Τις αυγές παραμιλούσε.
Μπενάκη-Διδότου-Θεμιστοκλέους
και πάλι πλατεία.
Ανεμοζάλη η οργή
αποκεφάλιζε το φως της.
Λέαινα η σιωπή
την κατάπινε.
Νύσταξε νωρίς.
Σούρουπο
συνάντησε το πρόσωπό της στον καθρέφτη.
Το κραγιόν
αποτύπωσε την προφητεία της
με κόκκινο
στο ραγισμένο γιαλί:''κανείς δεν θα γλιτώσει! Βουλιάζουμε! ''
Μεσάνυχτα
βούτηξε την περηφάνια της
στα βρώμικα ρείθρα της πλατείας.
Ο Οκτώβρης
έκλεισε τον ισολογισμό του
αδιάφορα.
Απώλεια: Μια Κατερίνα ασυμβίβαστη...
Βέρα Βασιλείου.
3/10/12
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου