Τα εγκεφαλικά μας κύτταρα κάηκαν από την πολλή τηλε-μεταρρύθμιση και αποφασίσαμε να τους κάνουμε πολιτική επιστράτευση.
Βέβαια, ο επιθετικός προσδιορισμός "πολιτική" μπροστά από το ουσιαστικό "επιστράτευση" δημιουργεί θυμηδία και αποτελεί σχήμα οξύμωρο.
Για οξείς μωρούς.
Εμείς δεν μπορούμε, λέει, να απεργήσουμε, επομένως να απαγορευτεί η απεργία και σε όσους μπορούν.
Η κοινή λογική έχει πάψει πια να είναι λογική και πλέον είναι απλώς "κοινή". Δηλαδή πουτάνα.
Και ως πουτάνα πάει με όποιον έχει τα περισσότερα λεφτά. Κι ας τα κρατά για πάρτη του.
Πάει μ' αυτόν που φαντάζει δυνατός και χλιδάτος, ελπίζοντας πως όλο και κάποιο ξεροκόμματο θα τσιμπήσει απ' αυτόν για τις πολύτιμες υπηρεσίες της.
Το συνεχές σήκωμα των ποδιών άλλωστε είναι κι αυτό κουραστικό.
Αλλά κι αυτή η έρμη κάτι ξέχασε: την πουτανιά πολλοί ηγάπησαν, την πουτάνα ουδείς.
Επομένως αυτή η "κοινή" η λογική θα καταλήξει εκεί που καταλήγουν όλες, όταν σβήνουν τα κόκκινα φανάρια: γίνεται μια γριά πουτάνα που ξυρίζει τα πόδια της, μόνη, ξοφλημένη, ξιπασμένη κι απ' τους πελάτες ξεχασμένη.
Η "κοινή" η λογική του λαουτζίκου που, ταλαιπωρούμενος πράγματι από την απεργία του Μετρό, προτάσσει τη μισανθρωπία του ενάντια στον συμπολίτη του που έχει τα κότσια που δεν έχει ο ίδιος έναντι της αυτονόητης αλληλεγγύης προς το συνάνθρωπο, το συμπολίτη που αγωνίζεται, παίζοντας τα όλα για όλα, ρισκάροντας τη δουλειά του, την ασφάλειά του, την ελευθερία του και ίσως και την υγεία του.
Αυτή η πουτάνα λογική συνεχάρη από τηλεοράσεως τον Σαμαρά που αποφάσισε να ρίξει τη γροθιά στο μαχαίρι και να επιστρατεύσει τους απεργούς, με τη δικαιολογία ότι "το μετρό ανήκει στον ελληνικό λαό".
Αύριο θα τον ξανασυγχαρεί όταν θα ανακοινώνει την παράδοσή του σε κάποιον ιδιώτη.
Αλλά είπαμε, αυτή η λογική δεν έχει μπέσα. Είναι πουτάνα.
Με μια διαφορά όμως: η πραγματική πουτάνα έχει τουλάχιστον αξιοπρέπεια και δεν κρύβεται, δεν ντρέπεται για τον εαυτό της.
Η άλλη πουτάνα, όμως, η "κοινή" η λογική, δεν έχει καμία αξιοπρέπεια και ντρέπεται για τον εαυτό της, γι' αυτό και κρύβεται πίσω από ψευτοπατριωτισμούς, ψευτοϋπευθυνότητες και ψευτονοικοκυριλίκια.
Η πρώτη αξίζει τη χαμογελαστή μας καλημέρα.
Η δεύτερη αξίζει το φτύσιμο μας.
Να κάνουμε επιστράτευση της αξιοπρέπειάς μας.
Μιχάλης Καράπας
Βέβαια, ο επιθετικός προσδιορισμός "πολιτική" μπροστά από το ουσιαστικό "επιστράτευση" δημιουργεί θυμηδία και αποτελεί σχήμα οξύμωρο.
Για οξείς μωρούς.
Εμείς δεν μπορούμε, λέει, να απεργήσουμε, επομένως να απαγορευτεί η απεργία και σε όσους μπορούν.
Η κοινή λογική έχει πάψει πια να είναι λογική και πλέον είναι απλώς "κοινή". Δηλαδή πουτάνα.
Και ως πουτάνα πάει με όποιον έχει τα περισσότερα λεφτά. Κι ας τα κρατά για πάρτη του.
Πάει μ' αυτόν που φαντάζει δυνατός και χλιδάτος, ελπίζοντας πως όλο και κάποιο ξεροκόμματο θα τσιμπήσει απ' αυτόν για τις πολύτιμες υπηρεσίες της.
Το συνεχές σήκωμα των ποδιών άλλωστε είναι κι αυτό κουραστικό.
Αλλά κι αυτή η έρμη κάτι ξέχασε: την πουτανιά πολλοί ηγάπησαν, την πουτάνα ουδείς.
Επομένως αυτή η "κοινή" η λογική θα καταλήξει εκεί που καταλήγουν όλες, όταν σβήνουν τα κόκκινα φανάρια: γίνεται μια γριά πουτάνα που ξυρίζει τα πόδια της, μόνη, ξοφλημένη, ξιπασμένη κι απ' τους πελάτες ξεχασμένη.
Η "κοινή" η λογική του λαουτζίκου που, ταλαιπωρούμενος πράγματι από την απεργία του Μετρό, προτάσσει τη μισανθρωπία του ενάντια στον συμπολίτη του που έχει τα κότσια που δεν έχει ο ίδιος έναντι της αυτονόητης αλληλεγγύης προς το συνάνθρωπο, το συμπολίτη που αγωνίζεται, παίζοντας τα όλα για όλα, ρισκάροντας τη δουλειά του, την ασφάλειά του, την ελευθερία του και ίσως και την υγεία του.
Αυτή η πουτάνα λογική συνεχάρη από τηλεοράσεως τον Σαμαρά που αποφάσισε να ρίξει τη γροθιά στο μαχαίρι και να επιστρατεύσει τους απεργούς, με τη δικαιολογία ότι "το μετρό ανήκει στον ελληνικό λαό".
Αύριο θα τον ξανασυγχαρεί όταν θα ανακοινώνει την παράδοσή του σε κάποιον ιδιώτη.
Αλλά είπαμε, αυτή η λογική δεν έχει μπέσα. Είναι πουτάνα.
Με μια διαφορά όμως: η πραγματική πουτάνα έχει τουλάχιστον αξιοπρέπεια και δεν κρύβεται, δεν ντρέπεται για τον εαυτό της.
Η άλλη πουτάνα, όμως, η "κοινή" η λογική, δεν έχει καμία αξιοπρέπεια και ντρέπεται για τον εαυτό της, γι' αυτό και κρύβεται πίσω από ψευτοπατριωτισμούς, ψευτοϋπευθυνότητες και ψευτονοικοκυριλίκια.
Η πρώτη αξίζει τη χαμογελαστή μας καλημέρα.
Η δεύτερη αξίζει το φτύσιμο μας.
Να κάνουμε επιστράτευση της αξιοπρέπειάς μας.
Μιχάλης Καράπας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου