Τρέχα ...

Σε δώδεκα δρόμους και τριάντα εννέα δέντρα όπως συμφωνήσανε, την βρήκε να κάθεται με μια τσάντα κρεμασμένη στον ώμο.
-Τελείωσες;
-Τελείωσα.
-Εντάξει πάμε να πάρουμε τα βιβλία και τα λουλούδια που σου υποσχέθηκα.
-Αγριολούλουδα;
-Αγριολούλουδα.
Προσπάθησε να ανάψει τσιγάρο ο αέρας δεν τον άφησε, παραλίγο να του το πάρει απ’ το χέρι. Γέλασε. Γελάσανε. Ά στην ευχή.
-Έλα, τρέχα να προλάβουμε, μια μέρα μονάχα μας απομένει. Τι μια; Μισή. Είναι απόγευμα και αύριο φεύγω, επιστρέφω στη μισή χώρα με τις μύγες και τους μισούς ανθρώπους. Μισή χώρα, με μισές γυναίκες, μισά παιδιά, μισά όλα. ‘Ότι έχεις εκεί είναι μισό. Τρέχα να προλάβω γαμώ τον αιώνα τους αύριο το πρωί τελειώνουν όλα.
Την πήρε για λουλούδια και βιβλία που της υποσχέθηκε. Το βράδυ κοιτάζανε τα φώτα των αυτοκινήτων, των καταστημάτων και των μπουρδέλων.
-Θέλω να κοιτάζω. Απλά να κοιτάζω. Να κοιτάζω και να καπνίζω.
-Τι σκέπτεσαι;
-Σκέφτομαι την αράχνη που άφησα μόνη στο σπίτι. Μέχρι χθες ήταν το μόνο πράγμα που είχε κάποια αξία στη ζωή μου. Μια δουλευταρού αράχνη.
-Τώρα;
-Τώρα μια αράχνη δουλευταρού και μια νεράιδα τεμπέλα.
-Περίεργα πράγματα μαζεύεις.
-Μάλλον. Είχα και ένα φίλο που μάζευε αετούς.
-Αετούς;
-Ναι αετούς.
-Αετούς τι;
-Σε μπλουζάκια και τέτοια .Τίποτα σπουδαίο αλλά του άρεσε. Ο καθένας έχει και κάτι να μαζεύει. Άλλοι μαζεύουν λεφτά, άλλοι τα παιδιά στο σπίτι κι’ μείς αράχνες και νεράιδες.
-Είμαι νεράιδα;
-Ναι νομίζω πως είσαι. Νομίζω πως είσαι νεράιδα.
-Του παραμυθιού και του δάσους;
-Του τσιμεντένιου δάσους. Και είσαι καταδικασμένη να ζεις έτσι.
-Επειδή είμαι μαζί σου;
- Ναι αλλά εγώ αύριο με κάποιο τρόπο θα πεθάνω γιατί δεν θα σε ξαναδώ.
-Κι ’γω τι θα κάνω;
Βαριέμαι να απαντώ
- Γιατί;

ΣΤΑΜΑΤΑ,ΤΩΡΑ ΓΡΑΦΩ! Από τη συλλογή του Πάμπου Φιλίππου
Μέχρι να Πάρω Παγωτό
με Βρήκε ο Χειμώνας…
Από τα 12 κείμενα σε κώδικα Braille
«Οι λέξεις φωτίζουν τη νύχτα».