Με πήρατε απ’ το χέρι για να αντέξω…
Φθηνό μού φθινόπωρο, σε είδα πεταγμένο στα σκουπίδια και σε πήρα.
Τα φύλλα σου μαξιλάρια για άστεγους και κεραμίδια για μυρμήγκια.
Σε μάζεψα.
Φθηνό μου φθινόπωρο, η Ευρώπη, η ωραία σαν κόκκινο πεθαίνει πανηγυρίζοντας.
Με πληρωμένα χαμόγελα γλεντάνε τις νύχτες πάνω στην πλάτη της Ιστορίας οι υπουργοί εξωτερικών.
Φθηνό μου φθινόπωρο… η Rosa… είναι κομμένη στα χίλια… κουτσαίνοντας κάνει βόλτες στο Ρήνο...
Ο Errico Malatesta ψάχνει για άσυλο και ο Κafka άρρωστος πάντα, βήχει έξω από αίθουσες συναυλιών.
Οι μουσικές μια μέρα θα σταματήσουν.
Οι όπερες θα αρχίσουν τον θρήνο.
Τις πόλεις μας γρήγορα να πάρουμε πίσω.
Πεινασμένοι… οι χορτάτοι διαφημίζουν το τέλος σας… Φθηνό μου φθινόπωρο, ακριβό καλοκαίρι… σε αυτό το τελευταίο μονοπάτι της ιστορίας που στενεύει πιο πολύ μέρα με τη μέρα
Δεν χωράνε όλοι να περάσουν.
Ή αυτοί ή εμείς…
ΠΑΜΠΟΣ ΦΙΛΙΠΠΟΥ.
Από την ποιητική συλλογή, "ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΠΩΣ ΕΙΣΑΙ ΒΟΥΝΟ,ΧΑΝΕΙΣ ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ ΣΟΥ..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου