Η πρωτοφανής κατασταλτική δραστηριότητα της ισπανικής αστυνομίας εις βάρος των διαδηλωτών στη Μαδρίτη, μετά την ολοκλήρωση της «Μαύρης Πορείας» των Ισπανών ανθρακωρύχων την περασμένη Τετάρτη, αποκάλυψε σε όλη του την έκταση τοαπάνθρωπο και σκληρό πρόσωπο της δικτατορίας των αγορών και την αναλγησία του πολιτικού της βραχίονα, δηλαδή των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, οι οποίες με απροκάλυπτο τρόπο έχουν ταχθεί στην υπηρεσία του διεθνοποιημένου κεφαλαίου. Το διεθνές κεφάλαιο έχει διεισδύσει στον ευρωπαϊκό χώρο, έχει καταλάβει εξουσίες πραγματικής κυριότητας και, μεταξύ άλλων, χρησιμοποιεί ανοικτά τα σώματα ασφαλείας στα ευρωπαϊκά κράτη προκειμένου να επιβάλει τη θέλησή του στους λαούς.
Από το 2010, όταν η Ελλάδα εισήλθε στον μηχανισμό στήριξης και η τρόικα πραγματοποίησε την απόβασή της στη χώρα μας, ο ελληνικός λαός βρέθηκε πολλές φορές αντιμέτωπος με την αγριότερη κατασταλτική διαδικασία των τελευταίων ετών, αν όχι δεκαετιών. Στον ελληνικό λαό επιβλήθηκαν, παρά τη θέλησή του, σκληρά μέτρα και πολιτικές οι οποίες βαθαίνουν την κρίση, προσδίδουν στο εργασιακό περιβάλλον χαρακτηριστικά μεσαίωνα, διαρρηγνύουν την κοινωνική συνοχή και καταργούν στην πράξη την εθνική κυριαρχία.
Η πλατεία Συντάγματος και άλλες πλατείες σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια μετατράπηκαν σε πεδία ανάπτυξης της αντίστασης και του ταξικού αγώνα του ελληνικού λαού απέναντι στην επιβολή των σκληρών μέτρων λιτότητας που υπέδειξαν στις ελληνικές κυβερνήσεις οι δανειστές. Ο ελληνικός λαός–έστω κι αν αυτό δεν συνοδεύτηκε πάντοτε από την ύπαρξη της αναγκαίας πολιτικής καθοδήγησης, η οποία θα έθετε βραχυπρόθεσμους, μεσοπρόθεσμους και μακροπρόθεσμους οικονομικούς, πολιτικούς και κοινωνικούς στόχους–προσπάθησε να αντισταθεί με όλες του τις δυνάμεις στην κοινωνική γενοκτονία, στην οποία οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια το «πείραμα» των αγορών στον ευρωπαϊκό νότο.
Στην Ισπανία, όπου η κρίση χρέους βαθαίνει, οι εικόνες από τα κορμιά των διαδηλωτών που δέχθηκαν τις πλαστικές σφαίρες των δυνάμεων καταστολής οι οποίες έχουν αναλάβει να διαδραματίσουν τον ρόλο του στρατού κατοχής μπορούν να παραλληλιστούν με εικόνες από τη Συρία, όπου βρίσκεται σε εξέλιξη η σφοδρή ανθρωπιστική κρίση και οι συνεχείς επιθέσεις των καθεστωτικών δυνάμεων σε άμαχο πληθυσμό.
Ο αυταρχισμός σκεπάζει όλη την Ευρώπη. Ο ευρωπαϊκός νότος αποτελεί το χωροταξικό και γεωγραφικό πεδίο όπου αναπτύσσεται το πρώτο στάδιο αυταρχικής κλιμάκωσης σε μια Ευρώπη γερμανική, η οποία ταυτόχρονα βρίσκεται στο έλεος των κερδοσκόπων και των αγορών, και σε μια Ευρωπαϊκή Ρνωση η οποία μετατρέπεται σε εργασιακό κάτεργο. Στον ευρωπαϊκό νότο η κλιμάκωση του αυταρχισμού αποτελεί άλλη μία από τις εκδηλώσεις της αντιδημοκρατικής εκτροπής που συντελείται τα τελευταία χρόνια. Εκτός από την άγρια καταστολή σε Ελλάδα και Ισπανία, στη χώρα μας και στην Ιταλία επιβλήθηκαν τεχνοκρατικά πραξικοπήματα με την τοποθέτηση των κυβερνήσεων Παπαδήμου και Μόντι αντίστοιχα, οι οποίες εγγυήθηκαν τη συνέχιση του βαθέματος της κρίσης προς όφελος της υπερεθνικής ελίτ, την οποία υπηρετούν με συνέπεια.
Προκειμένου να ολοκληρωθεί το σχέδιο της υπερεθνικής ελίτ, του διεθνούς τραπεζικού συστήματος, του ιερατείου των Βρυξελλών και της Οικονομικής Νομισματικής Ενωσης, της οικονομικής και τραπεζικής σέχτας της Φρανκφούρτης, του πολιτικού εξουσιαστικού συμπλέγματος που έχει έδρα το Βερολίνο και των εντεταλμένων οργάνων του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, για μια Ευρώπη πολιτικά ενοποιημένη, στην οποία θα επικρατούν εργασιακές συνθήκες μεσαίωνα και όπου η επιχειρηματική και οικονομική ελίτ προκειμένου να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους θα απαιτούν τη μετατροπή των λαών σε φθηνό και εξαθλιωμένο εργατικό δυναμικό, γίνεται ήδη και θα γίνει χρήση όλων των μέσων.
Οι κατασταλτικοί μηχανισμοί των κρατών, λοιπόν, τίθενται στην υπηρεσία των συμφερόντων του διεθνοποιημένου κεφαλαίου, το οποίο απαιτεί νέες υπερκρατικές και νέες υπερεθνικές δομές και λειτουργίες.Τα σώματα ασφαλείας των ευρωπαϊκών κρατών λειτουργούν σαν ιδιωτικοί στρατοί, μέχρι να γίνουν «ένα σώμα», «ένας ευρωστρατός», «μία ευρωαστυνομία», πάντοτε στην υπηρεσία της υπερεθνικής και υπερκρατικής οικονομικής ελίτ και της τραπεζοκρατίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου