“ Μόνη λύση είναι οι εκλογές και ο εξοβελισμός των
διεθνών παρασίτων από την Ευρώπη, αλλά και των μαριονετών τους, οι
οποίες υπηρέτησαν τον νεοφιλελευθερισμό. Αυτό το έργο δεν μπορεί να το
αναλάβει κανείς αυτόκλητος σωτήρας – «τιμωρός», ο οποίος ουσιαστικά
είναι εχθρός της Δημοκρατίας. ”
Του Κώστα Καπνίση
Κάθε ημέρα που περνά επιβεβαιώνεται όλο και περισσότερο η ανάγκη
για δημοκρατική ανατροπή της πολιτικής των Μνημονίων, της εθελοδουλίας
και της υποταγής στην ξένη και ντόπια εξάρτηση από παρασιτικά συστήματα
και παράκεντρα εξουσίας . Η παραμονή στην πολιτική εξουσία των
κομματικών απομειναριών, τα οποία είναι έμπλεα διαφθοράς, διαπλοκής,
αλαζονείας μόνο κακό και εθνική συμφορά μπορεί πλέον να προσφέρει στον
τόπο, ο οποίος κινδυνεύει να επιστρέψει στις μελανότερες σελίδες της
Ιστορίας του. Ακόμα και ο Ζαν Κλοντ Τρισέ, πρώην επικεφαλής της
Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, τόνισε ότι «Στην Ελλάδα δεν υπάρχει
κράτος». Όσο κι αν ο συγκεκριμένος άνθρωπος είναι γνωστός για την δράση
και τον ρόλο του όταν ήταν στα «πράγματα», αυτό δε σημαίνει ότι αυτή η
διαπίστωσή του δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.
Η Ελλάδα, από την πρώτη στιγμή που αναγνωρίστηκε ως ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος το 1830, δεν μπόρεσε λόγω της ντόπιας και διεθνούς παρέμβασης να «χτίσει» αυτό για το οποίο μάτωσε κατά την διάρκεια του Αγώνα για απελευθέρωση από τον οθωμανικό ζυγό. Να αποκτήσει δηλαδή με όλη τη σημασία του όρου, κανονικό Κράτος. Οι ντόπιες και ξένες «ελίτ» κατάφεραν για 200 περίπου χρόνια να πετύχουν τον σκοπό τους. Να έχουν τον ελληνικό λαό δέσμιο ντόπιων και ξένων συμφερόντων και την ευρύτερη γεωγραφική θέση της ανατολικής λεκάνης της Μεσογείου ως περιοχή διεθνούς διαιτησίας.
Τούτων δοθέντων, για 200 περίπου χρόνια, η χώρα ήταν έρμαιο του κάθε περίεργου τυχοδιώκτη, διεθνούς αρπακτικού, ντόπιου πολιτικάντη, αυτόκλητου σωτήρα και ο κατάλογος των προσδιορισμών και των ιδιοτήτων δεν έχει τέλος. Με λίγα λόγια, τούτη η χώρα ποτέ στη διάρκεια αυτών των 200 χρόνων της Νεώτερης και Σύγχρονης Ιστορίας της δεν αφέθηκε πραγματικά ελεύθερη να φτιάξει Κράτος, έστω δυτικού τύπου, προκειμένου να ορθοποδήσει, να δημιουργήσει και να ευημερήσει ο ελληνικός λαός. Πλέον, η κατάσταση στην οποία βρίσκεται η Γηραιά ήπειρος, αλλά και η παγκόσμια κοινότητα από το 2008 και μετά, όταν και κατέρρευσε το γνωστό καπιταλιστικό σύστημα, με τη μορφή τουλάχιστον που γνώρισαν οι πάντες, και μεταλλάχθηκε στο γνωστό τέρας του νεοφιλελευθερισμού – φασισμού, ξυπνά μνήμες από το σκοτεινό παρελθόν. Θυμίζει έντονα το 1929, το οποίο οδήγησε σε μια από τις χειρότερες καταστροφές που γνώρισε ποτέ ο πλανήτης. Στον Β’ ΠΠ.
Η Ευρώπη, η οποία έχει παραδοθεί στη Γερμανία των γνωστών νεοφιλελεύθερων συνταγών της Άνγκελα Μέρκελ και της «παρέας» της, του διεθνούς παρασιτικού και φαύλου τραπεζιτικού συστήματος, αποφάσισε να κάνει την Γηραιά ήπειρο πεδίο βολής κέντρων και παράκεντρων εξουσίας της νέας τάξης πραγμάτων. Ενός δηλαδή νέου συστήματος, το οποίο αρκετοί πίστεψαν ότι θα μπορούσε να είναι ο διάδοχος ή η μετεξέλιξη του «τελειωμένου» καπιταλιστικού μοντέλου ανάπτυξης. Με πρόσχημα το χρέος, αποφασίστηκε η Ελλάδα να γίνει το «πειραματόζωο» και για «ξεκάρφωμα» να μπουν μαζί της στο κάδρο μερικές ακόμα χώρες, γνωστές και ως P.I.G.S. Αυτός άλλωστε ήταν και ο λόγος ή η πρόφαση για την είσοδο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου σε ευρωπαϊκό έδαφος.
Με λίγα λόγια, κάποιοι προσπαθούν να κάνουν την Ιστορία να επαναληφθεί ως φάρσα. Τα αδιέξοδα του καπιταλιστικού μοντέλου ανάπτυξης να λυθούν με ένα παρασιτικό και ακραία νεοφιλελεύθερο μοντέλο, το οποίο είναι το δίδυμο αδελφάκι του φασισμού. Για αυτόν τον λόγο άλλωστε η ακροδεξιά ανεβαίνει στην Ευρώπη και ξεπερνά και το όριο του 20%. Από κάπου χρηματοδοτείται όλο αυτό το σκηνικό και το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτό δεν γίνεται από τους φτωχούς και εξαθλιωμένους στην Ευρώπη. Η ευρωπαϊκή Δεξιά, πιστή στο καπιταλιστικό μοντέλο ανάπτυξης, απορρόφησε πλήρως τα τελευταία 20 χρόνια την λεγόμενη ευρωπαϊκή «Κεντροαριστερά» ή τους αποκαλούμενους «Σοσιαλδημοκράτες». Οι δύο αυτοί συνέταιροι, υποδουλώθηκαν από τις Βρυξέλλες (την βιτρίνα της Ε.Ε.) και κυρίως την Φρανκφούρτη (το διευθυντήριο των Τραπεζών).
Η κατάσταση πλέον έχει φύγει πέρα από κάθε έλεγχο και τα ευρωπαϊκά και διεθνή παράσιτα, τα οποία έχουν «μαζέψει» και «καταχωνιάσει» σε Τράπεζες και φορολογικούς «παραδείσους», το χρήμα από ολόκληρο τον πλανήτη, απειλούν με αφανισμό τους ευρωπαϊκούς λαούς και όχι μόνο. Πρόκειται πια για ένα παγκόσμιο «Πείραμα», το οποίο δεν μπορεί κανείς να προβλέψει το που θα καταλήξει, ειδικά από τη στιγμή που τα κοινωνικά και οικονομικά δεδομένα αλλάζουν με αστραπιαία ταχύτητα. Το «Πείραμα», ασχολείται διεθνώς με την Ελλάδα, καθώς λόγω της συστημικής διαφθοράς της ήταν το ιδανικό «θύμα». Φρόντισαν για αυτό βέβαια οι κυβερνήσεις ειδικά των τελευταίων ετών. Για αυτό και μπήκε η Ελλάδα στην Ο.Ν.Ε. Είναι δεδομένο πλέον ότι οι Ευρωπαίοι ήξεραν τα οικονομικά δεδομένα της χώρας όταν την έβαζαν επί πρωθυπουργίας του Κώστα Σημίτη στο κοινό νόμισμα. Ήξεραν και την στιγμή που θα «χτυπούσαν» την χώρα. Άλλωστε τα 300 - 400 δισεκατομμύρια ευρώ χρέους της χώρας είναι μια σταγόνα σε έναν ωκεανό ευρωπαϊκού χρέους τρισεκατομμυρίων ευρώ.
Μόνη διέξοδος είναι η ανάκτηση της Δημοκρατίας στην Γηραιά ήπειρο. Μόνη λύση είναι οι εκλογές και ο εξοβελισμός των διεθνών παρασίτων από την Ευρώπη, αλλά και των μαριονετών τους, οι οποίες υπηρέτησαν εθελόδουλα αυτή την «πολιτική». Μόνη λύση είναι η συνειδητοποίηση και συσπείρωση των δημοκρατικών – προοδευτικών δυνάμεων ότι τώρα είναι η ώρα της μεγάλης μάχης, η οποία αν δεν δοθεί, τότε δεν θα υπάρχει μέλλον. Μόνη ελπίδα είναι η αφύπνιση των ευρωπαϊκών λαών και η μετάδοση του κοινού ευρωπαϊκού οράματος, το οποίο εμπνεύστηκαν οι μεγάλοι ηγέτες της Ευρώπης όταν έχτιζαν την Ε.Ε. των λαών.
Μόνος εκφραστής αυτής της δυνατότητας σε ολόκληρη την Ευρώπη είναι η Αριστερά, η οποία καλείται και πάλι να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να συντρίψει σε ένα νέο «Στάλινγκραντ» τις δυνάμεις του νεοφιλελευθερισμού – φασισμού, ο οποίος ξύπνησε και πάλι και απειλεί με αφανισμό τους ευρωπαϊκούς λαούς. Η Ελλάδα χρησιμοποιήθηκε ως πειραματόζωο και αυτό είναι κάτι που πλέον γνωρίζουν οι πάντες. Η Ελλάδα μπορεί να γίνει το εφαλτήριο του Αγώνα για μια καλύτερη Ευρώπη, η οποία θα έχει στο επίκεντρο τον Άνθρωπο και τις ανάγκες του. Αυτό το έργο δεν μπορεί να το αναλάβει κανείς αυτόκλητος σωτήρας – «τιμωρός», ο οποίος ουσιαστικά είναι εχθρός της Δημοκρατίας. Η ανάκτηση της Δημοκρατίας θα γίνει μέσα από τις ευρωπαϊκές κάλπες στα τέλη της Άνοιξης και σταδιακά με εθνικές εκλογές στις χώρες της Ευρώπης. Η Ελλάδα είναι μια καλή αρχή, ένα καλό παράδειγμα για όλους…
periodista
Η Ελλάδα, από την πρώτη στιγμή που αναγνωρίστηκε ως ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος το 1830, δεν μπόρεσε λόγω της ντόπιας και διεθνούς παρέμβασης να «χτίσει» αυτό για το οποίο μάτωσε κατά την διάρκεια του Αγώνα για απελευθέρωση από τον οθωμανικό ζυγό. Να αποκτήσει δηλαδή με όλη τη σημασία του όρου, κανονικό Κράτος. Οι ντόπιες και ξένες «ελίτ» κατάφεραν για 200 περίπου χρόνια να πετύχουν τον σκοπό τους. Να έχουν τον ελληνικό λαό δέσμιο ντόπιων και ξένων συμφερόντων και την ευρύτερη γεωγραφική θέση της ανατολικής λεκάνης της Μεσογείου ως περιοχή διεθνούς διαιτησίας.
Τούτων δοθέντων, για 200 περίπου χρόνια, η χώρα ήταν έρμαιο του κάθε περίεργου τυχοδιώκτη, διεθνούς αρπακτικού, ντόπιου πολιτικάντη, αυτόκλητου σωτήρα και ο κατάλογος των προσδιορισμών και των ιδιοτήτων δεν έχει τέλος. Με λίγα λόγια, τούτη η χώρα ποτέ στη διάρκεια αυτών των 200 χρόνων της Νεώτερης και Σύγχρονης Ιστορίας της δεν αφέθηκε πραγματικά ελεύθερη να φτιάξει Κράτος, έστω δυτικού τύπου, προκειμένου να ορθοποδήσει, να δημιουργήσει και να ευημερήσει ο ελληνικός λαός. Πλέον, η κατάσταση στην οποία βρίσκεται η Γηραιά ήπειρος, αλλά και η παγκόσμια κοινότητα από το 2008 και μετά, όταν και κατέρρευσε το γνωστό καπιταλιστικό σύστημα, με τη μορφή τουλάχιστον που γνώρισαν οι πάντες, και μεταλλάχθηκε στο γνωστό τέρας του νεοφιλελευθερισμού – φασισμού, ξυπνά μνήμες από το σκοτεινό παρελθόν. Θυμίζει έντονα το 1929, το οποίο οδήγησε σε μια από τις χειρότερες καταστροφές που γνώρισε ποτέ ο πλανήτης. Στον Β’ ΠΠ.
Η Ευρώπη, η οποία έχει παραδοθεί στη Γερμανία των γνωστών νεοφιλελεύθερων συνταγών της Άνγκελα Μέρκελ και της «παρέας» της, του διεθνούς παρασιτικού και φαύλου τραπεζιτικού συστήματος, αποφάσισε να κάνει την Γηραιά ήπειρο πεδίο βολής κέντρων και παράκεντρων εξουσίας της νέας τάξης πραγμάτων. Ενός δηλαδή νέου συστήματος, το οποίο αρκετοί πίστεψαν ότι θα μπορούσε να είναι ο διάδοχος ή η μετεξέλιξη του «τελειωμένου» καπιταλιστικού μοντέλου ανάπτυξης. Με πρόσχημα το χρέος, αποφασίστηκε η Ελλάδα να γίνει το «πειραματόζωο» και για «ξεκάρφωμα» να μπουν μαζί της στο κάδρο μερικές ακόμα χώρες, γνωστές και ως P.I.G.S. Αυτός άλλωστε ήταν και ο λόγος ή η πρόφαση για την είσοδο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου σε ευρωπαϊκό έδαφος.
Με λίγα λόγια, κάποιοι προσπαθούν να κάνουν την Ιστορία να επαναληφθεί ως φάρσα. Τα αδιέξοδα του καπιταλιστικού μοντέλου ανάπτυξης να λυθούν με ένα παρασιτικό και ακραία νεοφιλελεύθερο μοντέλο, το οποίο είναι το δίδυμο αδελφάκι του φασισμού. Για αυτόν τον λόγο άλλωστε η ακροδεξιά ανεβαίνει στην Ευρώπη και ξεπερνά και το όριο του 20%. Από κάπου χρηματοδοτείται όλο αυτό το σκηνικό και το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτό δεν γίνεται από τους φτωχούς και εξαθλιωμένους στην Ευρώπη. Η ευρωπαϊκή Δεξιά, πιστή στο καπιταλιστικό μοντέλο ανάπτυξης, απορρόφησε πλήρως τα τελευταία 20 χρόνια την λεγόμενη ευρωπαϊκή «Κεντροαριστερά» ή τους αποκαλούμενους «Σοσιαλδημοκράτες». Οι δύο αυτοί συνέταιροι, υποδουλώθηκαν από τις Βρυξέλλες (την βιτρίνα της Ε.Ε.) και κυρίως την Φρανκφούρτη (το διευθυντήριο των Τραπεζών).
Η κατάσταση πλέον έχει φύγει πέρα από κάθε έλεγχο και τα ευρωπαϊκά και διεθνή παράσιτα, τα οποία έχουν «μαζέψει» και «καταχωνιάσει» σε Τράπεζες και φορολογικούς «παραδείσους», το χρήμα από ολόκληρο τον πλανήτη, απειλούν με αφανισμό τους ευρωπαϊκούς λαούς και όχι μόνο. Πρόκειται πια για ένα παγκόσμιο «Πείραμα», το οποίο δεν μπορεί κανείς να προβλέψει το που θα καταλήξει, ειδικά από τη στιγμή που τα κοινωνικά και οικονομικά δεδομένα αλλάζουν με αστραπιαία ταχύτητα. Το «Πείραμα», ασχολείται διεθνώς με την Ελλάδα, καθώς λόγω της συστημικής διαφθοράς της ήταν το ιδανικό «θύμα». Φρόντισαν για αυτό βέβαια οι κυβερνήσεις ειδικά των τελευταίων ετών. Για αυτό και μπήκε η Ελλάδα στην Ο.Ν.Ε. Είναι δεδομένο πλέον ότι οι Ευρωπαίοι ήξεραν τα οικονομικά δεδομένα της χώρας όταν την έβαζαν επί πρωθυπουργίας του Κώστα Σημίτη στο κοινό νόμισμα. Ήξεραν και την στιγμή που θα «χτυπούσαν» την χώρα. Άλλωστε τα 300 - 400 δισεκατομμύρια ευρώ χρέους της χώρας είναι μια σταγόνα σε έναν ωκεανό ευρωπαϊκού χρέους τρισεκατομμυρίων ευρώ.
Μόνη διέξοδος είναι η ανάκτηση της Δημοκρατίας στην Γηραιά ήπειρο. Μόνη λύση είναι οι εκλογές και ο εξοβελισμός των διεθνών παρασίτων από την Ευρώπη, αλλά και των μαριονετών τους, οι οποίες υπηρέτησαν εθελόδουλα αυτή την «πολιτική». Μόνη λύση είναι η συνειδητοποίηση και συσπείρωση των δημοκρατικών – προοδευτικών δυνάμεων ότι τώρα είναι η ώρα της μεγάλης μάχης, η οποία αν δεν δοθεί, τότε δεν θα υπάρχει μέλλον. Μόνη ελπίδα είναι η αφύπνιση των ευρωπαϊκών λαών και η μετάδοση του κοινού ευρωπαϊκού οράματος, το οποίο εμπνεύστηκαν οι μεγάλοι ηγέτες της Ευρώπης όταν έχτιζαν την Ε.Ε. των λαών.
Μόνος εκφραστής αυτής της δυνατότητας σε ολόκληρη την Ευρώπη είναι η Αριστερά, η οποία καλείται και πάλι να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να συντρίψει σε ένα νέο «Στάλινγκραντ» τις δυνάμεις του νεοφιλελευθερισμού – φασισμού, ο οποίος ξύπνησε και πάλι και απειλεί με αφανισμό τους ευρωπαϊκούς λαούς. Η Ελλάδα χρησιμοποιήθηκε ως πειραματόζωο και αυτό είναι κάτι που πλέον γνωρίζουν οι πάντες. Η Ελλάδα μπορεί να γίνει το εφαλτήριο του Αγώνα για μια καλύτερη Ευρώπη, η οποία θα έχει στο επίκεντρο τον Άνθρωπο και τις ανάγκες του. Αυτό το έργο δεν μπορεί να το αναλάβει κανείς αυτόκλητος σωτήρας – «τιμωρός», ο οποίος ουσιαστικά είναι εχθρός της Δημοκρατίας. Η ανάκτηση της Δημοκρατίας θα γίνει μέσα από τις ευρωπαϊκές κάλπες στα τέλη της Άνοιξης και σταδιακά με εθνικές εκλογές στις χώρες της Ευρώπης. Η Ελλάδα είναι μια καλή αρχή, ένα καλό παράδειγμα για όλους…
periodista
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου