Πρώην διευθυντής σύνταξης και αρθρογράφος της εφημερίδας, ο κ. Μουλόπουλος χαρακτηρίζει αναμενόμενα γεγονότα όπως η κατάργηση του ημερήσιου έντυπου Βήματος. «Και νομίζω ότι δεν θα σταματήσουμε εκεί, υπενθυμίζω άλλωστε ότι προηγήθηκαν ο Ελεύθερος Τύπος και η Απογευματινή», προσθέτει.
Ο κ. Μουλόπουλος αποσυνδέει τις διεργασίες στα ΜΜΕ από τη σημερινή οικονομική πραγματικότητα: «Η κρίση τόσο στον έντυπο όσο και στον ηλεκτρονικό Τύπο προϋπήρξε της οικονομικής κρίσης, απλώς όταν συναντήθηκαν η «φούσκα» έσκασε. Κατά τη γνώμη μου οφείλεται στην απαξίωση του προϊόντος η οποία σημειωνόταν τα τελευταία τουλάχιστον 20 χρόνια. Ας είμαστε ειλικρινείς. Τα ΜΜΕ έπαψαν να είναι φορείς ενημέρωσης και ιδεών, δηλαδή αυτό που θα έπρεπε να είναι, και μετατράπηκαν σε φορείς συμφερόντων της οικονομικής και πολιτικής εξουσίας, αυτό δηλαδή που ονομάζουμε διαπλοκή. Αντί να πουλάνε ενημέρωση (η οποία εν μέρει είναι εμπόρευμα), πουλούσαν ιδεολογική και πολιτική χειραγώγηση, και αντί να αποτελούν πεδίο πολιτικής και ιδεολογικής αντιπαράθεσης, αναδείχθηκαν σε πεδίο διαπλοκής. Αυτή η απαξίωση άφησε τα ΜΜΕ χωρίς αγοραστές».
Ως προς το εργασιακό τοπίο, επισημαίνει ότι «τα ποσοστά ανεργίας στο δημοσιογραφικό κλάδο είναι σαφώς από τα υψηλότερα». Προβλέποντας την επόμενη ημέρα, εκτιμά ότι η κρίση θα γενικευθεί: «Δεν νομίζω ότι θα αντέξουν κι άλλες εφημερίδες ή ακόμη και τηλεοπτικά κανάλια. Τι μπορεί να γίνει; Να μπορούσαν τα ΜΜΕ να επιστρέψουν σε αυτό που λέμε «παλιά δημοσιογραφία», είτε είναι έντυπη, είτε ηλεκτρονική. Θα χρησιμοποιήσω εδώ την παρομοίωση του Ραμονέ, ο οποίος συγκρίνει την κρίση στον Τύπο με τη διατροφική κρίση. Τουλάχιστον στη Δύση, έχουμε πληθώρα παραγωγής τροφίμων, τα οποία όμως σιγά σιγά ανακαλύψαμε ότι είναι τοξικά (προκαλούσαν ασθένειες κλπ). Ως εκ τούτου υπάρχει τελευταία μία τάση επιστροφής στα βιολογικά προϊόντα. Έτσι και σε αυτή την περίπτωση, να επιστρέψουμε σε 'βιολογικά', μη 'τοξικά' για τους πολίτες, ΜΜΕ».
Ο κ. Μουλόπουλος διαπιστώνει ότι «έχουν υποβαθμιστεί αξίες όπως το ρεπορτάζ, η είδηση, η ελευθερία, η αντικειμενικότητα (όχι ουδετερότητα), σήμερα, που η δημοσιογραφία έχει αναδειχθεί στην πρώτη εξουσία, χειραγωγώντας ή προσπαθώντας να χειραγωγεί την κοινή γνώμη, προκειμένου να εξυπηρετεί τα συμφέροντα των νέων εκδοτών».
Σε αυτό το πλαίσιο, προσθέτει: «Δεν είναι τυχαίο ότι μέχρι και πριν από ένα χρόνο, διατηρούνταν ΜΜΕ τα οποία «έμπαιναν μέσα». Ένας επιχειρηματίας δεν επενδύει για να χάνει. Κέρδιζε, όμως, από αλλού, από τις εργολαβίες και τις διάφορες συναλλαγές με το κράτος. Υπήρχαν ακόμη και τα 'πειρατικά' Μέσα που εκτελούσαν συμβόλαια εκβιασμού. Ε, αυτή ήταν η απαξίωση της δημοσιογραφίας, η οποία οδήγησε τον κόσμο να πει: ‘ευχαριστώ δεν θα πάρω’».
Αναφερόμενος στις προοπτικές και το ρόλο του Διαδικτύου, κάνει λόγο για «κινούμενη άμμο, στην οποία συνυπάρχουν πάρα πολλά πράγματα, και που δεν μπορούμε να ξέρουμε πού θα καταλήξει. Κάνοντας μία ανάγνωση της διεθνούς τάσης, μέσα από τις ηλεκτρονικές εκδόσεις ομίλων όπως οι New York Times ή ο Independent, αναφέρει ότι σε αντίθεση με τις προσδοκίες, «η διαφήμιση δεν πάει προς τα εκεί» και «ζητούμενο τώρα είναι αν ο χρήστης του Διαδικτύου, ο οποίος είναι συνηθισμένος στη δωρεάν ενημέρωση, θα δεχτεί να πληρώσει».
tvxs.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου