Γιατί όμως είναι τόσο επαίσχυντη μεθόδευση η δημοκρατική απαίτηση των πολιτών να εκφράσουν τη γνώμη τους για μια πολιτική που διαλύει τη ζωή τους; Γιατί είναι πολιτικά δόλια η ελεύθερη έκφραση της λαϊκής γνώμης και όχι η καταδολίευση της λαϊκής ψήφου με την υπερψήφιση του Μνημονίου από τη Βουλή; Γιατί είναι κοινωνικά καταστροφική η εναντίωση στην πολιτική που σπέρνει φτώχεια, ανεργία και διάλυση του κοινωνικού κράτους; Γιατί είναι εθνικά επικίνδυνη η πολιτική που αντιπαλεύει την εκχώρηση κρίσιμων εθνικών δικαιωμάτων στην "αυτοκρατορία" των πιστωτών; Γιατί συνιστά "τυφλή άρνηση" σε μια αποδεδειγμένα κοινωνικά καταστροφική πολιτική; Τι είδους "θετικές πολιτικές" προωθεί το Μνημόνιο, όταν οι ίδιοι οι θιασώτες του παραδέχονται ότι οδηγεί σε αδιέξοδο;
Ο πρόεδρος του ΣΕΒ με την προκλητική εμφάνισή του επιλέγει να συμπεριφέρεται ως κομματάρχης του δικομματισμού, υιοθετώντας μάλιστα την εμφυλιοπολεμική ρητορική του κ. Σαμαρά. Εναρμονιζόμενος και με την παρθενική εμφάνιση του κ. Βενιζέλου ως προέδρου του ΠΑΣΟΚ, επιλέγει το διχαστικό κήρυγμα, επιχειρεί να προστατεύσει τα ταξικά του συμφέροντα, πανικόβλητος επειδή η Αριστερά κερδίζει σε λαϊκη εκτίμηση. Είναι αξιοπερίεργο ότι αυτόν τον πανικό του ταξικού αντιπάλου δείχνει να μην τον αντιλαμβάνεται το ΚΚΕ, το οποίο αρνείται να ενώσει τις δυνάμεις του με την άλλη Αριστερά και να καταστήσει πραγματικότητα τον εφιάλτη του κατεστημένου.
Αν ο πρόεδρος του ΣΕΒ εννοεί την πρόκληση για εκλογές - δημοψήφισμα, μπορεί να διατυπώσει καθαρά την πρόταση για δημοψήφισμα επί του Μνημονίου ή επί του νέου Συμφώνου Δημοσιονομικής Σταθερότητας, το οποίο μάλιστα ήδη αντιμετωπίζει την αντίθεση δυνάμεων της Αριστεράς που δεν μπορεί εύκολα να καταχωριστούν στο μητρώο των "σταλινικών - μηδενιστών".
Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα.
avgi.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου