Ο κ. Κούβαρης, το μικρό του Κωνσταντίνος, είναι ο πρόεδρος του Φαρμακευτικού Συλλόγου Πειραιά. Προσωπικά δεν τον γνωρίζω. Τα άτιμα τα γραπτά, όμως, κάνουν αξέχαστες γνωριμίες…
Ο κ. Κούβαρης ως γνήσιο τέκνο της εποχής αποφάσισε κι εκείνος να ασχοληθεί με το σπορ του εκβιασμού που κάνει θραύση στη μνημονιακή εποχή.
Έτσι, λίγες μέρες πριν τον αποχαιρετισμό του 2011, επέλεξε να κάνει κι εκείνος «εμετό» επάνω μας, προσπαθώντας, φαντάζομαι να αποδείξει –και εκείνος- ότι είμαστε οι μ#$%$ες της υπόθεσης…
Ο «εμετός» του κ. Κούβαρη είναι ευθύς, σταράτος, κουτσαβάκικος και σε δημόσια θέα.
Πάρτε μια γεύση… «Συνάδελφοι , αυτές τις δύσκολες ώρες έχοντας στα χέρια μας ακόμα το φάρμακο, είμαστε σε θέση να επιβάλλουμε και να επιλύσουμε το σύνολο των προβλημάτων, αρκεί να αποφασίσουμε να το στερήσουμε από τον Έλληνα ασφαλισμένο. Οι τύψεις και οι αναστολές δεν μας ταιριάζουν».
Δεν ξέρω εάν οι φαρμακοποιοί έχουν δίκιο, άδικο ή η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. Σέβομαι, επίσης, απόλυτα κάθε εργαζόμενο που διεκδικεί, που αγωνίζεται, που δεν το βάζει κάτω. Δεν έχω, όμως, κανένα σεβασμό σε όποιον τρέχει να πιάσει θέση στην ουρά για να κάνει «εμετό» στο πρόσωπό μου, χωρίς τύψεις και χωρίς καμιά αναστολή. Γιατί από τη δυσωδία επιλέγω την αλληλεγγύη. Και η αλληλεγγύη είναι δύσκολη, γιατί δεν είναι φιλανθρωπία.
Υ.Γ
Είμαι σίγουρη ότι οι ίδιοι οι φαρμακοποιοί θα έχουν φρίξει με το λόγο «δεκάρικο» του προέδρου τους... Σε κανέναν δεν αξίζει τέτοιος εξευτελισμός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου