Ο μερκελιστής Α. Σαμαράς

Παρά τις δηλώσεις μετάνοιας και νομιμοφροσύνης του Αντώνη Σαμαρά στην Ανγκελα Μέρκελ, παρά τις υποσχέσεις του Ελληνα πρωθυπουργού ότι θα εφαρμόσει πιστά το σκληρό μνημονιακό πρόγραμμα της λιτότητας στην Ελλάδα, η Γερμανίδα καγκελάριος είναι σταθερά πιστή στις αρχές της. Τον ακούει με υπομονή, του μιλά με ευγένεια και στο τέλος γίνεται πάντα αυτό που θέλουν οι Γερμανοί. 
Και στη δική μας περίπτωση οι Γερμανοί εταίροι μας και ηγεμόνες της Ε.Ε. θέλουν να συνεχίσουμε να εκτελούμε τις εντολές της τρόικας για ακόμη ένα εξάμηνο τουλάχιστον. Και εάν είμαστε «καλά παιδιά», τότε ίσως, μετά τις ευρωεκλογές του Ιουνίου, τεθεί υπό συζήτηση το πρόβλημα της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους και πιθανή επαναρύθμιση.

Ομως μέχρι τότε οφείλουμε να περιμένουμε αγόγγυστα μιαν αόριστη, εντελώς νεφελώδη εξέλιξη, που ούτε οι ίδιοι στην Ε.Ε. γνωρίζουν ακόμη. Εκείνο όμως που γνωρίζουν καλά οι ελίτ της Γερμανίας και της Ευρώπης είναι να επιβάλλουν στους λαούς πολιτικές που ευνοούν τους μεγαλοσχήμονες του κεφαλαίου.
Οπως έκαναν άλλωστε οι δύο παλιοί γνώριμοι από το κόμμα της ευρωπαϊκής λαϊκής Δεξιάς, Μέρκελ και Σαμαράς, όταν προσπαθούσαν να επιβάλουν στις χώρες τους τον περίφημο ενιαίο φορολογικό συντελεστή. Μόνο που τον Σαμαρά τον πρόλαβε μια και καλή το Μνημόνιο.
Πρόκειται για τον περιβόητο ενιαίο φόρο 25% για όλους, έναν ταξικό, αναχρονιστικό και καθόλου προοδευτικό φόρο, τον οποίο οι δυο τους προωθούσαν ως αναπτυξιακό μέτρο υπέρ των επιχειρήσεων και των επενδύσεων. Στην πράξη όμως είναι ένας φόρος που πριμοδοτεί τη χρηματοοικονομική κυκλοφορία και τις «αεριτζίδικες» επενδύσεις των hedge funds. Γιατί προκαλεί ακόμη μεγαλύτερη μείωση των κρατικών εσόδων, τα οποία πρέπει να εξισορροπηθούν με ανάλογες περικοπές κοινωνικών παροχών.
Ενας φαύλος κύκλος, στην κυριολεξία, σε βάρος των αδύναμων και υπέρ των οικονομικά ισχυρών. Λιγότερη φορολογία για τους λίγους πλούσιους διαχειριστές κεφαλαίων, λιγότερο κοινωνικό κράτος για τους πολλούς φτωχούς της κοινωνίας. Αυτή η απληστία για πάση θυσία συγκέντρωση κεφαλαίων, έτοιμων να «επενδυθούν» σε αξίες με υπεραποδόσεις, οδήγησε στη μεγάλη χρηματοπιστωτική κρίση του 2007-2008, που μας έφερε εδώ.
Αυτή η νεοφιλελεύθερη λογική που επικράτησε στην ευρωπαϊκή ηγετική ομάδα, ως απόρροια του μονεταριστικού μοντέλου του Μαάστριχτ, έφτιαξε το ευρώ. Ενα νόμισμα χτισμένο πάνω στη λογική του κέρδους, που ταλαιπωρεί σήμερα όλους τους λαούς του ευρωπαϊκού Νότου. Οι οποίοι ούτε αξίζουν ούτε ανέχονται πλέον αυτή τη βάρβαρη πολιτική.
enet.gr