Μόνο που, η μεν οικονομική πολιτική είναι δεδομένη, έχει χαραχθεί κι ακολουθείται στα πλαίσια του μνημονίου, ο δε Προϋπολογισμός είναι κατατεθειμένος στη βουλή, έτοιμος και μη επιδεχόμενος την παραμικρή αλλαγή.
΄Αρα το …κόμμα καλείται για εκ των υστέρων αποδοχή και συναίνεση !...
Αλήθεια, ποιο κόμμα ; Υπάρχει τέτοιο πράγμα ; Υπάρχουν οργανώσεις που λειτουργούν ;
Ο Πρόεδρος, ζήτησε, λέει μορατόριουμ ενός χρόνου, για να περάσει η μπόρα. Το μορατόριουμ το ζητάς από κάποιον που υπάρχει, που δρα και αντιδρά. Ετούτο τι νόημα έχει ; Από ποιον το ζητάς, ρε Πρόεδρε, από το ΠΑΣΟΚ που δεν υπάρχει ;
Εκτός κι αν εννοείς, το φουκαρά, (όχι με την έννοια της φτώχειας, αλλά της μοναξιάς), τον Παναγιωτακόπουλο, που κάτι τέτοιες, σπάνιες, διαδικασίες, βρίσκει την ευκαιρία να σου τα ψάλλει λίγο και να εκτονώσει, κάπως, τα στραγγαλισμένα ιδεολογικοπολιτικά του εσώψυχα…
Γι αυτό όμως δεν χρειάζεται να κάνεις ολόκληρη διαδικασία και να μπαίνεις στον κόπο δημόσιων δηλώσεων και παραινέσεων. Παρ΄ το Γιώργο τηλέφωνο ή φώναξέ τον στο γραφείο σου και ρίξ΄ τα του : «Ξέρεις Γιώργο, θάθελα για ένα χρόνο, να μην …εκτονώνεσαι !...».
Κι όμως, η συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου, δεν ήταν τυχαία, ούτε οι παραινέσεις για «μορατόριουμ» έπεσαν ξεκάρφωτες. Όλα έγιναν για ένα συγκεκριμένο λόγο κι απευθύνονται στο μόνο ΠΑΣΟΚ που εξακολουθεί να υπάρχει, να δουλεύει, να δρα, να χτυπιέται στην πρώτη γραμμή των πολιτικών και κοινωνικών αγώνων κι αυτό είναι το ΠΑΣΟΚ των μαζικών χώρων, του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα.
Αυτό το κομμάτι του …κόμματος, το συνδικαλιστικό, δεν κατοικοεδρεύει, ούτε στην Ιπποκράτους, ούτε στου Μαξίμου, ούτε στα (γαμώ τα) υπουργεία σας. Είναι στα Σωματεία και τους Συλλόγους, στις Ομοσπονδίες και τα Εργατικά Κέντρα, είναι στις συνεδριάσεις του διοικητικών και των γενικών συμβουλίων, στις γενικές συνελεύσεις των εργαζομένων κι ένα χρόνο, τώρα, γαμιέται σαν τη χειρότερη πουτάνα, εξ αιτίας της πολιτικής σας, των μέτρων σας και των αποφάσεών σας.
Αυτό το ζωντανό ΠΑΣΟΚ, που δίνει το δυσκολότερο αγώνα στην ιστορία, στο πλάϊ της χειμαζόμενης εργατικής τάξης, ούτε στο σύνολό του, ούτε στα επί μέρους του, καταδέχτηκες να το συναντήσεις και να το ακούσεις, Πρόεδρε !
Κι έρχεσαι, τώρα να του ζητήσεις μορατόριουμ. Στο τι ; Στο να σκύψουν το κεφάλι και να υποστούν χειρότερα ; Δεν υπάρχουν χειρότερα !...
Τα βαμπίρ της τρόικας απαιτούν και τα βαμπιράκια του ΥΠΟΙΚ συναινούν, αποφασίζουν και διατάσσουν, για σφαγές, για μειώσεις μισθών, (αλήθεια τι νόημα είχε η πρόσφατη προεκλογική σου δέσμευση για το αντίθετο ;), για απολύσεις, για ξερίζωμα για… για… για…
Κανένας διάλογος, ούτε από περιέργεια για το «μπας κι υπάρχει κάποια άλλη άποψη ;», καμιά εσωκομματική διαδικασία, καμιά συμμετοχή…
Κι έρχεται ο Μιχάλης, ο γραμματέας και μιλάει για «ενότητα και διαρκή συνεννόηση», προκαλώντας γέλια και φλερτάροντας με τα όρια της σοβαρότητας κι έρχεσαι κι εσύ και ζητάς μορατόριουμ.
Ευτυχώς, εκείνη η ποντικομαϊμού ο Παπακωνσταντίνου, με την επίκτητη στο LSO ωμότητα και αταραξία, έβαλε τα πράγματα στη θέση τους, έστω και με τον (συνηθέστατο, αγγλοσαξωνικά…) πούστικο τρόπο : «στις ΔΕΚΟ θα χτυπηθούμε με τα σπλάχνα μας !...».
Κι έγινε, έτσι αντιληπτό, περί τίνος επρόκειτο και πρόκειται…
Αν, μεταξύ των άλλων, στις επιδιώξεις σας ήταν και το εύσημο του Πρετεντέρη στις MEGAμαλακίες των 8, ατυχήσατε, γιατί χθες βράδυ απουσίαζε…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου