Πανηγυρισμοί πάνω στα ερείπια

Οι πανηγυρισμοί για την "εθνική επιτυχία" του PSI θα κοπάσουν γρήγορα. Άλλωστε, κάπως έτσι, από επιτυχία σε επιτυχία φτάσαμε ως εδώ. Ο ΓΑΠ είχε πανηγυρίσει επανειλημμένα. Δικαιούται να δοξαστεί λίγο και ο διάδοχος.
Μόλις όμως σβήσουν τα φώτα της "γιορτής" (μόνο κανονιοβολισμούς από το Λυκαβηττό δεν διέταξε ο κ. Παπαδήμος), θα μείνει η πραγματικότητα.
Το menu της ελληνικής μνημονιακής πραγματικότητας περιλαμβάνει: ένα εκατομμύριο ανέργους, τους περισσότερους νέους ανθρώπους να αναζητούν δουλειά στο εξωτερικό, τις αμοιβές στον ιδιωτικό τομέα να βαλκανοποιούνται, τις συντάξεις να μειώνονται ασφυκτικά, το κράτος πρόνοιας να διαλύεται, οι έκτακτες εισφορές στην εφορία να γίνονται μόνιμες, οι ιδιοκτήτες ακινήτων να πληρώνουν ενοίκιο για το σπίτι τους στο κράτος και τόσα άλλα, ων ουκ έστι αριθμός.
Για όλα αυτά πανηγυρίζουν Βενιζέλος και Παπανδρέου. Από κοντά και ο εκλεκτός του συστήματος πρωθυπουργός κ. Παπαδήμος. Φυσικά δεν βρήκαν κουβέντα για τα παραπάνω. Όλα συνοψίζονται στις "θυσίες" που κάνει ο ελληνικός λαός.
Η φράση ακούγεται από τα χείλη τους ξένη, επετειακή, αναγκαστική. Δεν το ζουν το πρόβλημα, είναι πασιφανές.  Να πούμε, βρε αδερφέ, και μια κουβέντα για το δοκιμαζόμενο λαό.
Αλλά πως να μιλήσουν αυθεντικά  για κάτι εξωτερικό, ως παρατηρητές, για κάτι που αφορά άλλους;
peripasok