Προς την κοινωνία του "ενός τρίτου"

Γιατί επιμένουν οι τροϊκανοί στη σκλήρυνση του Μνημονίου, με την ανά τρίμηνο επικαιροποίησή του, παρ' ότι οι δημοσιονομικοί στόχοι του πέφτουν έξω; Το δημόσιο χρέος εκτοξεύεται, επηρεαζόμενο από την κατακρήμνιση του ΑΕΠ. Τα ελλείμματα κινούνται ως θαλάσσιος κυματισμός. Ο πληθωρισμός έχει ξεφύγει. Κι όμως, οι τροϊκανοί επιμένουν, παρ' ότι διαβλέπουν  ότι, αν δεν υπάρξει ριζική αλλαγή πορείας, η χώρα δεν θα κατορθώσει να αποπληρώσει τα χρέη, ίσως να οδηγηθεί και σε καθεστώς "ελεγχόμενης χρεωκοπίας".
Όπως φαίνεται από την επικαιροποίηση του Μνημονίου, ο βασικός στόχος είναι η επίτευξη των περιβόητων διαρθρωτικών αλλαγών. Κοινός παρονομαστής τους, η αναδιάρθρωση της οικονομίας εις βάρος της εργασίας. Αλλά η μετάλλαξη ή και η διάλυση θεσμών, που επί χρόνια θεωρούνται βάθρα της δημοκρατίας. Παρακάμπτεται η Βουλή, οδηγείται σε οικονομική συρρίκνωση η Αυτοδιοίκηση, διαλύεται ό,τι έχει απομείνει από τον συνδικαλισμό.
Με την υπονόμευση των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων και την προτεραιότητα των επιχειρησιακών απονεκρώνεται το συνδικαλιστικό κίνημα από την ουσία της ύπαρξής του, που είναι η συλλογική διαπραγμάτευση για τα εργατικά δικαιώματα. Σε επίπεδο επιχείρησης είναι πιθανό να συγκροτηθούν σωματεία, κατά κανόνα υπό εργοδοτική επιρροή. Με βάση τον μικρό αριθμό εργαζομένων ανά ελληνική επιχείρηση, όποια έχει τουλάχιστον 21 άτομα θα μπορεί να συγκροτεί σωματείο. Ποια διαπραγματευτική δύναμη θα έχει αυτό το σωματείο;
Με άλλα διαρθρωτικά μέτρα σπάει η ραχοκοκκαλιά της οικονομίας, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΓΣΕΒΕΕ, φέτος "θα βγουν στην ανεργία" τουλάχιστον 100.000 μικρομεσαίοι και αυτοαπασχολούμενοι. Αυτοί δεν καταγράφονται στον δείκτη ανεργίας, ούτε παίρνουν επίδομα ΟΑΕΔ. Δεν πρόκειται να βρουν εύκολα δουλειά, καθώς οι επιχειρήσεις τους που έκλεισαν υποκαθίστανται από μεγάλες αλυσίδες. Βαδίζουν τον δρόμο της πρόσκαιρης υπαλληλοποίησης, με χαμηλές αμοιβές, χωρίς συνδικαλιστικά δικαιώματα, χωρίς κεκτημένα ασφαλιστικά δικαιώματα.
Η δράση του Μνημονίου παραπέμπει στον θατσερισμό της δεκαετίας του '80. Τότε ανακατασκευάστηκε η κοινωνία, στη βάση νέων συμφερόντων, με νεόπτωχους και νεόπλουτους. Τη δεκαετία του '80 η Θάτσερ μιλούσε για την κοινωνία των 2/3, στους οποίους συμπεριελάμβανε όσους είχαν εξασφαλισμένη εργασία, τους εντός των τειχών. Το 1/3 συνωστιζόταν στα ταμεία κοινωνικής ελεημοσύνης. Τώρα λείπουν κι αυτά!
Στις μέρες μας πραγματοποιείται η μεγάλη αντίστροφη αναδιανομή: Το 1/3 εντός των τειχών, με διάφορες διαβαθμίσεις, τα 2/3 εκτός, με τους νέους να "συνηθίζουν" στο καθεστώς της επισφαλούς εργασίας, εναλλάξ με την ανεργία. Η ευρωπαϊκή κρίση επιβαρύνει την ελληνική κρίση.
Με το Μνημόνιο ξαναχτίζονται οι κοινωνικές σχέσεις και οι κοινωνικές διαιρέσεις. Δεν πρόκειται για λογιστικά πρότυπα.
avgi