Χαρίλαος Τρουβάς
Ο Σωτήρης Πέτρουλας γεννήθηκε στο Οίτυλο της Μάνης το 1942 από γονείς αγρότες. Το 1946 η οικογένεια Πέτρουλα καταφεύγει στην Αθήνα για να διασωθεί από τη δολοφονική μανία των ένοπλων συμμοριών της Δεξιάς.
Ο Σωτήρης Πέτρουλας εγγράφεται στο δημοτικό σχολείο της περιοχής Ακαδημία Πλάτωνος και ταυτόχρονα αρχίζει να εργάζεται και να μπαίνει στα βάσανα της καθημερινής βιοπάλης. Τελειώνοντας το δημοτικό το 1954 εγγράφεται στη Μέση Εμπορική Σχολή Εμποροϋπαλλήλων Αθηνών στην πλατεία Μητροπόλεως, και μετά από τη φοίτηση τριών τάξεων εγγράφεται στη Μέση Εμπορική στην πλατεία Κουμουνδούρου, την οποία και τελειώνει το 1960. Σ` όλα αυτά τα χρόνια εξακολουθεί να εργάζεται και παράλληλα να είναι άριστος μαθητής και να συμμετέχει στο μαζικό μαθητικό κίνημα. Η τελευταία χρονιά της μαθητικής του ζωής αποτελεί βασικό σταθμό της ζωής του. Μαζί με άλλους συμμαθητές του αρνείται να γράψει έκθεση με σοβινιστικό και αντιλαϊκό περιεχόμενο. Συνειδητοποιεί την ανάγκη της οργανωμένης πάλης και εντάσσεται στην οργάνωση της Νεολαίας της ΕΔΑ. Τον Οκτώβρη του 1960 ύστερα από εξετάσεις εισάγεται στην Ανωτάτη Εμπορική Σχολή παίρνοντας υποτροφία 12.000 δραχμών και αρχίζοντας έτσι τη φοιτητική του σταδιοδρομία που δεν έμελλε να την ολοκληρώσει. Γρήγορα μέσα από την καθημερινή του δραστηριότητα αναδεικνύεται σαν ένα από τα πιο συνεπή και συνειδητά στελέχη του φοιτητικού κινήματος και γίνεται στέλεχος της Ν. ΕΔΑ, εκλεγμένος από τους συναδέλφους του αναλαμβάνει την καθοδήγηση της οργάνωσης της Ανωτάτης Εμπορικής ως γραμματέας της.
Στους αγώνες για το 114 και το 15% αποτελεί ένα από τα βασικά καθοδηγητικά στελέχη. Τον Ιούλιο του 1962 είναι επικεφαλής ενός συνεργείου που υψώνει τη σημαία του 114 στην Ακρόπολη, στο υπουργείο Βιομηχανίας και το Πανεπιστήμιο.
Από τον Αύγουστο του 1962 επιχειρεί μια αξιολόγηση της μέχρι τότε πολιτικής των προοδευτικών δυνάμεων και ξεκινάει μια νέα προσπάθεια πιο έντονη από κάθε φορά για να ολοκληρώσει την ιδεολογική του συγκρότηση. Μετατρέπεται σε ένα πρότυπο νέου αγωνιστή που δεν κάνει διάκριση μεταξύ υποκειμενικής και αντικειμενικής ζωής. «Πάλευε και μάθαινε, μάθαινε και πάλευε». Είναι η κατευθυντήρια πολιτική του φιλοσοφία.
Στις εκλογικές εξορμήσεις της ΕΔΑ του 1963-64 παίρνει ενεργό μέρος στο σπάσιμο της τρομοκρατίας με τις περιοδείες των πούλμαν των νέων δημοκρατών στις επαρχίες. Αν και διαφωνούσε με τη συγχώνευση της Νεολαίας της ΕΔΑ με τη Δημοκρατική Κίνηση Νέων Γρηγόρης Λαμπράκης και θα ασκήσει έντονη κριτική στις πολιτικές και ιδεολογικές επιλογές της ΕΔΑ, θα προσχωρήσει στη Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη, και θα πάρει μέρος στο πρώτο της Ιδρυτικό Συνέδριο το Μάρτη του 1965 για να δολοφονηθεί λίγο αργότερα αγωνιζόμενος για τη δημοκρατία στη μεγάλη διαδήλωση της νεολαίας της Αθήνας στις 21 Ιουλίου 1965.
Ο Σωτήρης Πέτρουλας ήταν ένας ακούραστος εργάτης της προόδου και ένας εργάτης – φοιτητής που θα εξελισσόταν σε ένα σοβαρό, υπεύθυνο οικονομολόγο, χρήσιμο για τη χώρα και το προοδευτικό κίνημα. Τα λίγα γραπτά του και οι σημειώσεις του από αδημοσίευτα άρθρα και λίγους στίχους δείχνουν το εύρος των θεωρητικών και επιστημονικών αναζητήσεων και τη μεγάλη του έφεση να ’ρχεται σε επαφή με την ελληνική και παγκόσμια λογοτεχνία.
Από τις χειρόγραφες σημειώσεις του παραθέτουμε τους παρακάτω στίχους του που γράφτηκαν λίγες μέρες πριν το θάνατό του.
Ο Σωτήρης Πέτρουλας εγγράφεται στο δημοτικό σχολείο της περιοχής Ακαδημία Πλάτωνος και ταυτόχρονα αρχίζει να εργάζεται και να μπαίνει στα βάσανα της καθημερινής βιοπάλης. Τελειώνοντας το δημοτικό το 1954 εγγράφεται στη Μέση Εμπορική Σχολή Εμποροϋπαλλήλων Αθηνών στην πλατεία Μητροπόλεως, και μετά από τη φοίτηση τριών τάξεων εγγράφεται στη Μέση Εμπορική στην πλατεία Κουμουνδούρου, την οποία και τελειώνει το 1960. Σ` όλα αυτά τα χρόνια εξακολουθεί να εργάζεται και παράλληλα να είναι άριστος μαθητής και να συμμετέχει στο μαζικό μαθητικό κίνημα. Η τελευταία χρονιά της μαθητικής του ζωής αποτελεί βασικό σταθμό της ζωής του. Μαζί με άλλους συμμαθητές του αρνείται να γράψει έκθεση με σοβινιστικό και αντιλαϊκό περιεχόμενο. Συνειδητοποιεί την ανάγκη της οργανωμένης πάλης και εντάσσεται στην οργάνωση της Νεολαίας της ΕΔΑ. Τον Οκτώβρη του 1960 ύστερα από εξετάσεις εισάγεται στην Ανωτάτη Εμπορική Σχολή παίρνοντας υποτροφία 12.000 δραχμών και αρχίζοντας έτσι τη φοιτητική του σταδιοδρομία που δεν έμελλε να την ολοκληρώσει. Γρήγορα μέσα από την καθημερινή του δραστηριότητα αναδεικνύεται σαν ένα από τα πιο συνεπή και συνειδητά στελέχη του φοιτητικού κινήματος και γίνεται στέλεχος της Ν. ΕΔΑ, εκλεγμένος από τους συναδέλφους του αναλαμβάνει την καθοδήγηση της οργάνωσης της Ανωτάτης Εμπορικής ως γραμματέας της.
Στους αγώνες για το 114 και το 15% αποτελεί ένα από τα βασικά καθοδηγητικά στελέχη. Τον Ιούλιο του 1962 είναι επικεφαλής ενός συνεργείου που υψώνει τη σημαία του 114 στην Ακρόπολη, στο υπουργείο Βιομηχανίας και το Πανεπιστήμιο.
Από τον Αύγουστο του 1962 επιχειρεί μια αξιολόγηση της μέχρι τότε πολιτικής των προοδευτικών δυνάμεων και ξεκινάει μια νέα προσπάθεια πιο έντονη από κάθε φορά για να ολοκληρώσει την ιδεολογική του συγκρότηση. Μετατρέπεται σε ένα πρότυπο νέου αγωνιστή που δεν κάνει διάκριση μεταξύ υποκειμενικής και αντικειμενικής ζωής. «Πάλευε και μάθαινε, μάθαινε και πάλευε». Είναι η κατευθυντήρια πολιτική του φιλοσοφία.
Στις εκλογικές εξορμήσεις της ΕΔΑ του 1963-64 παίρνει ενεργό μέρος στο σπάσιμο της τρομοκρατίας με τις περιοδείες των πούλμαν των νέων δημοκρατών στις επαρχίες. Αν και διαφωνούσε με τη συγχώνευση της Νεολαίας της ΕΔΑ με τη Δημοκρατική Κίνηση Νέων Γρηγόρης Λαμπράκης και θα ασκήσει έντονη κριτική στις πολιτικές και ιδεολογικές επιλογές της ΕΔΑ, θα προσχωρήσει στη Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη, και θα πάρει μέρος στο πρώτο της Ιδρυτικό Συνέδριο το Μάρτη του 1965 για να δολοφονηθεί λίγο αργότερα αγωνιζόμενος για τη δημοκρατία στη μεγάλη διαδήλωση της νεολαίας της Αθήνας στις 21 Ιουλίου 1965.
Ο Σωτήρης Πέτρουλας ήταν ένας ακούραστος εργάτης της προόδου και ένας εργάτης – φοιτητής που θα εξελισσόταν σε ένα σοβαρό, υπεύθυνο οικονομολόγο, χρήσιμο για τη χώρα και το προοδευτικό κίνημα. Τα λίγα γραπτά του και οι σημειώσεις του από αδημοσίευτα άρθρα και λίγους στίχους δείχνουν το εύρος των θεωρητικών και επιστημονικών αναζητήσεων και τη μεγάλη του έφεση να ’ρχεται σε επαφή με την ελληνική και παγκόσμια λογοτεχνία.
Από τις χειρόγραφες σημειώσεις του παραθέτουμε τους παρακάτω στίχους του που γράφτηκαν λίγες μέρες πριν το θάνατό του.
Χιλιάδες τόνοι γλωσσικό
μετάλλευμα
χρειάζεται να λιώσεις
για να βρεις τη χρειαζούμενη λέξη
στιχουργούσε ο Μαγιακόφσκι.
Θα ‘φτανε όμως το λιώσιμο
Της γης για να συνθέσει
τη λέξη
«Σ’ αγαπώ»;
μετάλλευμα
χρειάζεται να λιώσεις
για να βρεις τη χρειαζούμενη λέξη
στιχουργούσε ο Μαγιακόφσκι.
Θα ‘φτανε όμως το λιώσιμο
Της γης για να συνθέσει
τη λέξη
«Σ’ αγαπώ»;
Ο Πέτρουλας στο έργο του Θεοδωράκη
«Ν’ ακούσεις τον Τάκη τον Μπενά να διηγείται πώς γράφτηκε... Tη νύχτα, στα γραφεία της ΔΝΛ, αυτοί να συζητούν μες στους καπνούς των τσιγάρων και να προσπαθούν να λύσουν τα προβλήματα της κηδείας, κι ο Μίκης κάτι να γράφει βιαστικά σ’ ένα χαρτί, αλλοπαρμένος:
-Το λόγο έχει ο πρόεδρος, λέει κάπως έντονα ο Τάκης.
-Το λόγο έχει το τραγούδι, αποκρίνεται ο Μίκης, ακούστε:
Σωτήρη Πέτρουλα / Σε πήρε ο Λαμπράκης / Σε πήρε η Λευτεριά»
-Το λόγο έχει το τραγούδι, αποκρίνεται ο Μίκης, ακούστε:
Σωτήρη Πέτρουλα / Σε πήρε ο Λαμπράκης / Σε πήρε η Λευτεριά»
Στρατή Τσίρκα «Χαμένη Άνοιξη»
Μες στην οργή και το πένθος του Ιούλη του 1965 γεννήθηκε το ελληνικό «Επέσατε θύματα», ένα ακόμα άσμα ηρωικό και πένθιμο, από αυτά που έχει ανάγκη η Ιστορία για να σέρνει προς τα μπρος το χορό της. Το τραγούδι του Σωτήρη Πέτρουλα παρουσιάστηκε σε α΄ εκτέλεση στην κηδεία του δολοφονημένου διαδηλωτή, ενώ κατόπιν ηχογραφήθηκε με τις φωνές της Μαρίας Φαραντούρη, του Βασίλη Παπακωνσταντίνου («Της εξορίας») και του ίδιου του Μίκη Θεοδωράκη («Εχθρός Λαός»).
Ο Πέτρουλας όμως «επισκέφθηκε» άλλη μία φορά το συνθέτη σε στιγμή έμπνευσης και δημιουργίας. Μεσούσης της «Αλλαγής», στα 1985, ο Μίκης Θεοδωράκης συνθέτει την πολιτική όπερα «Κώστας Καρυωτάκης» ή «Οι μεταμορφώσεις του Διόνυσου».
Στο έργο παρακολουθούμε το Διόνυσο, ο οποίος ενσαρκώνει το πνεύμα της ανταρσίας, να διαπερνά την Ιστορία και να συναντά τον Ποιητή στην Πρέβεζα λίγο πριν αυτοκτονήσει. Κατά τον ρου της Ιστορίας ο Διόνυσος έρχεται πάντα αντιμέτωπος με την Εξουσία: πότε με τον Όθωνα και την Αμαλία, πότε με τους Εγγλέζους στου Μακρυγιάννη. Το πρόβλημα για την Εξουσία είναι ότι δε μπορεί να τον εξοντώσει γιατί – όπως γράφει ο ίδιος ο Μίκης Θεοδωράκης στο προλογικό σημείωμα του έργου- «ο Διόνυσος, όπως όλοι οι ήρωες της νεοελληνικής μυθολογίας, ο Λαμπράκης, ο Πέτρουλας και ο Παναγούλης, είναι αθάνατος.»
Γι’ αυτό και στη Δεύτερη Πράξη του έργου, ο Αξιωματικός απευθύνεται αγανακτισμένος προς τον Όθωνα:
«Όμως ο Διόνυσος ζει / ο Λαμπράκης ζει / ο Πέτρουλας ζει / ο Παναγούλης ζει. / Τι κάνουμε;»
epohi.gr
Ο Πέτρουλας όμως «επισκέφθηκε» άλλη μία φορά το συνθέτη σε στιγμή έμπνευσης και δημιουργίας. Μεσούσης της «Αλλαγής», στα 1985, ο Μίκης Θεοδωράκης συνθέτει την πολιτική όπερα «Κώστας Καρυωτάκης» ή «Οι μεταμορφώσεις του Διόνυσου».
Στο έργο παρακολουθούμε το Διόνυσο, ο οποίος ενσαρκώνει το πνεύμα της ανταρσίας, να διαπερνά την Ιστορία και να συναντά τον Ποιητή στην Πρέβεζα λίγο πριν αυτοκτονήσει. Κατά τον ρου της Ιστορίας ο Διόνυσος έρχεται πάντα αντιμέτωπος με την Εξουσία: πότε με τον Όθωνα και την Αμαλία, πότε με τους Εγγλέζους στου Μακρυγιάννη. Το πρόβλημα για την Εξουσία είναι ότι δε μπορεί να τον εξοντώσει γιατί – όπως γράφει ο ίδιος ο Μίκης Θεοδωράκης στο προλογικό σημείωμα του έργου- «ο Διόνυσος, όπως όλοι οι ήρωες της νεοελληνικής μυθολογίας, ο Λαμπράκης, ο Πέτρουλας και ο Παναγούλης, είναι αθάνατος.»
Γι’ αυτό και στη Δεύτερη Πράξη του έργου, ο Αξιωματικός απευθύνεται αγανακτισμένος προς τον Όθωνα:
«Όμως ο Διόνυσος ζει / ο Λαμπράκης ζει / ο Πέτρουλας ζει / ο Παναγούλης ζει. / Τι κάνουμε;»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου