Πρόκειται για τον άνθρωπο που αφιέρωσε τη ζωή του στην ιδέα της παλαιστινιακής εθνικής ταυτότητας και αναγέννησης. Πέθανε στις 11 Νοεμβρίου του 2004. Τρεις ημέρες μετά το θάνατο του, χιλιάδες Παλαιστίνιοι περίμεναν τη σωρό του αρχηγού της PLO από το Παρίσι, όπου έζησε τις τελευταίες του μέρες. Όλοι οι Παλαιστίνιοι ήθελαν να πουν το τελευταίο αντίο στον Αμπού Αμάρ, όπως αποκαλούσαν τον Γιασέρ Αραφάτ στα παλαιστινιακά εδάφη.
Μία από τις ημερομηνίες «σταθμούς» στη ζωή του ήταν στις 12 Ιανουαρίου 1953, όταν υπέβαλε έγγραφη διαμαρτυρία, γραμμένη με αίμα, προς τον Αιγύπτιο ηγέτη, στρατηγό Ναγκίμπ, στην οποία αναγραφόταν: «Μην ξεχνάς την Παλαιστίνη».
Το 1959 ο Αραφάτ ίδρυσε τη Φατάχ -το «Κίνημα για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης». Το 1964 ιδρύθηκε η Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης γνωστή διεθνώς ως PLO με σκοπό να ενώσει τις διάφορες παλαιστινιακές ομάδες αντίστασης ενάντια στην ισραηλινή κατοχή της Παλαιστίνης. Το 1968 ο Γιασέρ Αραφάτ εξελέγη πρόεδρος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Φατάχ ενώ ένα χρόνο αργότερα εξελέγη και πρόεδρος της PLO.
Τον Οκτώβριο του 1974 η Αραβική Συνδιάσκεψη αναγνώρισε την PLO ως τον μοναδικό εκπρόσωπο του Παλαιστινιακού λαού και ένα μήνα αργότερα ο Αραφάτ συμμετείχε στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ως εκπρόσωπός της. Τον Ιούνιο του 1982, οι Ισραηλινοί στην προσπάθεια τους να καταστρέψουν την PLO, που δρούσε από το γειτονικό Λίβανο, ξεκίνησαν εισβολή, που εξελίχτηκε σε πόλεμο. Το αποτέλεσμα ήταν μεγάλες σφαγές αμάχων στα στρατόπεδα προσφύγων Σάμπρα και Σατίλα από φανατικούς, με την ανοχή των Ισραηλινών δυνάμεων.
Μετά τα παραπάνω γεγονότα ο Αραφάτ και η ηγεσία της PLO μεταφέρθηκαν στην Τυνησία. Το 1987 ξέσπασε η πρώτη ιντιφάντα («εξέγερση») ενώ ένα χρόνο αργότερα το Εθνικό Παλαιστινιακό Συμβούλιο προέβη στην ανακήρυξη ανεξάρτητου Παλαιστινιακού κράτους. Το Δεκέμβριο του ίδιου έτους ο Γιασέρ Αραφάτ και το Παλαιστινιακό Εθνικό Συμβούλιο αποδέχονται απόφαση του ΟΗΕ που αναγνωρίζει το κράτος του Ισραήλ και αποκηρύσσει την τρομοκρατία. Στις 2 Απριλίου 1989, ο Αραφάτ ορίζεται Πρόεδρος του ανεξάρτητου Παλαιστινιακού κράτους έπειτα από ομόφωνη απόφαση του Κεντρικού Συμβουλίου της PLO στην Τύνιδα.
Στις 13 Σεπτεμβρίου 1993, υπεγράφη στο Λευκό Οίκο ειρηνευτική συμφωνία με το Ισραήλ, που προέβλεπε την αυτοδιοίκηση στη Δυτική Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας, ενώ είχε προηγηθεί συμφωνία αμοιβαίας αναγνώρισης Ισραήλ - PLO. Ο ίδιος ο Αραφάτ ήταν παρών στο Λευκό Οίκο. Δεδομένου ότι είχαν επαναληφθεί οι επαφές ΗΠΑ- PLO, δεν υπέγραψε το κείμενο της συμφωνίας, αλλά αντάλλαξε χειραψία με την ισραηλινή αντιπροσωπεία. Στις 12 Οκτωβρίου 1993 το Κεντρικό Συμβούλιο της PLO ενέκρινε τη συμφωνία ειρήνης με το Ισραήλ και διόρισε τον Αραφάτ επικεφαλής της πρώτης κυβέρνησης στη Γάζα και τη Δυτική Όχθη.
Στις 18 Μαΐου 1994 τα ισραηλινά στρατεύματα αποχώρησαν από τη Γάζα και την Ιεριχώ, παραδίδοντας την εξουσία στην Παλαιστινιακή Αρχή. Την 1η Ιουλίου 1994, ο Γιασέρ Αραφάτ επέστρεψε στη Γάζα έπειτα από 27 χρόνια εξορίας. Οι Παλαιστίνιοι επιφύλαξαν θερμή υποδοχή στον Αραφάτ, ο οποίος συγκάλεσε την πρώτη σύνοδο της κυβέρνησής του, στην οποία κατείχε επίσης το αξίωμα του υπουργού Εσωτερικών.
Στις 14 Οκτωβρίου της ίδιας χρονιάς του απονεμήθηκε το Νόμπελ Ειρήνης από κοινού με τον πρωθυπουργό του Ισραήλ, Γιτζάκ Ράμπιν και τον υπουργό Εξωτερικών της χώρας, Σιμόν Πέρες.
Στις 20 Ιανουαρίου 1996 εξελέγη πρόεδρος με 88,1% των ψήφων, στις πρώτες παλαιστινιακές εκλογές που διεξήχθησαν στη Δυτική Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας. Πενήντα δύο από τα 88 εκλεγμένα μέλη του Εκτελεστικού Συμβουλίου ανήκαν στην Φάταχ. Ένα χρόνο αργότερα, σύναψε με τον Ισραηλινό πρωθυπουργό συμφωνία, η οποία προέβλεπε την αποχώρηση των ισραηλινών στρατευμάτων από τα 4/5 της πόλης της Χεβρώνας στη Δυτική Όχθη.
Στις 24 Οκτωβρίου 1998 υπέγραψε στο Ουέι Πλαντέισον των ΗΠΑ συμφωνία, η οποία προέβλεπε την αποχώρηση των ισραηλινών στρατευμάτων από το 13% της Δυτικής Όχθης, με αντάλλαγμα την επιβολή μέτρων ασφαλείας από τους Παλαιστινίους για την αντιμετώπιση των ακραίων στοιχείων. Η συμφωνία προέβλεπε, επίσης, την απελευθέρωση εκατοντάδων παλαιστινίων κρατουμένων από τις ισραηλινές φυλακές και την έναρξη των διαδικασιών για την τροποποίηση της παλαιστινιακής Χάρτας και την απάλειψη των άρθρων που ζητούσαν την καταστροφή του κράτους του Ισραήλ.
Το 2000, ξεσπά η δεύτερη ιντιφάντα («εξέγερση») και ο Γιάσερ Αραφάτ προετείνει τη λύση των δύο κρατών: οι Παλαιστίνιοι θα αναγνώριζαν το Ισραήλ, με αντάλλαγμα τη δημιουργία παλαιστινιακού κράτους στα εδάφη που είχαν καταληφθεί το 1967 από το Ισραήλ. Ωστόσο, στις 13 Δεκεμβρίου 2001 το Ισραήλ διακόπτει κάθε επαφή μαζί του και του απαγορεύει την έξοδο από τη Ραμάλα της Δυτικής Όχθης, όπου βρισκόταν το αρχηγείο του.
Από το Δεκέμβριο του 2001 ο Αραφάτ παρέμεινε αποκλεισμένος στο αρχηγείο του στη Ραμάλα, κυκλωμένος από ισραηλινά στρατεύματα. Έπειτα από αμερικανικές πιέσεις, απελευθερώθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου του 2002. Όμως στις 11 Σεπτεμβρίου 2003 το υπουργικό συμβούλιο του Ισραήλ αποφάσισε κατ' αρχάς την εκδίωξή του από τα παλαιστινιακά εδάφη, ενώ στις 5 Οκτωβρίου του 2003 κήρυξε τα παλαιστινιακά εδάφη σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης.
Στις 29 Οκτωβρίου 2004 ο Αραφάτ διακομίστηκε με ελικόπτερο από το αρχηγείο του στη Ραμάλα στην Ιορδανία και από εκεί με αεροπλάνο στο Παρίσι, προκειμένου να νοσηλευθεί σε στρατιωτικό νοσοκομείο, ειδικευμένο σε παθήσεις του αίματος.
Η κατάσταση της υγείας του είχε επιδεινωθεί αιφνιδιαστικά στη διάρκεια των τελευταίων εβδομάδων. Η πολιορκία από τον ισραηλινό στρατό του γενικού αρχηγείου του στη Ραμάλα, από τον Δεκέμβριο του 2001, τον είχε υποχρεώσει να ζει σε αφόρητες ψυχολογικές και φυσικές συνθήκες. Πολλά ηγετικά στελέχη της Παλαιστίνης υποστήριξαν δημοσίως ότι ο Γιασέρ Αραφάτ είχε δηλητηριαστεί από τους Ισραηλινούς. Αυτή ήταν και η επίσημη θέση του Ιορδανού προσωπικού γιατρού του, δόκτορα Ασράφ αλ Κούρντι. Η ισραηλινή πλευρά απέρριψε τις κατηγορίες, αλλά οι Παλαιστίνιοι πρόβαλαν την ασαφή ιατρική εικόνα που έδωσε το νοσοκομείο αλλά και τη δεδηλωμένη πρόθεση του ισραηλινού πρωθυπουργού Αριέλ Σαρόν να εξοντώσει τον Γιασέρ Αραφάτ.
Ο Παλαιστίνιος ηγέτης κατέληξε τελικά, στις 11 Νοεμβρίου 2004, στο νοσοκομείο Περσί. Στη νεκρώσιμη ακολουθία, στις 12 Νοεμβρίου, στο Κάιρο, παραβρέθηκαν ηγέτες και εκπρόσωποι απ' όλο τον κόσμο, ενώ ο ενταφιασμός του έγινε σε ειδικό χώρο στο αρχηγείο του στη Ραμάλα, σε χώμα που μεταφέρθηκε από την Ιερουσαλήμ.
tvxs
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου