“ Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πλάι του τη μια, μοναδική και παντοδύναμη συνιστώσα και αυτή δεν είναι άλλη από τον ελληνικό λαό ”
Του Κώστα Καπνίση
Στο διάβα των τελευταίων ετών το υγιές, δημοκρατικό και
προοδευτικό κομμάτι του ελληνικού λαού έχει περάσει κυριολεκτικά δια
πυρός και σιδήρου και εξακολουθεί να επιδεικνύει μια αστείρευτη υπομονή
και μια ανεξάντλητη πηγή αισιοδοξίας ότι τα καλύτερα μπορούν πράγματι να
έρθουν.
Η συντριπτική πλειονότητα αυτής της ούτως ή άλλως μεγάλης μερίδας του ελληνικού λαού έχει αποδείξει με τους διαρκείς της αγώνες για Δημοκρατία, Ελευθερία, Αξιοπρέπεια και Κοινωνική Απελευθέρωση ότι δε θα διστάσει σε καμιά περίπτωση να πράξει και τώρα το ιερό της καθήκον. Για να μπορέσει βέβαια αυτό να μετουσιωθεί και σε πράξη έπρεπε πρώτα να πέσουν οι μάσκες ενός φαύλου και διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος. Τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια ήταν πραγματικά δύσκολα, ειδικότερα για όσους πάλευαν και φώναζαν εναντίον μιας επίπλαστης, μιας ψευδεπίγραφης κοινωνικής «ευημερίας».
Δυστυχώς για τον λαό και τη χώρα οι φωνές αυτές όχι μόνο δεν εισακούστηκαν αλλά περιθωριοποιήθηκαν και σε πολλές περιπτώσεις μετατράπηκαν και σε θύματα χλεύης όχι από αυτό που ονομάζεται σύστημα αλλά από την πρώην πια μεσαία τάξη. Από υποτιθέμενους «συνοδοιπόρους» δηλαδή. Η αλήθεια είναι πως πάντοτε στην Ιστορία οι κοινωνικοί αγώνες ξεκινούσαν από τους λίγους και έφταναν να οικειοποιούνται ξεδιάντροπα από τους πολλούς.
Οι περσινές εκλογές υπήρξαν ιστορικές για τον τόπο. Μπορεί να μην ανατράπηκαν τα απομεινάρια εκείνων των σάπιων πολιτικών δυνάμεων που σήμερα εξακολουθούν συγκυβερνώντας να κρατούν στα χέρια τους την εξουσία διαστρέφοντας και προσβάλλοντας την κοινή λογική αλλά ήταν η αρχή του τέλους τους και αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά. Οι πολίτες που ασφυκτιούσαν αλλά και αγωνιούσαν για το που πάει η κατάσταση έκαναν ένα τολμηρό βήμα μετά από δεκαετίες. Έσπασαν τις αλυσίδες τους και έστειλαν πανίσχυρο και μήνυμα στο υπάρχον πολιτικό σύστημα ότι είναι εδώ αποφασισμένοι, ενωμένοι και πανέτοιμοι προκειμένου να δώσουν νέους αγώνες. Αυτή άλλωστε είναι και η μοίρα αυτών των ιστορικά και κατά παράδοση δημοκρατικών και προοδευτικών δυνάμεων. Το βροντερό παρόν στο προσκλητήριο την κρίσιμη στιγμή της μάχης.
Όλες αυτές οι δυνάμεις ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα και ενώθηκαν ως ένα μεγάλο δημοκρατικό ποτάμι σε έναν κοινό αγώνα αντίστασης και ανατροπής σε ότι καταστρέφει τούτο τον τόπο. Τα αποτελέσματα υπήρξαν εντυπωσιακά. Σε διπλή εκλογική αναμέτρηση μπορεί να μην κατάφεραν το ποθούμενο αλλά μετέτρεψαν τον άλλοτε μικρό και αδύναμο ΣΥΡΙΖΑ του 3% - 5% σε πανίσχυρη αξιωματική αντιπολίτευση του 27%. Διαβάζοντας το εκλογικό αποτέλεσμα θα μπορούσε κάποιος να πει ότι το να μη γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση τούτου του τόπου στις εκλογές του 2012 μπορεί να μην ήταν καλό για τη χώρα αλλά σίγουρα ήταν καλό για τον ίδιο. Αυτό άλλωστε και μετά από όσα έχουν συμβεί αποδεικνύεται εκ των υστέρων μια ρεαλιστική προσέγγιση.
Το άλλοτε μικρό αριστερό κόμμα διαμαρτυρίας μέσα στον έναν αυτό χρόνο μετά τις εκλογές είχε όλο τον απαραίτητο χρόνο να προετοιμαστεί, να συνειδητοποιήσει τη μεγάλη ιστορική ευθύνη που έχει πέσει στους ώμους του και να δικαιώσει όσους επιφυλακτικά στην αρχή τον εμπιστεύτηκαν χωρίς προαπαιτούμενα, χωρίς ανταλλάγματα, χωρίς παζάρια. Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης φρόντισε να μην απογοητεύσει τις προσδοκίες. Ο αρχηγός του δε σταμάτησε ούτε στιγμή να οργώνει την Ελλάδα και μιλώντας ο ίδιος με τον κόσμο και όχι ακούγοντας «εκτιμήσεις» και σενάρια συμβούλων επικοινωνίας πολυτελών γραφείων κατανόησε πλήρως το τι πραγματικά συμβαίνει στην Ελλάδα. Αυτή άλλωστε είναι και η ασφαλέστερη μέθοδος προκειμένου να βγουν χρήσιμα συμπεράσματα για το ποιες είναι οι ανάγκες του κόσμου. Αυτά τα μαθαίνει κάποιος έξω στον δρόμο, στην πραγματική και όχι φτιασιδωμένη κοινωνία.Ταυτόχρονα πραγματοποίησε κρίσιμες και καθοριστικές συναντήσεις με θεσμικά κέντρα στο εξωτερικό. Μίλησε για την Ελλάδα που παλεύει και αντιστέκεται και κατέστησε σαφές ότι για αυτή την Ελλάδα θα παλέψει. Όχι για τη χώρα που λυμαίνονται τα συμφέροντα ντόπια και ξένα, για τη διαπλοκή και τα οργανωμένα συμφέροντα είτε μικρά είτε μεγάλα, για μια κυβέρνηση υποταγμένων και εθελόδουλων και για κάποιους που ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης και κομματικής προέλευσης δίνουν μάχη για να μην αλλάξει τίποτε γιατί αυτό τους εξυπηρετεί.
Το εγχείρημα του Αλέξη Τσίπρα μόνο εύκολο δεν είναι. Τουναντίον. Υπάρχουν πολλά και δύσκολα εμπόδια μπροστά και όχι κατ’ ανάγκη συστημικά. Νοοτροπίες, παρωχημένες αντιλήψεις δεκαετιών και παλαιοκομματικές αγκυλώσεις δεν αλλάζουν από τη μια μέρα στην άλλη. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης όμως αλλά και όλες εκείνες οι υγιείς, δημοκρατικές και προοδευτικές δυνάμεις είναι αποφασισμένες να προχωρήσουν. Δεν πρόκειται να συμβιβαστούν με ένα απλό ρετουσάρισμα του παλιού και φθαρμένου. Αυτό άλλωστε είναι κάτι που πεθαίνει. Το καινούριο γεννιέται και δε θα έχει καμιά απολύτως σχέση με το παρελθόν. Οι πολιτικές παρακαταθήκες άλλωστε μεγάλων ανδρών που πέρασαν από αυτή τη χώρα καλό είναι να μελετώνται αλλά να μη κοπιάρονται.
Ο ΣΥΡΙΖΑ βαδίζει προς το πρώτο του μεγάλο Συνέδριο έχοντας ως μεγάλο εφόδιο στα χέρια του την πολύτιμη εμπειρία αυτού του χρόνου που πέρασε. Το καινούριο πια γεννιέται και ο σχηματισμός της Μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης της Αριστεράς είναι αυτό που θα μπορέσει να χωρέσει μέσα σε μια μεγάλη γιορτή της Δημοκρατίας τις ελπίδες των Ελλήνων για ένα μέλλον που θα χτίσουν οι ίδιοι με τα χέρια τους και το μυαλό τους και δε θα προαποφασίσουν άλλοι για αυτούς. Τίποτε πια δεν είναι ίδιο στη σημερινή ελληνική κοινωνία αλλά και τίποτε δεν πρέπει να σταθεί ως εμπόδιο μπροστά στη γέννηση του καινούριου. Το καινούριο άλλωστε οφείλει να είναι κάτι ακηδεμόνευτο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και η ηγεσία του ξέρουν πολύ καλά τι πρέπει να πράξουν από εδώ και πέρα γιατί γνωρίζουν ακόμα καλύτερα ότι εκατομμύρια ζευγάρια μάτια είναι στραμμένα πάνω τους. Μάτια όχι μόνο ελληνικά μα και ευρωπαϊκά. Για αυτόν τον λόγο δε χωρούν πισωγυρίσματα. Για αυτόν τον λόγο ο ΣΥΡΙΖΑ ζητά τώρα εκλογές. Όχι για να κερδίσει αυτός αλλά για να κερδίσει η Ελλάδα των λεύτερων και αξιοπρεπών πολιτών. Για αυτόν και μόνο τον λόγο ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει επιτέλους να κυβερνήσει. Γιατί ανήκει πια στον ελληνικό λαό. Από αυτόν παίρνει τις εντολές και σε αυτόν λογοδοτεί. Αυτό θα πρέπει να γίνει κτήμα και συνείδηση στις καρδιές όλων των Ελλήνων. Το ενιαίο κόμμα στο οποίο μετασχηματίζεται και επίσημα εντός ολίγων ημερών ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πλάι του τη μια, μοναδική και παντοδύναμη συνιστώσα και αυτή δεν είναι άλλη από τον ελληνικό λαό. Τούτες τις στιγμές γράφεται Ιστορία και όπως είναι γνωστό η Ιστορία δεν περιμένει και δεν κάνει χάρες σε κανέναν. Δίνει στον καθένα αυτό που πραγματικά του αξίζει.
Για αυτό και ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα γνωρίζει πως πια δεν αποτελεί ένα απλό βαγόνι ενός τελειωμένου πολιτικού συστήματος όσο κι αν κάποιοι το επιθυμούν για δικά τους ιδιοτελή συμφέροντα. Η Μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη της Αριστεράς είναι η τελευταία μα και καλύτερη ευκαιρία της χώρας που ενώνει και συσπειρώνει όλες τις υγιείς, δημοκρατικές και προοδευτικές δυνάμεις στο ιερό καθήκον για αποκατάσταση της Δημοκρατίας, της Εθνικής Ανεξαρτησίας και της κοινωνικής προκοπής. Ο ελληνικός λαός αποφάσισε και όταν έλθει η ώρα θα μιλήσει στη μεγάλη γιορτή της Δημοκρατίας. Όσο πιο σύντομα τόσο το καλύτερο για τη χώρα. Για να μη δουν οι νεότερες γενιές των Ελλήνων να έρχονται οι πραγματικά σκοτεινές και μαύρες μέρες όπως αυτές που τους εξιστορούσαν οι παππούδες, οι γιαγιάδες και οι γονείς τους. Ποτέ ξανά φασισμός. Ποτέ ξανά σκοτάδι. Ποτέ ξανά εκτροπή. Με αυτά τα πράγματα δεν πρέπει και δε θα παίξει ποτέ πια κανείς…
periodista
Η συντριπτική πλειονότητα αυτής της ούτως ή άλλως μεγάλης μερίδας του ελληνικού λαού έχει αποδείξει με τους διαρκείς της αγώνες για Δημοκρατία, Ελευθερία, Αξιοπρέπεια και Κοινωνική Απελευθέρωση ότι δε θα διστάσει σε καμιά περίπτωση να πράξει και τώρα το ιερό της καθήκον. Για να μπορέσει βέβαια αυτό να μετουσιωθεί και σε πράξη έπρεπε πρώτα να πέσουν οι μάσκες ενός φαύλου και διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος. Τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια ήταν πραγματικά δύσκολα, ειδικότερα για όσους πάλευαν και φώναζαν εναντίον μιας επίπλαστης, μιας ψευδεπίγραφης κοινωνικής «ευημερίας».
Δυστυχώς για τον λαό και τη χώρα οι φωνές αυτές όχι μόνο δεν εισακούστηκαν αλλά περιθωριοποιήθηκαν και σε πολλές περιπτώσεις μετατράπηκαν και σε θύματα χλεύης όχι από αυτό που ονομάζεται σύστημα αλλά από την πρώην πια μεσαία τάξη. Από υποτιθέμενους «συνοδοιπόρους» δηλαδή. Η αλήθεια είναι πως πάντοτε στην Ιστορία οι κοινωνικοί αγώνες ξεκινούσαν από τους λίγους και έφταναν να οικειοποιούνται ξεδιάντροπα από τους πολλούς.
Οι περσινές εκλογές υπήρξαν ιστορικές για τον τόπο. Μπορεί να μην ανατράπηκαν τα απομεινάρια εκείνων των σάπιων πολιτικών δυνάμεων που σήμερα εξακολουθούν συγκυβερνώντας να κρατούν στα χέρια τους την εξουσία διαστρέφοντας και προσβάλλοντας την κοινή λογική αλλά ήταν η αρχή του τέλους τους και αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά. Οι πολίτες που ασφυκτιούσαν αλλά και αγωνιούσαν για το που πάει η κατάσταση έκαναν ένα τολμηρό βήμα μετά από δεκαετίες. Έσπασαν τις αλυσίδες τους και έστειλαν πανίσχυρο και μήνυμα στο υπάρχον πολιτικό σύστημα ότι είναι εδώ αποφασισμένοι, ενωμένοι και πανέτοιμοι προκειμένου να δώσουν νέους αγώνες. Αυτή άλλωστε είναι και η μοίρα αυτών των ιστορικά και κατά παράδοση δημοκρατικών και προοδευτικών δυνάμεων. Το βροντερό παρόν στο προσκλητήριο την κρίσιμη στιγμή της μάχης.
Όλες αυτές οι δυνάμεις ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα και ενώθηκαν ως ένα μεγάλο δημοκρατικό ποτάμι σε έναν κοινό αγώνα αντίστασης και ανατροπής σε ότι καταστρέφει τούτο τον τόπο. Τα αποτελέσματα υπήρξαν εντυπωσιακά. Σε διπλή εκλογική αναμέτρηση μπορεί να μην κατάφεραν το ποθούμενο αλλά μετέτρεψαν τον άλλοτε μικρό και αδύναμο ΣΥΡΙΖΑ του 3% - 5% σε πανίσχυρη αξιωματική αντιπολίτευση του 27%. Διαβάζοντας το εκλογικό αποτέλεσμα θα μπορούσε κάποιος να πει ότι το να μη γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση τούτου του τόπου στις εκλογές του 2012 μπορεί να μην ήταν καλό για τη χώρα αλλά σίγουρα ήταν καλό για τον ίδιο. Αυτό άλλωστε και μετά από όσα έχουν συμβεί αποδεικνύεται εκ των υστέρων μια ρεαλιστική προσέγγιση.
Το άλλοτε μικρό αριστερό κόμμα διαμαρτυρίας μέσα στον έναν αυτό χρόνο μετά τις εκλογές είχε όλο τον απαραίτητο χρόνο να προετοιμαστεί, να συνειδητοποιήσει τη μεγάλη ιστορική ευθύνη που έχει πέσει στους ώμους του και να δικαιώσει όσους επιφυλακτικά στην αρχή τον εμπιστεύτηκαν χωρίς προαπαιτούμενα, χωρίς ανταλλάγματα, χωρίς παζάρια. Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης φρόντισε να μην απογοητεύσει τις προσδοκίες. Ο αρχηγός του δε σταμάτησε ούτε στιγμή να οργώνει την Ελλάδα και μιλώντας ο ίδιος με τον κόσμο και όχι ακούγοντας «εκτιμήσεις» και σενάρια συμβούλων επικοινωνίας πολυτελών γραφείων κατανόησε πλήρως το τι πραγματικά συμβαίνει στην Ελλάδα. Αυτή άλλωστε είναι και η ασφαλέστερη μέθοδος προκειμένου να βγουν χρήσιμα συμπεράσματα για το ποιες είναι οι ανάγκες του κόσμου. Αυτά τα μαθαίνει κάποιος έξω στον δρόμο, στην πραγματική και όχι φτιασιδωμένη κοινωνία.Ταυτόχρονα πραγματοποίησε κρίσιμες και καθοριστικές συναντήσεις με θεσμικά κέντρα στο εξωτερικό. Μίλησε για την Ελλάδα που παλεύει και αντιστέκεται και κατέστησε σαφές ότι για αυτή την Ελλάδα θα παλέψει. Όχι για τη χώρα που λυμαίνονται τα συμφέροντα ντόπια και ξένα, για τη διαπλοκή και τα οργανωμένα συμφέροντα είτε μικρά είτε μεγάλα, για μια κυβέρνηση υποταγμένων και εθελόδουλων και για κάποιους που ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης και κομματικής προέλευσης δίνουν μάχη για να μην αλλάξει τίποτε γιατί αυτό τους εξυπηρετεί.
Το εγχείρημα του Αλέξη Τσίπρα μόνο εύκολο δεν είναι. Τουναντίον. Υπάρχουν πολλά και δύσκολα εμπόδια μπροστά και όχι κατ’ ανάγκη συστημικά. Νοοτροπίες, παρωχημένες αντιλήψεις δεκαετιών και παλαιοκομματικές αγκυλώσεις δεν αλλάζουν από τη μια μέρα στην άλλη. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης όμως αλλά και όλες εκείνες οι υγιείς, δημοκρατικές και προοδευτικές δυνάμεις είναι αποφασισμένες να προχωρήσουν. Δεν πρόκειται να συμβιβαστούν με ένα απλό ρετουσάρισμα του παλιού και φθαρμένου. Αυτό άλλωστε είναι κάτι που πεθαίνει. Το καινούριο γεννιέται και δε θα έχει καμιά απολύτως σχέση με το παρελθόν. Οι πολιτικές παρακαταθήκες άλλωστε μεγάλων ανδρών που πέρασαν από αυτή τη χώρα καλό είναι να μελετώνται αλλά να μη κοπιάρονται.
Ο ΣΥΡΙΖΑ βαδίζει προς το πρώτο του μεγάλο Συνέδριο έχοντας ως μεγάλο εφόδιο στα χέρια του την πολύτιμη εμπειρία αυτού του χρόνου που πέρασε. Το καινούριο πια γεννιέται και ο σχηματισμός της Μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης της Αριστεράς είναι αυτό που θα μπορέσει να χωρέσει μέσα σε μια μεγάλη γιορτή της Δημοκρατίας τις ελπίδες των Ελλήνων για ένα μέλλον που θα χτίσουν οι ίδιοι με τα χέρια τους και το μυαλό τους και δε θα προαποφασίσουν άλλοι για αυτούς. Τίποτε πια δεν είναι ίδιο στη σημερινή ελληνική κοινωνία αλλά και τίποτε δεν πρέπει να σταθεί ως εμπόδιο μπροστά στη γέννηση του καινούριου. Το καινούριο άλλωστε οφείλει να είναι κάτι ακηδεμόνευτο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και η ηγεσία του ξέρουν πολύ καλά τι πρέπει να πράξουν από εδώ και πέρα γιατί γνωρίζουν ακόμα καλύτερα ότι εκατομμύρια ζευγάρια μάτια είναι στραμμένα πάνω τους. Μάτια όχι μόνο ελληνικά μα και ευρωπαϊκά. Για αυτόν τον λόγο δε χωρούν πισωγυρίσματα. Για αυτόν τον λόγο ο ΣΥΡΙΖΑ ζητά τώρα εκλογές. Όχι για να κερδίσει αυτός αλλά για να κερδίσει η Ελλάδα των λεύτερων και αξιοπρεπών πολιτών. Για αυτόν και μόνο τον λόγο ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει επιτέλους να κυβερνήσει. Γιατί ανήκει πια στον ελληνικό λαό. Από αυτόν παίρνει τις εντολές και σε αυτόν λογοδοτεί. Αυτό θα πρέπει να γίνει κτήμα και συνείδηση στις καρδιές όλων των Ελλήνων. Το ενιαίο κόμμα στο οποίο μετασχηματίζεται και επίσημα εντός ολίγων ημερών ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πλάι του τη μια, μοναδική και παντοδύναμη συνιστώσα και αυτή δεν είναι άλλη από τον ελληνικό λαό. Τούτες τις στιγμές γράφεται Ιστορία και όπως είναι γνωστό η Ιστορία δεν περιμένει και δεν κάνει χάρες σε κανέναν. Δίνει στον καθένα αυτό που πραγματικά του αξίζει.
Για αυτό και ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα γνωρίζει πως πια δεν αποτελεί ένα απλό βαγόνι ενός τελειωμένου πολιτικού συστήματος όσο κι αν κάποιοι το επιθυμούν για δικά τους ιδιοτελή συμφέροντα. Η Μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη της Αριστεράς είναι η τελευταία μα και καλύτερη ευκαιρία της χώρας που ενώνει και συσπειρώνει όλες τις υγιείς, δημοκρατικές και προοδευτικές δυνάμεις στο ιερό καθήκον για αποκατάσταση της Δημοκρατίας, της Εθνικής Ανεξαρτησίας και της κοινωνικής προκοπής. Ο ελληνικός λαός αποφάσισε και όταν έλθει η ώρα θα μιλήσει στη μεγάλη γιορτή της Δημοκρατίας. Όσο πιο σύντομα τόσο το καλύτερο για τη χώρα. Για να μη δουν οι νεότερες γενιές των Ελλήνων να έρχονται οι πραγματικά σκοτεινές και μαύρες μέρες όπως αυτές που τους εξιστορούσαν οι παππούδες, οι γιαγιάδες και οι γονείς τους. Ποτέ ξανά φασισμός. Ποτέ ξανά σκοτάδι. Ποτέ ξανά εκτροπή. Με αυτά τα πράγματα δεν πρέπει και δε θα παίξει ποτέ πια κανείς…
periodista
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου