Το μαστίγιο της λιτότητας που πέφτει στα κορμιά, στις ψυχές, στις ανάγκες και στα πορτοφόλια των φτωχών, βαράνε ανηλεώς και την Ηθική του καθενός.
Λιτότητα στα αισθήματα. Λιτότητα στην αλληλεγγύη.
Λιτότητα στον αγώνα.
Λιτότητα στην αυτομόρφωση.
Λιτότητα στον καθημερινό πολιτισμό.
Λιτότητα στην ανιδιοτέλεια.
Λιτότητα στην τιμιότητα.
Λιτότητα στην πηγαία ευγένεια.
Λιτότητα στον ελεύθερο χρόνο.
Λιτότητα στην αγνή φιλία.
Λιτότητα στο χαμόγελο.
Μας στέγνωσαν...Και στεγνώσαμε. Στραγγίξαμε.!!!
1 σχόλιο:
Άλλοι τον σιχαίνονται, άλλοι τον αγαπάνε, εγώ όμως ανήκω στην δεύτερη κατηγορία.
Όντως εξαιρετικό το κειμενάκι του Δανίκα.
Μιλάει για πολύ περισσότερα πράγματα από ότι το επιλεκτικό απόσπασμα το οποίο αναδημοσιεύεται εδώ.
Κραυγάζει για έναν κοινωνικό εκπεσμό που πρέπει να αντιμετωπιστεί πριν ασχοληθούμε με μια νέα επανάσταση.
Τι θεωρητικό ή πραγματικό οδόφραγμα μπορεί να στήσει ο μαχητής που είναι της πλάκας;
Αυτός που θέλει να κάψει το σύστημα και τη Βουλή και στο σπίτι δέρνει γυναίκα και παιδιά ή κλέβει την εφορία;
Όταν μικρόψυχοι δεν στηρίζουμε τα καλά μιας κυβέρνησης που δείχνει τη θέληση να χτυπήσει τη φοροκλοπή, ενώ περισπούδαστοι στήνουμε κινήσεις και επιτροπές κατά των διοδίων.
Το ίδιο ισχύει για το πολιτικό σύστημα (κυβερνήσεις - κόμματα - δικαιοσύνη - κλπ) που ανέχεται ακόμα να περιφέρονται μπλε και πράσινοι κλεφτάκοι... δήθεν επειδή δημιουργεί κωλύμματα το υπάρχον νομοθετικό πλαίσιο: Να φτιάξετε νέους Νόμους ρε, που θα αποδίδουν άμεσα δικαιοσύνη.
Είπε λοιπόν και κάτι πραγματάκια παραπάνω ο Δανίκας: “Από πάνω προς τα κάτω μεταφέρεται η ιδεολογία του άκρατου κέρδους και της αχόρταγης απληστίας”…
Δημοσίευση σχολίου