερη ατζέντα και μιλιταριστικούς τυχοδιωκτισμούς , την νέο-οθωμανική προέλαση στον αραβικό κόσμο, τα Βαλκάνια, την Ευρασία, την Ανατολική Μεσόγειο, τη Β. Αφρική και τον Περσικό Κόλπο, ως μέρος ενός Αμερικανό-Νατοϊκού κλοιού, που ανοίγει μια άκρως ενδιαφέρουσα εξέλιξη. Θα υπάρξει συνέχεια, αυτό είναι σίγουρο, και αυτή τη φορά ενδέχεται αυτό το κύμα των λαών στις αρχές του 21ου αιώνα, να ξαναφέρει στο προσκήνιο την πιο επίκαιρη επαναστατική ρήση «ολόκληρη η κοινωνική ιστορία δεν είναι τίποτε άλλο παρά η πάλη των τάξεων».
* Ο Κώστας Ήσυχος είναι μέλος της Συντονιστικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, υπεύθυνος για την Εξωτερική Πολιτική και Άμυνα
tvxs.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου