Τη συνέντευξη πήραν η Ζωή Γεωργούλα και η Σοφία Κουσιάντζα
To ελληνικό ζήτημα, όπως και αυτό του ευρωπαϊκού Νότου συνολικά, φαίνεται να διχάζει τη γερμανική κυβέρνηση. Ποιες είναι οι διαφορετικές απόψεις και τι εκφράζουν;Στην πραγματικότητα, πολλοί λίγοι βουλευτές από το κυβερνητικό στρατόπεδο διαφοροποιήθηκαν από την επίσημη γραμμή. Τόσο η συντριπτική πλειοψηφία του κυβερνητικού συνασπισμού Χριστιανοδημοκρατών/Φιλελευθέρων όσο και οι Σοσιαλδημοκράτες και οι Πράσινοι υπερψήφισαν το λεγόμενο πακέτο στήριξης. Και οι ελάχιστοι βουλευτές του κυβερνητικού συνασπισμού που το καταψήφισαν δεν το έκαναν επειδή διαφωνούν με τα μέτρα λιτότητας που επιβάλλονται στην Ελλάδα. Αντιθέτως, το καταψήφισαν διότι θεωρούν τα μέτρα πολύ μαλακά κι επειδή έχουν τη γνώμη ότι το ελληνικό κράτος θα έπρεπε να μειώσει ακόμη περισσότερο τις δαπάνες του. Μόνο η Αριστερά απέρριψε με αποφασιστικότητα το «πακέτο στήριξης», γιατί θεωρούμε την πολιτική των περικοπών ολέθρια, εξαιτίας των καταστροφικών συνεπειών που έχει για τον ελληνικό λαό, και επιπλέον επειδή, από οικονομικής απόψεως, είναι παράλογη. Από τα 73 δισ. ευρώ που από τον Μάιο του 2010 δόθηκαν στην Ελλάδα με το πρώτο πακέτο στήριξης, περίπου τα 70 δισ. πήγαν, το 2010 και το 2011, απευθείας στα χέρια των τραπεζών και άλλων ιδιωτών πιστωτών. Με αυτά πληρώθηκαν στο ακέραιο οι τόκοι και έγιναν λοιπές εξοφλήσεις χωρίς καμιά απολύτως μείωση.
Με τη λεγόμενη συμμετοχή των πιστωτών, το ρίσκο που συνοδεύει το δάνειο το αναλαμβάνουν σε ποσοστό 85% οι φορολογούμενοι. Και καθώς αφενός συνεχίζεται η καταστροφική πολιτική λιτότητας, και αφετέρου με το κούρεμα δεν μειώνεται επί της ουσίας το χρέος του ελληνικού κράτους, δεν πρόκειται να βελτιωθεί η ικανότητα της Ελλάδας να το διαχειριστεί.
Η πολιτική που προωθεί η Μέρκελ είναι πολιτική με μακροπρόθεσμο στρατηγικό σχεδιασμό ή πρόκειται για τακτικισμό που απευθύνεται κυρίως στους γερμανούς ψηφοφόρους;
Αυτό είναι δύσκολο να το κρίνουμε. Εντέλει η Μέρκελ εξυπηρέτησε τα συμφέροντα του χρηματοπιστωτικού λόμπι. Και νομίζω ότι ταυτόχρονα θέλει να φροντίσει εξίσου και για τα συμφέροντα της γερμανικής βιομηχανίας, η οποία βεβαίως έχει επωφεληθεί πάρα πολύ από το ευρώ. Ενδεχομένως να πιστεύει ότι όντως, με τα επονομαζόμενα πακέτα στήριξης και με την επιβολή ενός δρακόντειου προγράμματος λιτότητας σε όλη την Ευρώπη, εξυπηρετεί τα συμφέροντα αυτών των ισχυρών λόμπι και ταυτόχρονα ικανοποιεί τους ψηφοφόρους της. Εντούτοις τα περιθώρια αυτής της πολιτικής διαρκώς στενεύουν. Ήδη κατά την ψήφιση του δεύτερου υποτιθέμενου πακέτου διάσωσης για την Ελλάδα χρειαζόταν οπωσδήποτε τις ψήφους των Σοσιαλδημοκρατών και των Πρασίνων. Την ίδια στιγμή εντός της ευρωζώνης μεγαλώνει η αντίσταση άλλων κυβερνήσεων –όπως π.χ. της ισπανικής– ενάντια στην επιβολή της καταστροφικής λιτότητας.
Αυτό είναι δύσκολο να το κρίνουμε. Εντέλει η Μέρκελ εξυπηρέτησε τα συμφέροντα του χρηματοπιστωτικού λόμπι. Και νομίζω ότι ταυτόχρονα θέλει να φροντίσει εξίσου και για τα συμφέροντα της γερμανικής βιομηχανίας, η οποία βεβαίως έχει επωφεληθεί πάρα πολύ από το ευρώ. Ενδεχομένως να πιστεύει ότι όντως, με τα επονομαζόμενα πακέτα στήριξης και με την επιβολή ενός δρακόντειου προγράμματος λιτότητας σε όλη την Ευρώπη, εξυπηρετεί τα συμφέροντα αυτών των ισχυρών λόμπι και ταυτόχρονα ικανοποιεί τους ψηφοφόρους της. Εντούτοις τα περιθώρια αυτής της πολιτικής διαρκώς στενεύουν. Ήδη κατά την ψήφιση του δεύτερου υποτιθέμενου πακέτου διάσωσης για την Ελλάδα χρειαζόταν οπωσδήποτε τις ψήφους των Σοσιαλδημοκρατών και των Πρασίνων. Την ίδια στιγμή εντός της ευρωζώνης μεγαλώνει η αντίσταση άλλων κυβερνήσεων –όπως π.χ. της ισπανικής– ενάντια στην επιβολή της καταστροφικής λιτότητας.
Κατά τη γνώμη σας, πώς διαφαίνεται το μέλλον της ευρωζώνης; Έχουν βάση οι φόβοι για διάσπασή της ή για ρήξη του γαλλογερμανικού άξονα;
Η ανευθυνότητα με την οποία οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις διαχειρίζονται την κρίση καθιστά βάσιμους τους φόβους για διάσπαση της ευρωζώνης. Δύσκολα μπορούμε να ανεχτούμε κάτι τέτοιο, γιατί βέβαια με μιαν άλλη πολιτική η ευρωζώνη θα είχε μέλλον. Αφού πρώτα θα είχαμε ξεπεράσει την κρίση, θα έπρεπε, σε μια μακροπρόθεσμα σταθερή ευρωζώνη, να φροντίσουμε ώστε να σταματήσει το ντάμπινγκ στους μισθούς, στις κοινωνικές παροχές και στη φορολογία των πλουσίων. Μόνο έτσι μπορούμε να εμποδίσουμε την αύξηση των ανισοτήτων στο εμπορικό ισοζύγιο και την εμφάνιση νέων κρίσεων σε έναν κοινό νομισματικό χώρο.
Η ανευθυνότητα με την οποία οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις διαχειρίζονται την κρίση καθιστά βάσιμους τους φόβους για διάσπαση της ευρωζώνης. Δύσκολα μπορούμε να ανεχτούμε κάτι τέτοιο, γιατί βέβαια με μιαν άλλη πολιτική η ευρωζώνη θα είχε μέλλον. Αφού πρώτα θα είχαμε ξεπεράσει την κρίση, θα έπρεπε, σε μια μακροπρόθεσμα σταθερή ευρωζώνη, να φροντίσουμε ώστε να σταματήσει το ντάμπινγκ στους μισθούς, στις κοινωνικές παροχές και στη φορολογία των πλουσίων. Μόνο έτσι μπορούμε να εμποδίσουμε την αύξηση των ανισοτήτων στο εμπορικό ισοζύγιο και την εμφάνιση νέων κρίσεων σε έναν κοινό νομισματικό χώρο.
Σε ποιον βαθμό συμμερίζονται οι γερμανοί πολίτες τη θέση της γερμανικής κυβέρνησης για την Ελλάδα; Θεωρείτε ότι το πρόσφατο ευρωπαϊκό κίνημα αλληλεγγύης προς τον ελληνικό λαό εδράζεται στην πεποίθηση ότι η πολιτική που επιβάλλεται στην Ελλάδα θα επεκταθεί και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες;
Σε μια αξιόπιστη δημοσκόπηση που έγινε στα τέλη Φεβρουαρίου, το 62% των ερωτηθέντων απάντησε ότι θα προτιμούσε το γερμανικό κοινοβούλιο να καταψηφίσει το λεγόμενο πακέτο στήριξης για την Ελλάδα. Ωστόσο δεν θα ήταν ρεαλιστικό να πιστέψουμε ότι αυτό το 62% απορρίπτει από αλληλεγγύη το δήθεν πακέτο στήριξης. Παρόλ’ αυτά, εδραιώνεται στον κόσμο η πεποίθηση ότι τα χρήματά του, χρήματα των φορολογουμένων, σπαταλιούνται προκειμένου να σωθούν οι τράπεζες. Στο μεταξύ, η λιτότητα που επιβάλλει η Μέρκελ έχει οδηγήσει όλη την Ευρώπη σε ύφεση. Το δημόσιο χρέος αυξάνεται, ακριβώς επειδή οι άγριες και αντικοινωνικές περικοπές στην Ελλάδα, σε αντίθεση με την οικονομική απόδοση που έχουν, είναι τόσο εκτεταμένες όσο σε καμιάν άλλη χώρα μετά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο. Στο κόμμα της Αριστεράς θεωρούμε καθήκον μας να εξηγήσουμε στους γερμανούς πολίτες ότι στο τέλος αυτοί θα κληθούν να πληρώσουν τα σπασμένα ετούτης της εσφαλμένης πολιτικής, και ότι είναι προς το συμφέρον τους να απορρίψουν τα πακέτα διάσωσης των τραπεζών. Ότι δεν πρόκειται για αλτρουισμό αλλά για τα κοινά συμφέροντα του γερμανικού και του ελληνικού λαού.
Σε μια αξιόπιστη δημοσκόπηση που έγινε στα τέλη Φεβρουαρίου, το 62% των ερωτηθέντων απάντησε ότι θα προτιμούσε το γερμανικό κοινοβούλιο να καταψηφίσει το λεγόμενο πακέτο στήριξης για την Ελλάδα. Ωστόσο δεν θα ήταν ρεαλιστικό να πιστέψουμε ότι αυτό το 62% απορρίπτει από αλληλεγγύη το δήθεν πακέτο στήριξης. Παρόλ’ αυτά, εδραιώνεται στον κόσμο η πεποίθηση ότι τα χρήματά του, χρήματα των φορολογουμένων, σπαταλιούνται προκειμένου να σωθούν οι τράπεζες. Στο μεταξύ, η λιτότητα που επιβάλλει η Μέρκελ έχει οδηγήσει όλη την Ευρώπη σε ύφεση. Το δημόσιο χρέος αυξάνεται, ακριβώς επειδή οι άγριες και αντικοινωνικές περικοπές στην Ελλάδα, σε αντίθεση με την οικονομική απόδοση που έχουν, είναι τόσο εκτεταμένες όσο σε καμιάν άλλη χώρα μετά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο. Στο κόμμα της Αριστεράς θεωρούμε καθήκον μας να εξηγήσουμε στους γερμανούς πολίτες ότι στο τέλος αυτοί θα κληθούν να πληρώσουν τα σπασμένα ετούτης της εσφαλμένης πολιτικής, και ότι είναι προς το συμφέρον τους να απορρίψουν τα πακέτα διάσωσης των τραπεζών. Ότι δεν πρόκειται για αλτρουισμό αλλά για τα κοινά συμφέροντα του γερμανικού και του ελληνικού λαού.
Είστε ικανοποιημένοι από το συντονισμό και την αποτελεσματικότητα του αγώνα της ευρωπαϊκής αριστεράς και των συνδικάτων ενάντια στην κρίση; Πιστεύετε ότι έχουμε ανάγκη από δίκτυα και δομές όπως π.χ. το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ, και αν ναι, πώς θα μπορούσαμε να τα ενεργοποιήσουμε ή να τα δημιουργήσουμε;
Τα αριστερά δίκτυα και οι δομές δεν είναι αυτοσκοπός. Θα έχουν επιτελέσει το σκοπό τους μόνο όταν, με τη βοήθειά τους, θα έχουμε καταφέρει να επιβάλουμε τα συμφέροντα των πολιτών ενάντια στη χρηματοπιστωτική αριστοκρατία και στις πολυεθνικές. Και πράγματι τα ευρωπαϊκά δίκτυα μπορούν να φανούν ιδιαίτερα χρήσιμα. Βέβαια, ο αγώνας ενάντια σε αυτές τις κλίκες των ισχυρών πρέπει να δοθεί σε καθεμιά χώρα ξεχωριστά, αλλά η κοινή ευρωπαϊκή αντίσταση ενισχύει την ιδιαίτερη θέση του καθενός. Η αμοιβαία αλληλεγγύη και η αντίσταση που λειτουργεί ως παράδειγμα προς μίμηση είναι σημαντικές, γιατί δίνουν θάρρος στους ανθρώπους σε όλη την Ευρώπη. Και αυτός είναι ένας λόγος για τον οποίο έχουν τεράστια σημασία για όλη την Ευρώπη τόσο τα ελληνικά κινήματα αντίστασης όσο και μια εκλογική επιτυχία των αριστερών κομμάτων στην Ελλάδα στις εκλογές του Απριλίου.
Τα αριστερά δίκτυα και οι δομές δεν είναι αυτοσκοπός. Θα έχουν επιτελέσει το σκοπό τους μόνο όταν, με τη βοήθειά τους, θα έχουμε καταφέρει να επιβάλουμε τα συμφέροντα των πολιτών ενάντια στη χρηματοπιστωτική αριστοκρατία και στις πολυεθνικές. Και πράγματι τα ευρωπαϊκά δίκτυα μπορούν να φανούν ιδιαίτερα χρήσιμα. Βέβαια, ο αγώνας ενάντια σε αυτές τις κλίκες των ισχυρών πρέπει να δοθεί σε καθεμιά χώρα ξεχωριστά, αλλά η κοινή ευρωπαϊκή αντίσταση ενισχύει την ιδιαίτερη θέση του καθενός. Η αμοιβαία αλληλεγγύη και η αντίσταση που λειτουργεί ως παράδειγμα προς μίμηση είναι σημαντικές, γιατί δίνουν θάρρος στους ανθρώπους σε όλη την Ευρώπη. Και αυτός είναι ένας λόγος για τον οποίο έχουν τεράστια σημασία για όλη την Ευρώπη τόσο τα ελληνικά κινήματα αντίστασης όσο και μια εκλογική επιτυχία των αριστερών κομμάτων στην Ελλάδα στις εκλογές του Απριλίου.
Η έξοδος από την κρίση απαιτεί να σταματήσει εδώ και τώρα η πολιτική λιτότητας
Έχει η ευρωπαϊκή αριστερά, και ειδικά το κόμμα της γερμανικής Αριστεράς, εναλλακτική πρόταση για την Ευρώπη και την έξοδό της από την κρίση, και ποια είναι αυτή;
Η γερμανική Αριστερά ζητά να σταματήσει εδώ και τώρα η πολιτική της λιτότητας. Από τη σκοπιά της πολιτικής οικονομίας, δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα του χρέους με περικοπές. Δεύτερον, τα δημόσια οικονομικά πρέπει να απελευθερωθούν από τη δικτατορία των χρηματοπιστωτικών αγορών. Γι’ αυτό είναι απαραίτητο τα κράτη της ευρωζώνης να δανείζονται από μια δημόσια ευρωπαϊκή τράπεζα. Και συγκεκριμένα, με τους ίδιους ευνοϊκούς όρους με τους οποίους παίρνουν δάνεια οι τράπεζες από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Τρίτον, πρέπει να μειωθεί δραστικά το δημόσιο χρέος με ένα γερό κούρεμα και με πανευρωπαϊκή φορολόγηση του κεφαλαίου, των εκατομμυριούχων. Ειδικά στην περίπτωση της Ελλάδας θεωρώ απαραίτητη τη διαγραφή του 75% του συνολικού χρέους. Έτσι η Ελλάδα θα κατάφερνε να μειώσει αμέσως το έλλειμμά της κάτω από το 3%, μόνο από τους τόκους που πια δεν θα έπρεπε να πληρωθούν. Συμπληρωματικά, με αύξηση της φορολογίας των πλουσίων και των μεγάλων επιχειρήσεων πρέπει να τεθεί σε μακροπρόθεσμα σταθερή βάση η χρηματοδότηση των δημόσιων οικονομικών. Τέταρτον, και μεσοπρόθεσμα, χρειάζεται να περιοριστούν οι ανισότητες στο εμπορικό ισοζύγιο στις χώρες της ευρωζώνης. Αυτό βέβαια δημιουργεί υποχρεώσεις προπαντός για τις χώρες που έχουν πλεόνασμα. Η Γερμανία πρέπει να λάβει τα κατάλληλα μέτρα για την ενίσχυση της εσωτερικής ζήτησης, ώστε να αντισταθμίσει τον εντονο προσανατολισμό της στις εξαγωγές, ο οποίος ασκεί επιπλέον πίεση στις πιο αδύνατες οικονομίες της ευρωζώνης.
Η γερμανική Αριστερά ζητά να σταματήσει εδώ και τώρα η πολιτική της λιτότητας. Από τη σκοπιά της πολιτικής οικονομίας, δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα του χρέους με περικοπές. Δεύτερον, τα δημόσια οικονομικά πρέπει να απελευθερωθούν από τη δικτατορία των χρηματοπιστωτικών αγορών. Γι’ αυτό είναι απαραίτητο τα κράτη της ευρωζώνης να δανείζονται από μια δημόσια ευρωπαϊκή τράπεζα. Και συγκεκριμένα, με τους ίδιους ευνοϊκούς όρους με τους οποίους παίρνουν δάνεια οι τράπεζες από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Τρίτον, πρέπει να μειωθεί δραστικά το δημόσιο χρέος με ένα γερό κούρεμα και με πανευρωπαϊκή φορολόγηση του κεφαλαίου, των εκατομμυριούχων. Ειδικά στην περίπτωση της Ελλάδας θεωρώ απαραίτητη τη διαγραφή του 75% του συνολικού χρέους. Έτσι η Ελλάδα θα κατάφερνε να μειώσει αμέσως το έλλειμμά της κάτω από το 3%, μόνο από τους τόκους που πια δεν θα έπρεπε να πληρωθούν. Συμπληρωματικά, με αύξηση της φορολογίας των πλουσίων και των μεγάλων επιχειρήσεων πρέπει να τεθεί σε μακροπρόθεσμα σταθερή βάση η χρηματοδότηση των δημόσιων οικονομικών. Τέταρτον, και μεσοπρόθεσμα, χρειάζεται να περιοριστούν οι ανισότητες στο εμπορικό ισοζύγιο στις χώρες της ευρωζώνης. Αυτό βέβαια δημιουργεί υποχρεώσεις προπαντός για τις χώρες που έχουν πλεόνασμα. Η Γερμανία πρέπει να λάβει τα κατάλληλα μέτρα για την ενίσχυση της εσωτερικής ζήτησης, ώστε να αντισταθμίσει τον εντονο προσανατολισμό της στις εξαγωγές, ο οποίος ασκεί επιπλέον πίεση στις πιο αδύνατες οικονομίες της ευρωζώνης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου