Στο super- market “Η Ελλάς”…

Του Θέμη Τζήμα,

Μέλος ΕΣ ΠΑΣΟΚ

…συνεχίζονται ακόμα μεγαλύτερες και ελκυστικότερες οι εκπτώσεις διαρκείας προς τους «καλούς πελάτες». Άνοιξε και τους περιμένει με κάθε λογής προσφορές.
Έκπτωση στην ελληνική δημοκρατία, που ήταν αφόρητα ακριβή για τους επίδοξους αγοραστές της και δεν πουλούσε. Γι’ αυτό τώρα οι υπεύθυνοι του μαγαζιού τη δίνουνε κοψοχρονιά.
Την καταστήσανε «υπεύθυνη», ξεπερνώντας παρωχημένες απόψεις σχετικά με τις προεκλογικές δεσμεύσεις των κομμάτων και με την κατά συνείδηση ψήφο των βουλευτών. Αλίμονο αν οι κυβερνήσεις δεσμεύονται από εκείνα για τα οποία τις ψηφίζει ο λαός, αυτή η «απαίδευτη μάζα πληβείων». Αλίμονο αν οι βουλευτές ψηφίζουν σύμφωνα με όσα διακηρύττουν ότι πρεσβεύουν. Τι δουλειά θα έκαναν τότε οι ειδικοί και οι γνωρίζοντες που τελείωσαν τόσο ακριβά πανεπιστήμια του εξωτερικού;
Την «εκλογικεύσανε» θέτοντας τη «λογική» υπεράνω του συντάγματος και των διαδικασιών που αυτό προβλέπει. Τη «λογική» των «υπευθύνων»: του εκάστοτε πρωθυπουργού, των συμβούλων του, των τραπεζιτών, ντόπιων και ξένων, των εθνικών εργολάβων και προμηθευτών, των ξένων «ευγενών» κηδεμόνων μας.

Τη «συνετίζουνε» με συναίνεση. Ποιος τολμά να συγκρουστεί με τη λογική και με το αυτονόητο, με αυτές τις αιώνιες έννοιες όπως οι αιώνια ειδήμονες τις ορίζουν; Σίγουρα όχι ο λαός. Άλλωστε το απαιτούν και οι έγκριτοι σχολιαστές των εντίμων και πετυχημένων καναλαρχών μας. Αυτοί ξέρουν.

Της εγχύσανε της δημοκρατίας μπόλικο φόβο που μειώνει εύκολα την τιμή της. Φόβο για τη χρεοκοπία. Φόβο για τις καταθέσεις που θα χαθούν. Φόβο για την επιστροφή στη δραχμή. Φόβο για ακόμα περισσότερες απολύσεις. Φόβο για τον ξένο που μας απειλεί σε κάθε μας βήμα. Στο τελευταίο βοηθούν ιδιαίτερα οι «πατριώτες» νέοι με τα κράνη και τα κοντάρια, οι «ακτιβιστές» της Χρυσής Αυγής και συνεχιστές των άξιων ταγματασφαλιτών και σφαγέων του Διστόμου, των Καλαβρύτων και άλλων περιοχών.
Και όντως στα ράφια του super- market «Η Ελλάς» πωλείται φτηνή δημοκρατία και περιμένουνε καλούς ξένους και ντόπιους πελάτες.

Έκπτωση υπάρχει επίσης στην τσίπα και στο πολιτικό φιλότιμο, που απομάκρυναν στο παρελθόν πολλούς επίδοξους πελάτες. Φτάνει πια με την καταστροφικά «ακριβή» αντίληψη που επέβαλε όταν ένα κυβερνητικό στέλεχος πέφτει έξω σε όλες τις προβλέψεις του να παραιτείται, ειδικά αν πρόκειται για ένα «χρήσιμο» για το πελατολόγιο της επιχείρησης, οικονομικό επιτελείο. Φτάνει πια με την τήρηση ενός έστω ελαχίστου προεκλογικών δεσμεύσεων από τις κυβερνήσεις μετεκλογικά. Άλλωστε αν ο λαός αποδεικνύεται εύπιστος προεκλογικά, τόσο το χειρότερο για αυτόν μετεκλογικά.

Με εκπτωτικά κουπόνια πωλούνται οι ατάκες και οι ρητορείες. «Σωτηρία της χώρας», «δεν υπάρχει άλλος δρόμος», «αποσοβιετικοποίηση του κράτους», «νέα αφήγηση» κλπ πωλούνται σε τιμή ευκαιρίας. Βέβαια, εδώ που τα λέμε το super- market «Η Ελλάς» δεν πρωτοτυπεί σε αυτό. Και σε άλλες αντίστοιχες «επιχειρήσεις» άλλων χωρών- βλ. μετασοβιετική Ρωσία, Γερμανία της Βαϊμάρης, Αγγλία της Θάτσερ, ΗΠΑ του Ρέιγκαν και του Μπους και αλλού- όπως και στην Ελλάδα παλαιότερα, οι ατάκες πωλούνταν πάντα σε τιμή ευκαιρίας. Έχουν μηδενικό κόστος για τη διεύθυνση. Τι κοστίζει η αφαίρεση στο λόγο, η διαστροφή των εννοιών και η «ευπροσάρμοστη» ρητορική;

Με πολύ γενναίες εκπτώσεις διατίθενται μισθωτοί του δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, άνεργοι, νεολαίοι, ελεύθεροι επαγγελματίες, μικρομεσαίοι επιχειρηματίες και συνταξιούχοι. Τόσα χρόνια απομυζούσαν το super market με τις προκλητικές τους αμοιβές και με τις ακόμα προκλητικότερες προσδοκίες τους. Αποδείχτηκαν ανάξιοι απέναντι στους φιλότιμους τραπεζίτες μας που με τόση γενναιοδωρία τους μοίραζαν κάρτες, δάνεια και διευκολύνσεις. Τώρα ήρθε η ώρα να πληρώσουν το κόστος της αφροσύνης τους και της απρεπούς συμπεριφοράς τους. Η διεύθυνση φρόντισε και τακτοποίησε το ζήτημα. Έτσι οι καλοί πελάτες του super- market μπορούν να ψωνίζουν από τα ράφια όποιους από τους παραπάνω χρειάζονται και ακόμα καλύτερα να τους γυρίζουν πίσω μετά από μερικούς μήνες ή μερικά χρόνια «ευέλικτης» απασχόλησής τους. Η διεύθυνση αναλαμβάνει να τους πάρει πίσω και να δώσει άλλους από το πλούσιο απόθεμα που διαθέτει.

Οι πιο πρόσφατες όμως και πιο εντυπωσιακές εκπτώσεις αφορούν τη δημόσια περιουσία, αυτήν που κάποιοι αντί- πατριώτες, αμετανόητοι «κρατιστές» αποκαλούν και περιουσία του λαού. Ενέργεια, νερό, μεταφορές, άμυνα, τηλεπικοινωνίες, ταμείο παρακαταθηκών, ταχυδρομικό ταμιευτήριο και άλλες κερδοφόρες ΔΕΚΟ πωλούνται σε τιμή ευκαιρίας. Η διεύθυνση του super- market συνετίστηκε και δε χάλασε χατίρι στους ανυπόμονους Ευρωπαίους και υπερατλαντικούς φίλους μας, στους οίκους αξιολόγησης και στους λοιπούς καλούς πελάτες. «Πούλα, πούλα, πούλα!» φώναξαν στη διεύθυνση, σε αρκετά απειλητικό τόνο. Άλλωστε η αλήθεια είναι ότι η «αλληλεγγύη» τους εξαντλείται. Και επειδή τα «όχι» κοστίζουν πολύ και η υλοποίηση άλλης πολιτικής από αυτήν που επιβάλλουν οι παραπάνω κοστίζει ακόμα περισσότερο, η διεύθυνση αποφάσισε να συμμορφωθεί «προς τας υποδείξεις».
Κατόπιν αυτών, η διεύθυνση περιμένει ότι το super- market θα πάει καλά και ότι μάλιστα θα βρει και φθηνότερα δανεικά.

Εμένα ωστόσο με βασανίζει μια ανησυχία που όσο περνάει ο καιρός όλο και επιβεβαιώνεται: ότι οι «καλοί πελάτες» του super- market είναι τοκογλύφοι και εκβιαστές. Και ότι όσο και αν η διεύθυνση τους εξυπηρετεί και φροντίζει να ικανοποιεί κάθε όρεξή τους, στο τέλος και αφού αλλάξουν τη διεύθυνση αρκετές φορές, θα το ωθήσουν στο κλείσιμο. Ότι τα επιτόκια δανεισμού θα συνεχίσουν να αυξάνονται και ότι πριν από κάθε δόση θα ζητούν κι άλλα ώσπου δε θα υπάρχει πια τίποτα να δοθεί και τα ράφια θα είναι άδεια.

Επιπλέον, σκέφτομαι ότι ο λαός έστω αργά και έστω μετά από καταστροφές ξύπνησε και όταν παλιότερα η Ελλάδα είχε γίνει καφενείο, όπως τραγουδούσε η Μελίνα Μερκούρη. Μου γεννιέται λοιπόν η ελπίδα, αν όχι η βεβαιότητα ότι δεν αργεί η ώρα που θα μπει μέσα στο super- market θα το κάνει λαμπόγυαλο, θα διώξει τους καλούς πελάτες και τις αμετανόητα εξυπηρετικές διευθύνσεις. Γιατί κανένας λαός δεν ανέχεται για πολύ η χώρα του και η κοινωνία του να γίνεται super- market.

Όταν οι κυβερνήσεις του -οι όποιες κυβερνήσεις- δεν το κατανοούν αυτό και είτε από ηττοπάθεια, είτε από αλαζονεία αρνούνται να αλλάξουν πολιτική και επιλέγουν να μετατρέπονται από δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις σε διαχειριστικές διευθύνσεις μιας επιχείρησης, τότε ο λαός οφείλει να δίνει την πολιτική λύση στα πράγματα. Συλλογικά και οργανωμένα. Η λύση είναι άλλωστε πάντα πολιτική. Και πρέπει να δοθεί από το λαό στους δρόμους και στις πλατείες, στο δημόσιο χώρο, όσο ακόμα παραμένει δημόσιος.

ΥΓ. Χωρίς καμία απολογητική διάθεση και με όποια αξία έχει το παρακάτω, πρέπει να είναι σαφές ότι με το λαό και όχι με την κυβέρνηση θα συνταχθούμε και όσοι δε δεχόμαστε να ασκείται στο όνομά μας μια πολιτική για την οποία ποτέ δεν ερωτηθήκαμε και την οποία ποτέ δε νομιμοποιήσαμε.