Βρισκόμαστε στο έτος 1929 μ. Χ. στην Ελλάδα. Έχουν περάσει επτά χρόνια από την μεγαλύτερη καταστροφή του Ελληνικού έθνους όταν ένα εκατομμύριο Έλληνες εκριζώθηκαν από τα πατρικά εδάφη των παραλίων της Μικράς Ασίας, όπου ζούσαν επί 20 και πλέον αιώνες . Οι μαζικές σφαγές του άμαχου πληθυσμού ήταν ο επίλογος της τουρκοκρατίας των 4 αιώνων αλλά και ο πρόλογος μιάς μαζικής μετανάστευσης στην κυρίως Ελλάδα.
Η Ελλάδα του μεσοπολέμου μετρούσε ακόμα τις πληγές του Α΄ παγκόσμιου πολέμου και ανάμεσα στις πληγές αυτές κυρίαρχη θέση κατείχε η ολοσχερής εγκατάλειψη του αγροτικού πληθυσμού που βρίσκονταν κυριολεκτικά στο έλεος των πλουσίων γαιοκτημόνων. Είχαν περάσει μόλις 19 χρόνια από την αιματηρή καταστολή της εξέγερσης των αγροτών στο Κιλελέρ της Θεσσαλίας και η ζωή του έλληνα αγρότη ολοένα και χειροτέρευε.
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος αναθέτει σε μια εξέχουσα πνευματική μορφή της εποχής του, τον αείμνηστο Αλέξανδρο Παπαναστασίου, την ίδρυση της Αγροτικής Τράπεζας με σκοπό την αντιμετώπιση του προβλήματος που είχε αυξηθεί μετά την εισροή του ενός εκατομμυρίου προσφύγων της Μικράς Ασίας.
Τα μέτρα που ελήφθηκαν έφεραν άμεσα αποτελέσματα. Ο αγρότης σταμάτησε να αισθάνεται δουλοπάροικος γιατί ο δανεισμός του δεν εγίνονταν πλέον με τους επαχθείς όρους των γαιοκτημόνων. Ο μόχθος της εργασίας του πήρε αξία και το κατά κεφαλή αγροτικό εισόδημα αυξήθηκε αισθητά. Αποτέλεσμα ήταν φυσικά και η αύξηση του ακαθάριστου εγχώριου αγροτικού προϊόντος και η διατήρηση του πληθυσμού στην περιφέρεια που ήδη είχε συρρικνωθεί μετά την πρώτη μαζική μετανάστευση στο εξωτερικό.
Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η Ελλάδα και ιδιαίτερα η ύπαιθρος βίωναν τα ολέθρια αποτελέσματα μιας τετράχρονης κατοχής με 600.000 νεκρούς, λεηλατημένη αγροτική περιουσία, 100 χωριά καμμένα και ανύπαρκτα μηχανικά μέσα καλλιέργειας. Σύμφωνα με τις επίσημες στατιστικές οι Έλληνες που πέθαναν στις ελληνικές πόλεις και κυρίως στην Αθήνα, κατά τον πρώτο κυρίως χρόνο της κατοχής από το φριχτό θάνατο της πείνας, ξεπερνούσαν τους 280.000. Και ήταν επόμενο αυτό όταν κατά το διάστημα αυτό τα στρατεύματα της κατοχής έκαναν επιτάξεις και λήστεψαν 300.000 τόνους λάδι, 20.000 τόνους ελιές, 160.000 τόνους κορινθιακή σταφίδα, 35.000 τόνους σουλτανίνα, 110.000τόνους καπνά, 560.000 τόνους λαχανικά, 800.000.000 κομμάτια εσπεριδοειδή,400.000 τόνους φρούτα και 40.000 τόνους σιτάρι, μόνο απ’ τις αποθήκες της ΚΥΠΕΣ, χιλιάδες τόνων λάδι, βαμβάκι και ρύζι απ’ τις αποθήκες της ΚΥΔΕΣ, εκατομμύρια κομμάτια πρόβατα, βόδια, γίδια, εκατομμύρια κομμάτια χοίρων, πουλερικά κλπ. Και η εθνική οικονομική καταστροφή δεν σταμάτησε εδώ. Η γεωκτηνοτροφική και αλιευτική παραγωγή σ’ όλη τη διάρκεια της κατοχής μειώθηκε στο ελάχιστο, 5 εκατομμύρια οπωροφόρα δέντρα και ελαιόδενδρα και 237.000στρέμματα αμπελιών κατεστράφησαν, τα 80% της μικρής μας βιομηχανίας αχρηστεύτηκαν, τα λιμάνια και οι εγκαταστάσεις τους κατεστράφησαν κατά 80-100%,το ζωοκομικό κεφάλαιο της χώρας αφανίστηκε κατά 50-70% και η ζημιά ανήλθε σε 27δισεκατομμύρια προπολεμικές δραχμές, τα ιστιοφόρα πλοία κατά 67% και τα λοιπά πλοία κατά 75%, οι ζημιές στα μεταλλεία ξεπέρασαν τα 4 εκατομμύρια λίρες, όλα αυτά κατά τις επίσημες στατιστικές. Τα αυτοκίνητα ακόμη αφανίστηκαν κατά 70%,το υλικό τηλεπικοινωνιών κατά 70%, οι σιδηρόδρομοι και τα γεφύρια από 75-100%,η έκταση των δασών μειώθηκε κατά το ¼ με ζημιά που υπελογίσθη άνω των 10δισεκατομμυρίων προπολεμικών δραχμών, το οδικό δίκτυο κατεστράφη κατά 50%.
Σε 130 δισεκατομμύρια προπολεμικών δραχμών υπελογίσθη όλη η καταστροφή του εθνικού πλούτου από τους ναζί, δίχως τις καταστροφές των 200.000 σπιτιών, που κάηκαν ή έπεσαν από τους βομβαρδισμούς(879 κατεστράφησαν και 841.600 Έλληνες έγιναν άστεγοι) δίχως να υπολογισθούν οι περιουσίες και τα εμπορεύματα των ιδιωτών που κατεσχέθησαν (πρβλ. Τι στοίχισε ο πόλεμος στην Ελλάδα επίσημη στατιστική. Έκδοσις Σιώτη. Αθήναι1946).
Και κατά τη διάρκεια που ο φασιστικός Μολλώχ κατέστρεφε τη φτώχεια τη χώρα μας, οι στρατιωτικές ορδές υπερήφανες για το έργο τους, εξακολουθούσαν πάντα τις καθημερινές παρελάσεις τους στους δρόμους της Αθήνας, με το βάδισμα της χήνας, τραγουδώντας τετράφωνα, τα “Ολαρία-Ολαλα” και τα “Βίντσερε και Βιντσερέμο». Από το βιβλίο του Θεόδωρου Μιχ. Τσερπέ «ΤΟΑΓΙΟΧΑΙΔΑΡΙ», Επιμέλεια – Πρόλογος του Στέφανου Ληναίου, Εκδόσεις: ΔΙΟΓΕΝΗΣ, Νοέμβρης 2007]*
Η μαζική μετανάστευση του ελληνικού αγροτικού πληθυσμού που πλήττονταν βάναυσα ήρθε σαν αποτέλεσμα του φτωχού αγροτικού εισοδήματος. Οι ξένες χώρες και ιδιαίτερα η Αυστραλία, οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και η Γερμανία παρέλαβαν γρήγορα τα φθηνά ελληνικά εργατικά χέρια για να τις βοηθήσουν στην ανοικοδόμηση των δικών τους οικονομιών….
Η Αγροτική Τράπεζα καλείται για δεύτερη φορά να προσφέρει τις κοινωνικές της υπηρεσίες μέσα από τις συμπληγάδες των πολιτικών της εποχής που προσπαθούσαν να χειραγωγήσουν την διοίκηση της Τράπεζας και να παίξουν το πολιτικό τους παιχνίδι με τους ψηφοφόρους τους.
Το 1981, χρονολογία εισόδου της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα, με την σύμφωνη γνώμη των λοιπών εταίρων εξαιρείται η κρατική Αγροτική Τράπεζα ορισμένων διατάξεων λόγω του κοινωνικού ρόλου που αναγνωρίζεται με υπαρκτά πειστήρια. Το1991 μ.Χ. μετατρέπεται σε Ανώνυμη Εταιρεία και το 2000 μ.Χ. μπαίνει στο χρηματιστήριο που ήδη είχε υποστεί ολέθρια καταστροφή μετά την στημένη φούσκα που έφτιαξαν ξένα διαπλεκόμενα συμφέροντα που κερδοσκοπώντας αφαίμαξαν πάνω από 100 δισεκατομμύρια ευρώ από τις ελληνικές αποταμιεύσεις.
Την δεκαετία 2000 – 2010 μ.Χ., στη Ελλάδα στήνεται η δεύτερη και μεγαλύτερη φούσκα που καλύπτονταν με τον μανδύα της τέλεσης των Ολυμπιακών αγώνων στην γενέτειρα χώρα. Είναι η φούσκα των δανείων που έρχονταν από το εξωτερικό μέσω των ομολόγων του ελληνικού κράτους που κατέχουν οι ξένες και ελληνικές τράπεζες. Η προτροπή προς υπερκατανάλωση όπως παραδέχθηκε ο κ.Γιουγκέρ βοηθούσε το πρόβλημα του αποπληθωρισμού των παραγωγών δυτικών χωρών σε είδη τεχνολογικής κατανάλωσης στα οποία υπήρχε πρόβλημα διάθεσης. Η αναιτιολόγητη αξιολόγηση των ξένων οίκων για την Ελλάδα μετατράπηκε από ΑΑΑ το 2008 στην θέση που κατέχουν αποικιοκρατούμενες χώρες του τρίτου κόσμου. Η Δανειακή Σύμβαση που υπεγράφη ερήμην του ελληνικού λαού και εν αγνοία των συνεπειών της, αποτέλεσε τον άξονα για την καταστολή της ελληνικής αξιοπρέπειας, την καταλήστευση της εθνικής περιουσίας και την υπονόμευση της κυριαρχίας του εθνικού χώρου της Ελλάδας που φρουρεί τα ευρωπαϊκά σύνορα χωρίς καμμία αμοιβή καθώς ζει επί δύο δεκαετίες τις συνέπειες της παράνομης μετανάστευσης κατοίκων τρίτων χωρών.
Η Αγροτική Τράπεζα μέχρι την 27/7/2012 μέσα από την κατοχή των υποθηκών των αγροτικών γαιών, είχε υποθηκευμένο το 40% της ελληνικής υπαίθρου, πράγμα που την έκανε ιδιαίτερα ποθητή για τα διαπλεκόμενα ολιγαρχικά συμφέροντα. Ενώ όλες οι μεταδικτατορικές κυβερνήσεις μιλούσαν για κάποιο υποτιθέμενο δημόσιο πυλώνα που σχεδίαζαν να την εντάξουν, αναγνωρίζοντας τον κοινωφελή ρόλο που αναφέρει το ιδρυτικό καταστατικό της, δεν έκαναν όμως το παραμικρό βήμα για τον σκοπό αυτόν αλλά έπραξαν τα ακριβώς αντίθετα. Η Αγροτική Τράπεζα είχε αξιόλογο ενεργητικό με κτήρια αξίας άνω του ενός δισ. ευρώ, καταθέσεις και χορηγήσεις άνω των 15 δισ., με καλά στάνταρ και δίκτυο 500 καταστημάτων σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Είχε στην κατοχή της κερδοφόρες αγροτικές βιομηχανίες, όπως η Δωδώνη με εξαγώγιμα κτηνοτροφικά προϊόντα και η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης με υπερσύγχρονα μηχανήματα. Είχε όμως έλλειψη ρευστότητας που δημιούργησε το P.S.I., αφού μειώθηκε η αξία των ελληνικών ομολόγων που κατείχε κι αυτή, όπως και όλες οι άλλες τράπεζες. Για να υπονομευθεί ο διαρκώς υπαρκτός σχεδιασμός του δημόσιου πυλώνα, έπρεπε να απαξιωθεί η Τράπεζα. Και αυτό έγινε συστηματικά στα δύο τελευταία χρόνια στα οποία έλεγχο των οικονομικών έχουμε μόνο από αλλοδαπούς φωστήρες και συνυπεύθυνους της όλης κατάστασης. Όλες οι άλλες ελληνικές τράπεζες ανακεφαλαιώθηκαν με μεγάλα ποσά (25 δισ.) για να ανακάμψουν μετά το P.S.I. αλλά η κρατική Αγροτική Τράπεζα και το κρατικό Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο δεν πήραν ούτε ένα ευρώ. Οι εντολές της τρόικας παρακάμπτουν την ευρωπαϊκή συναίνεση του 1981 και ζητούν το κλείσιμο της τράπεζας με αναπόδεικτα επιχειρήματα αφού η έκθεση της αξιολογητικής εταιρείας BLACK ROCK δεν έχει δημοσιευτεί ακόμη, ενώ έχει τελειώσει εδώ και ένα χρόνο, και για την οποία υπάρχουν πολύ θετικές απόψεις για την Αγροτική τράπεζα, όπως μας αναφέρουν πληροφοριακές πηγές.
Το σχέδιο περιλαμβάνει «απορρόφηση» της τράπεζας από κάποια άλλη ιδιωτική τράπεζα, την τράπεζα Πειραιώς εν προκειμένω (που είχε προσπαθήσει ανεπιτυχώς πριν δύο χρόνια να την αγοράσει με το εξευτελιστικό ποσό των 300 εκατ. ευρώ που θα της δίνονταν σαν κρατική επιχορήγηση) και να πλειοδοτήσει σε κάποιον αφανή διαγωνισμό χωρίς να φανούν πουθενά οι κλειστές (;) προσφορές των άλλων. Το αντίτιμο ήταν μόνο 95 εκατ. ευρώ, και περιλαμβάνει μόνο το «υγιές» μέρος της τράπεζας, δηλαδή καταθέσεις, ακίνητα, το 40% της αγροτικής γης, τα εξυπηρετούμενα (αυτά που πληρώνονται) δάνεια, καθώς και τις κερδοφόρες αγροτικές επιχειρήσεις. Το υπόλοιπο εναπομείναν ενεργητικό και οι 5.500 υπάλληλοι που εργάζονται σε αυτή, πολλοί πάνω από 25 χρόνια θα παραμείνουν στο κράτος που την κλείνει πάραυτα και την εκκαθαρίζει.
27 Ιουλίου 2012 λίγο πριν το κλείσιμο της Βουλής για τις θερινές διακοπές. Το ΦΕΚ που πιστοποιεί την έναρξη εφαρμογής των νόμων με αριθμό 2209 κατοχυρώνει την απορρόφηση αυτή παρά τις πάμπολλες αντικοινοτικές της διατάξεις, τις οποίες πρόλαβαν και κατήγγειλαν εκπρόσωποι της αντιπολίτευσης. Μέσα σε 5 ώρες ο κ. Προβόπουλος, αποφάσισε ότι η (καινούργιος όρος) μη συστημική Αγροτική Τράπεζα έπρεπε να απορροφηθεί από μια άλλη τράπεζα που έπρεπε και να πλειοδοτήσει. Οι υπάλληλοι που αποτελούν τμήμα της κακής τράπεζαςαπολύονται χωρίς αποζημίωση, η, μειωμένη κατά το ήμισυ, αποζημίωση που θα ληφθεί στο τέλος της εκκαθάρισης σε περίπου 15 χρόνια. Ο διοικητής της τράπεζας Πειραιώς αναγκάζεται να τους προσλάβει με νέα αποικιοκρατικού τύπου σύμβαση με απώτερο σκοπό να βοηθήσουν στην μεταφορά των φακέλων των πελατών, των καταθέσεων, των δανείων, των ακινήτων και μετά σαν πλεονάζον προσωπικό να ακολουθήσουν τη μοίρα που το στυγνό καπιταλιστικό σύστημα έχει προσδιορίσει στην βασική οικονομική αρχή της μεγιστοποίησης των κερδών με την εξάλειψη των περιττών εξόδων και εργατομισθίων.
Η Τράπεζα Πειραιώς όμως για την κερδοφόρα συναλλαγή ζητά και παίρνει μεγάλη προίκα αξίας 9 δισ. ευρώ από το ελληνικό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, δηλαδή από τον ελληνικό Λαό. Τα μέσα Μαζικής Επικοινωνίας σιωπούν και η διαπλοκή περνάει στα κρυφά. Λίγες μόνο δημοσιεύσεις πληρωμένες από τους εργαζόμενους στην Τράπεζα σε λίγες εφημερίδες και με ψιλά γράμματα. Λίγες επερωτήσεις στην Ελληνική Βουλή από βουλευτές της Αντιπολίτευσης και το θέμα έχει κλείσει.
Ο σύλλογος των εργαζόμενων στην τράπεζα προκηρύσσει απεργίες, γίνονται πορείες και παράσταση στην βουλή που ψηφίζει το νομοσχέδιο. Η απεργία που έχει καλά αποτελέσματα αποτελεί απειλή για την απορρόφηση της τράπεζας και πρέπει να κατασταλεί. Έτσι αρχίζουν οι υποσχέσεις των γνωστών παραταξιακών συνδικαλιστικών κύκλων αλλά και οι απειλές. Απειλές πού δυστυχώς εύκολα πιάνουν τόπο στην Ελλάδα που πλήττεται από ανεργία. Όποιος δεν συνεργαστεί με τον νέο εργοδότη, θα εκδιωχθεί χωρίς αποζημίωση και πρέπει και να γραφτεί σε μια μαύρη λίστα, ανάλογη με αυτή των οφειλετών πολιτών αλλά και κάποιων επιτήδειων που κρύπτονται συστηματικά από το ΣΔΟΕ που έχει επιληφθεί της υπόθεσης.
Αντίθετα με τους περισσότερους υπαλλήλους της τράπεζας που υπέγραψαν την νέα σύμβαση και δέχτηκαν τον ρόλο του μεταφορέα των κλοπιμαίων, υπάρχουν κι άλλοι συνάδελφοι, τώρα άνεργοι, που ονειρεύονται το όραμα του Αλέξανδρου Παπαναστασίου, θέλουν την τράπεζα στην υπηρεσία του κόσμου της εργασίας κι όχι των οργανωμένων συμφερόντων. Ζούνε με το όνειρο της απονομής δικαιοσύνης και προσπαθούν να στηρίξουν μια ελπίδα. Πώς σε ένα κόσμο πού αλλοτριώνεται ψυχικά και σωματικά κάτω από τις επιταγές του δίκιου του ισχυρότερου, θα ανατείλει ένας καινούργιος ήλιος και θα ανάψει μια καινούργια σπίθα ελπίδας για όλους τους αδικημένους όλων των λαών όλης της γης…
Όλοι μας έχουμε αυτό το όνειρο, αυτή την ελπίδα..
Έχω ένα όνειρο», Μάρτιν Λούθερ Κινγκ-Δολοφονημένος χριστιανός ειρηνιστής επίσκοπος
* ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΟΛΑ ΠΑΡΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΓΚΡΙΤΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ WWW.holocaust.gr ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΩΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου