Είναι στους μύθους της Αρχαίας Ελλάδας που συναντά κανείς τις πρώτες περιγραφές σφοδρού ανταγωνισμού για συγκέντρωση εξουσίας. Αλλά στην Ελλάδα του 2012 οι αγώνες για την κυριαρχία βρίσκουν την πιο έντονη εκδήλωση τους, πριν τις εκλογές της 17ης Ιουνίου. Για δεύτερη φορά μέσα σε κάποιους μήνες, μιλάμε για την «πιο κρίσιμη ψηφοφορία για την Ελλάδα μετά την πτώση της δικτατορίας». Η προεκλογική εκστρατεία που προηγείται προμηνύεται εξίσου έντονη.
Είναι ήδη προφανές ότι ο επόμενος μήνας δε θα έχει καμία σχέση με την ήρεμη και ασήμαντη περίοδο πριν τις εκλογές της 6ης Μαΐου. Μέχρι την ημέρα των προηγούμενων εκλογών, το συντηρητικό κόμμα της Νέας Δημοκρατίας θεωρούσε ότι μπορούσε να πάρει την απόλυτη πλειοψηφία των κοινοβουλευτικών εδρών. Από την πλευρά τους, οι νεοφιλελεύθεροι σοσιαλιστές του ΠΑΣΟΚ ήξεραν ότι θα αποδυναμωθούν, αλλά κανείς δεν περίμενε ότι θα κατέγραφαν το χειρότερο ποσοστό στην ιστορία τους. Τα δύο παραδοσιακά κόμματα που συμμετέχουν στον αγώνα για εξουσία προτίμησαν να φορέσουν παρωπίδες αντί να αντικρίσουν την αλήθεια για απόρριψη της λιτότητας από τον ελληνικό λαό. Όταν το κατάλαβαν, ήταν ήδη πολύ αργά. Τη νύχτα των εκλογών, όταν επισκέφτηκα τα κεντρικά γραφεία της Νέας Δημοκρατίας, τα χαμόγελα ήταν νευρικά, ο ιδρώτας στο μέτωπο εμφανής, οι μυς σφιγμένοι και οι σκέψεις μυστικές.
Το αποτέλεσμα εκείνης της νύχτας ήταν βροντερό: επρόκειτο για το τέλος του δικομματισμού. Μαζί, η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ έχασαν 3,3 εκατομμύρια ψηφοφόρους και το συγκεντρωτικό ποσοστό τους μειώθηκε από 77,4% σε 32%, εάν το συγκρίνουμε με εκείνο των εκλογών του 2009.
Το ΠΑΣΟΚ, ιδιαίτερα, φαντάζει εντελώς κατεστραμμένο. Τα σχέδια του αρχηγού του περιλαμβάνουν αλλαγή των στελεχών, αλλαγή του ονόματος και αναδιάρθρωση από το μηδέν. Ωστόσο, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα είναι ικανός να ανακτήσει τους ψηφοφόρους του.
Αυτή η κατάσταση δημιούργησε μια νέα διπολική κατάσταση: έφερε αντιμέτωπη την αριστερά με όλες τις άλλες δυνάμεις την ελληνικής πολιτικής, σε μια άγρια μάχη χωρίς κανόνες, παρόμοια με εκείνη των Ρωμαίων μονομάχων. Μην έχοντας ψωμί, η χώρα προσφέρει γενναιόδωρα αγώνες του ιπποδρόμου…
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάζεται το διακύβευμα των επόμενων εκλογών. Για τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α., το κόμμα της ριζοσπαστικής φιλοευρωπαϊκής αριστεράς που ήταν ο μεγάλος νικητής της 6ης Μαΐου, πρόκειται για μια ψήφο υπέρ ή κατά των μέτρων λιτότητας. Ωστόσο, η δεξιά παρουσιάζει τις εκλογές με τη μορφή εκβιασμού «υπέρ ή κατά της ζώνης του ευρώ». Φυσικά, αυτό το ερώτημα αξίζει να απαντηθεί – και ίσως στο άμεσο μέλλον. Σύμφωνα με μια πρόσφατη δημοσκόπηση, παρά το γεγονός ότι μόνο 7% των Ελλήνων θέλουν την άμεση επιστροφή στη δραχμή, για πρώτη φορά 54% λένε ότι δεν είναι έτοιμοι να κάνουν απεριόριστες θυσίες για να μείνουν στην νομισματική ένωση.
Ο τρόπος με τον οποίο οι δυνάμεις της δεξιάς και του κέντρου θέτουν το ερώτημα του ευρώ θα έκανε κόκκινους από αμηχανία ακόμα και τους πιο ένθερμους υποστηρικτές του Gustave Le Bon : Ένας βουλευτής παρομοίασε την έξοδο από τη ζώνη του ευρώ με πυρηνικό ολοκαύτωμα. Ένας πρώην υπουργός μιλούσε για οπλισμένους με καλάσνικοφ στους δρόμους, για παραβίαση την δημοκρατίας και για εμφύλιο πόλεμο. Ο πρώην αντιπρόεδρος της ελληνικής κυβέρνησης αναρωτιόταν εάν ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. θα αρχίσει τις εκτελέσεις, εάν κερδίσει 25% των ψήφων, επειδή ήταν ήδη «τόσο αλαζόνας». Μια «αντικομουνίστρια» διανοούμενη (όπως χαρακτηρίζει τον εαυτό της) εξήγησε ότι ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και οι συνεργάτες του θα αναγκαστούν ενδεχομένως να εφαρμόσουν μαοϊκά πρότυπα και θα αναγκάσουν τους ανθρώπους να γίνουν αγρότες και εργάτες…
Ο στόχος αυτής της στρατηγικής είναι ξεκάθαρος: να απομονωθεί η αριστερά και να εμποδιστεί ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. να βγει πρώτος σε αυτή την ψηφοφορία. Ο ανταγωνισμός γίνεται ακόμη πιο σκληρός, εξαιτίας των 50 εδρών που δίνονται στο κόμμα με τις περισσότερες ψήφους. Το αποτέλεσμα αυτής της στρατηγικής είναι ακόμα αμφιλεγόμενο: η πλειοψηφία των δημοσκοπήσεων δίνουν την πρώτη θέση στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α.. Ωστόσο, η Νέα Δημοκρατία έχει ένα μεγάλο απόθεμα πιθανών ψηφοφόρων: στις εκλογές της 6ης Μαΐου, το ποσοστό της ήταν μόνο 19%, ενώ όλα τα δεξιά κόμματα κέρδισαν 45% των ψήφων. Οι προσπάθειες των δύο πλευρών να ενώσουν τις δυνάμεις τους έχουν μόλις ξεκινήσει. Δεν είμαστε παρά μόνο στην αρχή μιας ταραχώδους και σκοτεινής περιόδου.
Ελεύθερη μετάφραση απο Le Huffington Post
Επιμέλεια μετάφρασης: Κωνσταντίνα Μαγγίνα
afterhistory
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου