Aυτό θα μπορούσε να ήταν –με δύο λόγια – το εκπεμπόμενο σύνθημα των τελευταίων ημερών, μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές στα εναπομείναντα από το καταβρόχθισμα του μπετόν περιφερειακά δάση της Αττικής. Η Αθήνα του ακραίου συγκεντρωτισμού και της θεοποίησης των αυθαιρέτων, της μίζας, του άγριου πλουτισμού και της εξαθλίωσης, πρώτη διδάξασα και διαχρονικώς (επί)κρατούσα . Κραταιά, υπόδειγμα θλιβερής μίμησης.
Αυτό το μοντέλο της μεταπολεμικής Αθήνας, που επεβλήθη ως μοντέλο της μεταπολεμικής Ελλάδας, ζεί . Παρά την οικονομική κρίση, όλοι οι ισχυροί σε τούτο τον έρμο τόπο, μετέρχονται όλων των μέσων για να συνεχίσει να ζεί και να βασιλεύει.
Η φωτιά είναι ο τροφοδότης του... Ανοίγει τις λεωφόρους προς...το μέλλον τους!
Το μοντέλο της οικοπεδοποίησης και του μπετόν, της ωμής κερδοσκοπίας και της αντιπαροχής, της κλεπτοκρατίας και της αδηφάγας επίθεσης απέναντι στη Γή, στη Φύση και τους φυσικούς πόρους.
Σού ΄ρχεται να ουρλιάξεις, όπως ο Ν.Κούρκουλος, στην ταινία . Φώναζε, παγιδευμένος : «όχι, άλλο κάρβουνο !...»(σύνθημα, βέβαια, που θα μπορούσε να ισχύσει και αυτούσιο για το κάρβουνο –δηλαδή, τον άνθρακα – για τον σημερινό αδιέξοδο τύπο παραγωγής ενέργειας). Κι εμείς, –παγιδευμένοι, επίσης - «όχι άλλο τσιμέντο !...».
Η Αθήνα για να σωθεί, τα δάση της για να σωθούν, η Φύση μας για να σωθεί χρειάζεται να ανατραπεί αυτό το μοντέλο των τελευταίων εξήντα(60) ετών.
Η Αθήνα για να σωθεί πρέπει να πάψει να αναπτύσσεται, πρέπει να σταματήσει να μεγεθύνεται. Να σταματήσει να απλώνεται σαν ένα χταπόδι, που περισφίγγει τη ζωή και την ανάσα της χώρας . Να πάψει να είναι το ένα και το μοναδικό κέντρο δύναμης και εξουσιών (κυβερνητικών, οικονομικών, διοικητικών, τραπεζικών, κοινωνικών, πολιτικών).
Η Ελλάδα για να σωθεί πρέπει η Περιφέρεια να αποσπάσει, να κερδίσει τμήματα της Αθήνας. Με μιά γενναία και σύγχρονη πολιτική αποκέντρωσης (όπου το διαδύκτιο και ο ψηφιακός κόσμος, η μεταφορά συμπυκνωμένων δεδομένων κι αποφάσεων, οι τηλεδιασκέψεις και η διάχυση της γνώσης είναι το νέο μας περιβάλλον,αλλά και η Εγνατία, και η Ιόνια οδός, και η Ε-65, και το λειτουργικό Αιγαίο είναι η νέα μας εσωτερική γεωγραφία). Αυτό σημαίνει για την Ελλάδα (για τις δομές της και τη διαμόρφωση της) αποκέντρωση ! Αυτό, πρώτα απ΄όλα... Και μετά οι ‘’Καποδίστριες’’ (σημερινός, ‘’Καλλικράτης’’)...Και η μεταρρύθμιση εκεί πρέπει να εφαρμοσθεί στα μεγάλα αστικά κέντρα, κι όχι στη ρημαγμένη ύπαιθρο. Όπου χρειάζονται άλλες πολιτικές (κι όχι απλώς να κάνουμε τους δέκα οικισμούς μία μεγάλη πόλη)... Αυτό σημαίνει στις παρούσες συνθήκες συγκρότηση των περιφερειακών πόλων (όχι με κούφια λόγια και μερεμέτια, αλλά με γενναία, τολμηρή εθνική πολιτική που να αφορά την Ελλάδα και το μέλλον της).
Η Αθήνα - του 40% του πληθυσμού, του 70% των οικονομικών δραστηριοτήτων - για να σωθεί πρέπει διοικητικά της τμήματα, οικονομικά της αντικείμενα με τις εξουσίες τους,τις υποδομές τους, τα στελέχη τους να μετακινηθούν έξω και πέρα απ΄αυτήν.
Τα νέα κυβερνητικά, διοικητικά, οικονομικά, εκπαιδευτικά κέντρα όλης της χώρας (για όλη τη χώρα) μπορούν να είναι : Η Αλεξανδρούπολη, η Θεσσαλονίκη, η Λάρισσα, τα Ιωάννινα, η Πάτρα, κ.ο.κ.. Υπουργεία, Οργανισμοί, καθετοποιημένες δομές, Ιδρύματα (με οικονομικό, πολιτικό, ή μορφωτικό αντικείμενο) να δόσουν υπόσταση στην Ελλάδα των αποκεντρωμένων περιφερειακών πόλων.
Να δημιουργήσουμε την Ελλάδα της ελληνικής επικράτειας, κι όχι του λεκανοπεδίου.
Μια τέτοια ισχυρή βούληση θα έχει –πάντα έχει - και την ικανότητα του ανάλογου σχεδιασμού και της εφαρμογής .
Αποκεντρώστε την Αθήνα, για να τη σώσετε...
Η Ελλάδα είναι και της Αθήνας το μέλλον...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου