Τόλμησε...

Άκου να δεις τώρα. Τόλμησε ο Τσίπρας, με τη διερευνητική εντολή στο χέρι, να κάνει τσαχπινιές.
Και κατατάραξε τους τα φαιά φορούντες πολιτικούς μας.
Και τους ανάλογων ενδυματολογικών προτιμήσεων σχολιαστές.
Πώς τολμάει να κάνει τσαμπουκάδες ο νεαρός;
Πώς τολμάει να ανατρέπει τα καθιερωμένα; Έτσι τα βρήκαμε, εμείς θα τ' αλλάξουμε;
Πώς τολμάει να ανακοινώνει από τα πριν στον λαό τους βασικούς άξονες που σκοπεύει να θέσει για συζήτηση στους αρχηγούς;
Πώς τολμάει να μην κάνει πίσω σ' αυτά για τα οποία ψηφίστηκε;
Πώς τολμάει να διαβουλεύεται και με κοινωνικούς φορείς στο πλαίσιο της εντολής;
Πώς τολμάει να ζητάει την άποψη και κομμάτων που δεν εκπροσωπούνται -ελέω εκλογικού νόμου- στη Βουλή;
Γενικώς, πώς τολμάει να μην συμπεριφέρεται συμβατικά και παραδοσιακά όπως όλοι οι άλλοι;
Τι θα πει είναι αριστερός και, γι' αυτό, σιγά τ' αυγά.

Ώς κι ο Απόστολος Κακλαμάνης, ώς κι ο Θόδωρος Πάγκαλος έφριξαν με τις τέτοιες συμπεριφορές.
Όπως άλλωστε είχαν φρίξει και όταν ο ιδρυτικός αρχηγός του απειλούσε πως θα «ορκίσει» κυβέρνηση στην πλατεία Συντάγματος.
Άλλο που δεν το είχανε πει ποτέ.
Μπράβο όμως. Πολύ χάρηκα που οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ επανεξέλεξαν τον Χρυσοχοΐδη και τον Λοβέρδο.
Επιβράβευσαν προφανώς την Καλογρέζα και τη διαπόμπευση των οροθετικών ιεροδούλων.
Την αντιμεταναστευτική υστερία γενικώς.
Ως εξωραϊσμό της ατζέντας της Χρυσής Αυγής αν το δεις.
Θα μου πεις ότι στον Χρυσοχοΐδη ειδικώς εκτίμησαν και ότι είχε ψηφίσει το μνημόνιο χωρίς να το διαβάσει.
Και θα σου πω: σωστό κι αυτό.
Στα σοβαρά ο Γιώργος Παπανδρέου σκέφτεται να κρατήσει τελικά την έδρα της Αχαΐας;
Πολύ σουρεάλ μου κάνει.
Τώρα με τις διερευνητικές και με το περί αυτές τζέρτζελο σαν να μου φαίνεται ότι ξεχάσαμε την παρουσία της Χρυσής Αυγής.
Και δεν κάνει.
Θα την ξαναθυμηθούμε απότομα.
Και το πολιτισμικό σοκ θάναι όλο δικό μας.
Καλά, παραείναι ανεύθυνος ο ΣΥΡΙΖΑ.
Που αρνήθηκε να φτιάξει κυβέρνηση.
Ή να μετάσχει σε κυβέρνηση.
Ή, έστω, να στηρίξει Κυβέρνηση βρ' αδερφέ.
Τι του ζητήσανε στο κάτω-κάτω.
Να ακολουθήσει το δικό τους πρόγραμμα του ζητήσανε.
Το εντελώς αντίθετο από το δικό του.
Αυτό για το οποίο ψηφίστηκε.
Σιγά το πράμα.
Νέες εκλογές τώρα, ζητάει το ΚΚΕ.
Άμεσες κιόλας τις θέλει, για «διόρθωση ψήφου» εξηγεί.
Διόρθωση με blanco μάλλον εννοεί, εύκολο.
Αλλά το σκέφτηκες καλά, Αλέκα;
Για ξανασκέψου το, έτσι φιλικά στο λέω.
Α, ναι, όλ' αυτά που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ κάπως σαν σοσιαλδημοκρατία του κάνουνε του Περισσού.
Ότι, ας πούμε, ο Τσίπρας μπορεί και να θέλει να φάει τη θέση του Παπανδρέου στην προεδρία της Σοσιαλιστικής Διεθνούς.
Το γαρ πολύ της θλίψεως... θα τόλεγε ο ποιητής.
Καλά τραγούδα... επί το επιστημονικότερον.
Άσε που έριξε και το Χρηματιστήριο ο Τσίπρας, αυτό πάλι πού το πας.
Το Χρηματιστήριο μπορεί να το βουλιάζουν τα κόλπα του Παπαντωνίου το 2000, να το δεχτώ.
Μπορεί να το επηρεάζει το φτάρνισμα του Όλι Ρεν και το βήξιμο του Σόιμπλε, λογικό.
Μπορεί να το ταρακουνάει η Standard & Poor's ή ο Fitch ή οι Moody's, απολύτως φυσικό.
Ε, όχι και να το συγχίζει η ψήφος του ελληνικού λαού, που ακούστηκε.
Και μέσα στην αναμπουμπούλα, μερικοί φαντασιώνονται την επιστροφή Καραμανλή στην ηγεσία της Ν.Δ.
Τουλάχιστον περισσεύει το χιούμορ στους νεοδημοκράτες.
Ενώ οι ΠΑΣΟΚοι τίποτα, ούτε καν ο Πετσάλνικος ζήτησε την επιστροφή του Γιώργου.
Ο Πετσάλνικος! Τι θυμήθηκα τώρα...
avgi