Διεθνή Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών

Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ , με απόφασή της στις 17 Δεκεμβρίου 1999 , ανακήρυξε την 25η Νοεμβρίου ως Διεθνή Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών για να αναδείξει ένα σημαντικό πρόβλημα με παγκόσμια διάσταση. Η Ημέρα αυτή είχε καθιερωθεί ήδη από το 1981 από γυναικείες οργανώσεις , σε ανάμνηση της φρικτής δολοφονίας των τριών αδελφών Μιραμπάλ , πολιτικών αγωνιστριών από την Δομινικανή Δημοκρατία , με διαταγή του δικτάτορα Τρουχίλο.

Με αφορμή την 25η Νοεμβρίου – Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών πρέπει να αναφέρουμε ότι η βία κατά των γυναικών δεν είναι οικογενειακή υπόθεση. Αποτελεί το πιο διαδεδομένο ανομολόγητο έγκλημα , που πλήττει γυναίκες ανεξαρτήτως κοινωνικού ή οικονομικού επιπέδου. Η βία που υφίσταται η γυναίκα είναι πολύπλευρη: μέσα στην οικογένεια , αλλά και στον εργασιακό χώρο , λεκτική ή σωματική , στο πλαίσιο της κοινωνικής της δράσης ή στο στενό οικογενειακό περιβάλλον , η βία σε κάθε μορφή εκφράζει τα παγιωμένα στερεότυπα και την επιβολή εξουσίας , που υφίσταται η γυναίκα στον αγώνα να καθορίζει η ίδια την τύχη της.

Αν ανατρέξουμε λίγο, θα θυμηθούμε...

την Κωνσταντίνα Κούνεβα , που έπεσε θύμα επίθεσης με βιτριόλι διότι ανάπτυξε συνδικαλιστική δράση  

την Κατερίνα Γκουλιώνη ,  που  βρέθηκε νεκρή μετά τους αγώνες της κατά των εξευτελιστικών πρακτικών εις βάρος των γυναικών στις φυλακές  

μια 30χρονη γυναίκα ,  η οποία  ακρωτηριάστηκε με αλυσοπρίονο από τον εν διαστάσει σύζυγό της στην Καλαμάτα μπροστά στα δύο ανήλικα παιδιά τους  

μια 25χρονη δασκάλα ,  όπου αποκεφαλίστηκε από τον σύζυγό της στην Σαντορίνη  

την οικιακή βοηθό Αλί Ζαχίρα ,   την οποία έριξε η εργοδότριά της από το δεύτερο όροφο  

τη σωματεμπορία και το trafficking , τα στερεότυπα , την ανισότητα στον εργασιακό χώρο και την εργασιακή ανασφάλεια , την ανυπαρξία κοινωνικών δομών συμφιλίωσης οικογενειακής – επαγγελματικής ζωής , τα οποία συμβάλλουν στον αποκλεισμό των γυναικών από την κοινωνική ζωή.

Για τις 5 αυτές γυναίκες - θύματα βίας μάθαμε , λιγότερα ή περισσότερα. Για τις «ανώνυμες» γυναίκες που δολοφονήθηκαν από τον νυν ή πρώην σύντροφο/σύζυγό τους τον τελευταίο χρόνο γνωρίζουμε πολύ λίγα. Για τις 5.000 γυναίκες που βιάζονται κάθε χρόνο στην Ελλάδα δεν θα μάθουμε ποτέ. Το ίδιο και για τις χιλιάδες γυναίκες που κακοποιούνται καθημερινά με τόσους άλλους τρόπους.

Οι δολοφονίες και οι βιασμοί των γυναικών ήταν ανέκαθεν απλά η κορυφή του παγόβουνου και αποτελούσαν την πιο βάρβαρη μορφή επιβολής της ανδρικής εξουσίας πάνω στα σώματα των γυναικών , σε ένα πατριαρχικό σύστημα βίας , εκμετάλλευσης και καταπίεσης. Επιπλέον , τα τελευταία χρόνια εμφανίστηκε και εξαπλώνεται το trafficking , το σύγχρονο δουλεμπόριο για σεξουαλική εκμετάλλευση με θύματα κυρίως γυναίκες και ανήλικα παιδιά , που έχει εξελιχθεί στην τρίτη πιο κερδοφόρα επιχείρηση παγκοσμίως.

Όμως η βία που υφίσταται η γυναίκα είναι καθημερινή , πολύμορφη και πανταχού παρούσα: στο σπίτι, στην εργασία , στο δρόμο , στην τοπική κοινωνία , κατά τη διάρκεια πολέμων ή λόγω βίαιων παραδοσιακών πρακτικών. Από τα υποτιμητικά σχόλια , τον προσβλητικό λόγο , τον "δεδομένο" ρόλο της νοικοκυράς και της μητέρας , τα σεξιστικά "κομπλιμέντα", τις διαφημίσεις που την υποβιβάζουν σε διακοσμητικό - σεξουαλικό αντικείμενο έως το χούφτωμα στο λεωφορείο , την σεξουαλική παρενόχληση, την "πατροπαράδοτη" σφαλιάρα , το ξύλο και κάθε είδους απειλές και εξευτελισμούς. Είναι τόσο η ίδια αυτή βία όσο και η υποψία της που την εμποδίζει από την ισότιμη συμμετοχή στο δημόσιο χώρο , της στερεί τη νύχτα , την καθηλώνει.

Αυτήν την πραγματικότητα πρέπει να την αλλάξουμε :

Ø   Να παλέψουμε για την κατάργηση των σχέσεων εξουσίας , για μια κοινωνία χωρίς φόβο , φτώχεια και βία , χωρίς αποκλεισμούς και διακρίσεις με σεβασμό στη πολυμορφία 

Ø   Να σπάσουμε τη σιωπή και την ανοχή , να κάνουμε ορατή την «αθέατη» καθημερινή ενδοοικογενειακή βία και τη βία λόγω φύλου. 

Ø   Να στηρίξουμε όλες τις γυναίκες που τολμούν να την καταγγείλουν. 

Ø    Να μην επιτρέψουμε την ενοχοποίηση και την περιθωριοποίησή τους.  

Ø   Να δημιουργηθούν επαρκείς χώροι υποδοχής και υποστήριξης των κακοποιημένων γυναικών.  

Ø   Να υπάρχει κατάλληλα εκπαιδευμένο προσωπικό σε όλους τους εμπλεκόμενους φορείς. 

Ø   Τέλος να ανατρέψουμε τα στερεότυπα και να αλλάξουμε την νοοτροπία που κυριαρχεί στην οικογένεια, την εκπαίδευση και τα Μ.Μ.Ε. 

Κλείνω το σημερινό άρθρο με μία φράση του Πυθαγόρα του Σάμιου , που θα πρέπει να μας προβληματίσει όλους :  «...είναι μόνο , αναγκαίο να κάνουμε πόλεμο με πέντε πράγματα : στις αρρώστιες του σώματος , στην άγνοια του πνεύματος , στα πάθη του σώματος , στα κατακάθια της πόλης και στις διαφωνίες των οικογενειών…»  

Σκούμπα Κατερίνα

Αν. Γραμματέας Τ.Ο ΠΑΣΟΚ ΕΛΕΥΣΙΝΑΣ