Η κοινωνία, μετά τις εκλογές του Ιουνίου και μετά το κοινοβουλευτικό πραξικόπημα με την ψήφιση του 3ου Μνημονίου, βίωσε διπλή ήττα. Άρκεσε όμως η πρώτη απόπειρα εφαρμογής των μέτρων, με τη συρρίκνωση των μισθών στις συγκοινωνίες, για να επανέλθει στο προσκήνιο με ενεργό τρόπο η υπόκωφη λαϊκή οργή και διαμαρτυρία.
Τουλάχιστον τα επόμενα τρία χρόνια θα σημαδευτούν από βαθιά ύφεση, που θα επιδεινώσει την κοινωνική καταστροφή. Αν δεν υπάρξουν, βεβαίως, εκλογές που θα ανατρέψουν τους πολιτικούς συσχετισμούς της τρόικας. Η Citigroup προβλέπει για το 2014 ύφεση 11,5% και ανεργία 38%! Καμιά πρωθυπουργική προπαγάνδα, κανένα επικοινωνιακό τέχνασμα, καμιά αυταρχική υποτροπή δεν θα καταδικάσουν την κοινωνία στη σιωπή -πόσο μάλλον στην εκβιασμένη συναίνεση.
Παρά τις υποκρισίες Σαμαρά, ότι δήθεν η κοινωνία κατανοεί την κυβερνητική προσπάθεια, στο Μαξίμου σχεδιάζονται διαρθρωτικού τύπου μέτρα που θα ακυρώνουν το δικαίωμα στην απεργία, όπως είναι η κατ' ουσίαν αφαίρεση από τα εργατικά κέντρα και τη ΓΣΕΕ της αρμοδιότητας να προκηρύσσουν απεργίες, αν η απεργία του πρωτοβάθμιου σωματείου κριθεί παράνομη και καταχρηστική.
Τέτοιες μεθοδεύσεις θα αποδειχθούν όχι μόνο μάταιες, αλλά και επιβλαβείς για την πολιτική υγεία της τρικομματικής κυβέρνησης. Και η μεν Δεξιά πολιτεύεται όπως γνωρίζει επί χρόνια τώρα. Ο Βενιζέλος συμπεριφέρεται ως όμηρος του Σαμαρά και εργολαβικά έχει αναλάβει τις επιθέσεις κατά της Αριστεράς. Η ΔΗΜ.ΑΡ. όμως; Αρκούν οι ανακοινώσεις της ότι διαφωνεί με την επιστράτευση; Δεν αντιλαμβάνεται ότι η δέσμευσή της πως δεν πρόκειται να απειλήσει την κυβερνητική σταθερότητα καθιστά φιλολογικού τύπου τις διαφοροποιήσεις της; Ότι τη μετατρέπει σε άλλοθι, ανίσχυρο πλέον, της δεξιάς κατρακύλας της κυβέρνησης;
aygi
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου