Ο «Καλλικράτης» και εμείς…

του Μιχάλη Καραδημητρίου, Γραμματέα Νεολαίας ΠΑ.ΣΟ.Κ. Νοτίων Συνοικιών Ηρακλείου

Ηράκλειο, 28 Ιουλίου 2010

Αναμφίβολα η αυτοδιοίκηση αποτελεί ένα από τα βάθρα της Δημοκρατίας μας. Είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ανάπτυξη και ιστορία αυτού του τόπου. Από τις Κοινότητες και τον παντοδύναμο Πρόεδρο του χωρίου, περάσαμε στις αιρετές Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις και στην συνέχεια στους διευρυμένους «Καποδιστριακούς» Δήμους και τοπικά συμβούλια. Μεγάλα Δημόσια έργα αποτέλεσαν στόχο και υλοποιήθηκαν από την αυτοδιοίκηση.

Σήμερα έστω και με καθυστέρηση θεμελιώνεται ο θεσμός της αιρετής Περιφερειακής Διοίκησης, με ένα παράλληλο σχέδιο μιας νέας αρχιτεκτονικής στον χώρο της Αυτοδιοίκησης το γνωστό πλέον «Καλλικράτη». Μια μεταρρύθμιση, που κατά την γνώμη μου συνιστά μια μεγάλη επανάσταση για τον χώρο της αυτοδιοίκησης, αλλά και γενικότερα για την ίδια την λειτουργία του αποκεντρωμένου και επιτελικού κράτους.

Σε λίγους μήνες καλούμαστε να συμμετέχουμε για πρώτη φορά στις νέου τύπου εκλογές επιλέγοντας Δήμαρχο, Δημοτικό και Τοπικό Συμβούλιο για τον τόπο μας και Περιφερειάρχη και Περιφερειακό συμβούλιο για την Περιφέρεια μας. Επιλέγουμε τους ανθρώπους που θα κληθούν να υπηρετήσουν όχι απλά ένα νέο θεσμό, αλλά μια νέα πολιτική αντίληψη για την Περιφερειακή Ανάπτυξη και ανασυγκρότηση των τοπικών κοινωνιών με βάση τα σύγχρονα προστάγματα και αναγκαιότητες των δύσκολων καιρών που ζούμε.

Ο νέος κύκλος στην αυτοδιοίκηση δεν μπορεί να είναι ασύνδετος από την χρονική συγκυρία. Η χώρα μας βιώνει στον χειρότερο βαθμό τις συνέπειες μιας εξωτερικής και εσωτερικής πολύμορφης κρίσης. Μιας κρίσης όχι μόνο οικονομικής, αλλά μια κρίσης θεσμών και αξιών, μιας κρίσης του ίδιου του πολιτικού μας συστήματος. Το κλείσιμο του ιστορικού κύκλου της μεταπολίτευσης μας βρίσκει αντιμέτωπους με τα αποτελέσματα καταστροφικών οικονομικών και θεσμικών λαθών που μας οδήγησαν στο χείλος της καταστροφής. Η έξοδος από την Κρίση αυτή απαιτεί μια άλλη πολιτική προσέγγιση και μια άλλη αντίληψη για την ίδια την διοίκηση του κράτους και διαχείριση του Δημόσιου πλούτου, απαιτεί σχέδιο ανασυγκρότησης του παραγωγικού ιστού και θεσμικής θωράκισης της Δημοκρατίας μας.

Με την εμπειρία των ετών που έχουν περάσει πολλά είναι τα χρήσιμα συμπεράσματα που έχουν προκύψει, από τις αυτοδιοικητικές δομές και τις επιλογές κάθε τοπικής κοινωνίας. Χαρακτηριστικό που διακρίνει τα περασμένα χρόνια είναι η μη συντονισμένη αναπτυξιακή προσπάθεια ακόμα και σε επίπεδο γειτονικών Δήμων. Αναγκαίο και βασικό συστατικό για την νέα περίοδο οφείλει να είναι η ισόρροπη ανάπτυξη για κάθε Περιφέρεια της χώρας. Ανάπτυξη συνδεδεμένη με τις παραδώσεις και τις ιδιαιτερότητες και τα συγκριτικά πλεονεκτήματα κάθε τοπικής κοινωνίας. Ανάπτυξη με σεβασμό στο φυσικό περιβάλλον και την κοινωνική συνοχή.

Η αυτοδιοίκηση σε αυτή την προσπάθεια οφείλει να γίνει αναπτυξιακός μοχλός και να αποτελέσει τον πυλώνα για το νέο Αναπτυξιακό σχεδιασμό της χώρας. Η αιρετή Περιφέρεια και οι ισχυροί Δήμοι σε συνδυασμό με ένα νέο αποκεντρωμένο κράτος μπορούν να καταστήσουν την νέα εποχή μια βιώσιμη εποχή που παράγει με σεβασμό στο περιβάλλον και τον άνθρωπο. Μια εποχή που αφήνει πίσω τον μαρασμό, τις πελατειακές λογικές, την αδιαφάνεια και το σκοτάδι, προτάσσοντας την διαφάνεια, την αξιοκρατία, το φωτεινό μέλλον του λαού μας.

Ικανή και αναγκαία συνθήκη για την επιτυχία του «Καλλικράτη» είναι η συγκρότηση ενός προοδευτικού μετώπου από παραγωγικές και υγιείς δυνάμεις της Κοινωνίας μας. Ενός μετώπου που θα πει ΟΧΙ στο χθες και ΝΑΙ στο εναλλακτικό αύριο. Η επιλογή των στελεχών της νέας αυτοδιοίκησης οφείλει να είναι επιλογή του νεωτερικού και καινοτόμου και όχι επιλογή «αποστρατείας» κεντρικών στελεχών ή λογική συλλογής εκλογικών αποτελεσμάτων.

Η αυτοδιοίκηση έχει ανάγκη από εναλλακτικές προσεγγίσεις και από όραμα, έχει ανάγκη από ουσία και όχι περιτύλιγμα . Σε αυτή την ανάγκη η νέα γενιά οφείλει να βγει στην πρώτη γραμμή, στελεχώνοντας τα ψηφοδέλτια των συνδυασμών σε Δήμους και περιφέρειας με ένα πολιτικό πλαίσιο που θα εκφράζει τις ανάγκες και τα όνειρα μας. Και είναι αναγκαία η παρουσία των νέων εργαζομένων, νέων επιστημόνων, νέων αγροτών και επιχειρηματιών σε αυτή την νέα συλλογική προσπάθεια ανασυγκρότησης της ίδιας της χώρας μας.

Μόνο αν τολμήσουν τα πολιτικά κόμματα να υπερβούν τους εαυτούς τους, να αγνοήσουν τα κάθε είδους συστήματα και πιέσεις, θα μπορέσουν να κάνουν τον «Καλλικράτη» μια πραγματική θεσμική «επανάσταση». Αν επιλέξουν να χτίσουν με φθαρμένα υλικά, απλά θα εκφυλίσουν το εγχείρημα της νέας Αυτοδιοίκησης.