Ολοένα και περισσότερο διολισθαίνει σε ακόμη πιο συντηρητικές πολιτικές κατ’ εντολή της τρόικας.
Το οικονομικό επιτελείο της Κυβέρνησης οδηγεί και τον Πρωθυπουργό και το ΠΑΣΟΚ στο δρόμο της απαξίωσης, της πολιτικής μετάλλαξης, του «διαζυγίου» με τις κοινωνικές ομάδες που παραδοσιακά τους στήριξαν.
Αυτή η πολιτική ΔΕΝ είναι πολιτική ΠΑΣΟΚ. Είναι κάτι άλλο που προσομοιάζει περισσότερο με τις πλέον μονεταριστικές πολιτικές που γνωρίσαμε στην Ευρώπη τη δεκαετία του ’80.
Η χώρα ασφυκτιά από τον σφικτό εναγκαλισμό του Δ.Ν.Τ. Η τρόικα ήλθε και έλεγξε αν οι εντολές εκτελούνται και διαπίστωσε ότι υπάρχουν υστερήσεις και χρειάζεται και άλλο αίμα από τον ελληνικό λαό. Η κυβέρνηση συνεχίζει τα επικοινωνιακά της παιχνίδια για να δείξει ότι έχει δυνατότητα διαπραγμάτευσης ενώ κατ' ουσία ενεργεί για να γίνουν αποδεκτά τα νέα μέτρα που απαιτούν οι δανειστές μας. Οι περικοπές μισθών και συντάξεων δεν έφτασαν και απαιτούν να ισχύσουν και στον ιδιωτικό τομέα με ταυτόχρονο ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας. Την ίδια στιγμή η ύφεση βαθαίνει, η ανεργία εκτινάσσεται σε δυσθεώρητα ύψη, ο εμπορικός κόσμος υποφέρει, η κοινωνική συνοχή διαλύεται.
Η φτώχεια και η υποβάθμιση της ζωής του ελληνικού λαού χαρακτηρίζονται από υπουργούς «ευτυχισμένη κατάσταση». “Το μνημόνιο είναι ευτυχία” διακηρύσσει ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και η χώρα συνεχίζει να ζει σε καθεστώς περιορισμένης κυριαρχίας. Η ισχύς της χώρας εξαρτάται από τις διαθέσεις του Δ.Ν.Τ που απαιτεί πλέον εκτός από τις απολύσεις και περικοπές πόρων στην υγεία, στην παιδεία και στους ΟΤΑ. Η δε τελευταία απαίτηση για οριστική διάλυση των εργασιακών σχέσεων τείνει να μετατρέψει τους εργαζόμενους σε κολίγους. Οι νέες ρυθμίσεις θα συντελέσουν σε σοβαρή επιδείνωση της κατάστασης της χρόνιας ανεργίας και μας οδηγεί πίσω στην εποχή του Σικάγο.
Φαίνεται λοιπόν ότι στη χώρα μας δοκιμάζεται πειραματικά το νέο είδος πολιτικής όπου από την ελευθερία και την ανεξαρτησία μεταβαίνουμε στην καθοδηγούμενη επιτήρηση και κατοχή, όπου το ευρωπαϊκό κεκτημένο της συνεννόησης και αλληλεγγύης σημαίνει άκριτη αποδοχή των απαιτήσεων της ισχυρής Γερμανίας. Πολιτική σημαίνει πειθαρχία στη κ. Μέρκελ και συνεπώς συγκυβέρνηση της Ελλάδας από εκπροσώπους των δανειστών. Η Γερμανία και το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο είναι οι ηθικοί αυτουργοί για την επιδείνωση της κρίσης χρέους της ευρωζώνης και συνεπώς την ώθηση της χώρας μας στη καταστροφή.
Η Αριστερή Πρωτοβουλία καλεί τον Πρόεδρο του ΠΑ.ΣΟ.Κ και Πρωθυπουργό της χώρας να κατανοήσει ότι δεν μπορούμε να είμαστε οι σοσιαλιστές της λιτότητας. Η χώρα μας έχει ανάγκη από σοβαρές και υπεύθυνες πολιτικές για να βγει από την κρίση που την οδήγησε η Ν.Δ και όχι από εξευρωπαϊσμούς της βιτρίνας του κ. Παπακωνσταντίνου και της τρόικας που σκοπεύουν στην διασφάλιση των δημοσιονομικών αριθμών και στην εξαφάνιση των πολιτών.
Κύριε Πρόεδρε, η κοινωνική ανοχή έχει φτάσει στα όρια της και η απελπισία των πολιτών είναι υπόρρητη και έτοιμη να ξεσπάσει, γι' αυτό σας καλούμε να δώσετε ορθή πορεία διεξόδου. Εκείνο που έχει ανάγκη σήμερα ο λαός είναι ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο για το μέλλον όπου θα έχει ως βασική ιδέα ότι τα κυρίαρχα κράτη ποτέ δεν πτωχεύουν αλλά αγωνίζονται για να υπάρξουν χωρίς να αποποιούνται τις υποχρεώσεις τους. Έχουν δε ως πυξίδα την εξυπηρέτηση των εθνικών συμφερόντων και όχι την εξυπηρέτηση των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων.
Το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να μείνει αμέτοχο σε αυτές τις εξελίξεις. Το ΠΑΣΟΚ δεν έχει αποφασίσει για τέτοιες πολιτικές. Δεν έχει δώσει καμία λευκή επιταγή σε κανέναν. Το ΠΑΣΟΚ έχει τα όργανά του και τις καταστατικά θεσμοθετημένες διαδικασίες.
Για αυτό πρέπει να οδηγηθούμε σε Συνέδριο το συντομότερο δυνατό.
Η ευθύνη ανήκει αποκλειστικά και μόνο στον ίδιο τον Πρόεδρο του κινήματος. Οι ευθύνες του απέναντι στο λαό και το ΠΑΣΟΚ είναι τεράστιες!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου