Πέμπτη 14 Νοεμβρίου 2013

Kάθε καρφί του πίκρα και λυγμός

«Τὰ σπίτια ποὺ εἶχα μου τὰ πῆραν. Ἔτυχε νά᾿ ναι τὰ χρόνια δίσεχτα ...ξενιτεμοὶ...»
(Γ. Σεφέρης)
Θα μπορούσε να είναι μια ανοιχτή επιστολή τόσο στην Κυβέρνηση της χώρας μου, όσο και στους βουλευτές, που σιωπούν και υποκύπτουν στις επιταγές της Τρόικα, αναφορικά με τον πλειστηριασμό της κατοικίας.
Γιατί, η κατοικία δεν είναι κάτι απρόσωπο αλλά, κόποι και ιδρώτας, όνειρα, αισθήματα και οικονομία μιας ζωής. Γιατί, εγώ που γράφω «δὲν ξέρω πολλὰ πράγματα ἀπὸ σπίτια, ξέρω πὼςἔχουν τὴ φυλή τους, τίποτε ἄλλο», όπως ποιητικά αποδίδει ο δικός ποιητής Γιώργος Σεφέρης.
Την περήφανη φυλή, που τα επιτεύγματά της και τους αγώνες της θυμόμαστε μόνο σε επετείους κι αφού τελειώσουν και οι τελευταίες δηλώσεις των παρισταμένων ταγών για το μεγαλείο και το θαύμα αυτής της φυλής, υποκύπτουν μοιραία κι στις επιταγές εκείνων, που ευτελίζουν ανερυθρίαστα τη δική μας φυλή.
«Δὲν ξέρω πολλὰ πράγματα ἀπὸ σπίτια, θυμᾶμαι τὴ χαρά τους καὶ τὴ λύπη τους». Γιατί, Κυβερνήτες μου, το σπίτι είναι οι μνήμες και «κάθε καρφί του πίκρα και λυγμός». Κι αυτές οι μνήμες δεν πωλούνται κι ούτε βγαίνουν σε πλειστηριασμό και στο σφυρί.

Σάκης Κωστούλας

Δεν υπάρχουν σχόλια: