Τον Γιώργη Παπαδόπουλο, τον Παττακό και άλλους

Του Γιώργου Ανανδρανιστάκη

Τρεις μέρες και τρεις νύχτες κάθομαι οκλαδόν μπροστά στην τηλεόραση και περιμένω να βγουν ο Κεδίκογλου, η Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ, η ΔΗΜ.ΑΡ., το Μega, ο ΑΝΤ1, ο Σκάι και να ζητήσουν από τη Χρυσή Αυγή να καταπιεί τους ύμνους που ανέπεμψε στον Ντερτιλή. Στον χουνταίο που πέθανε προχθές στη φυλακή, στον δολοφόνο που είχε πυροβολήσει εν ψυχρώ στο κεφάλι τον εικοσάχρονο Μυρογιάννη έξω από το Πολυτεχνείο. Κάθομαι οκλαδόν και περιμένω να γίνει τουλάχιστον όση φασαρία έγινε με τις δηλώσεις του Κουράκη για τη μισθοδοσία των ιερέων.

Περιμένω επίσης από την Ομάδα Αλήθειας της Ν.Δ. να μου απαντήσει στο εξής: Το ρουφιανομηχάνημα που έχετε εκεί στα υπόγεια της Συγγρού θεωρεί άξιες σήμανσης συναγερμού τις λέξεις «Ντερτιλής», «χούντα», «21η Απριλίου» ή περιορίζεται σε λέξεις όπως “Mall”, «μπύρα» και «Δημητρόφ»; Εν προκειμένω, πάντως, αγαπητοί μου καλικάντζαροι, η υψηλή τεχνολογία δεν είναι απαραίτητη, αρκεί να μπείτε στο επίσημο site της Χρυσής Αυγής και να βάλετε κάποιον γραμματιζούμενο θείο σας να σας διαβάσει τα κάτωθι: «Στη μνήμη του ήρωα Έλληνα στρατηγού Νικόλαου Ντερτιλή που πέθανε λεβέντης και απροσκύνητος, φυλακισμένος από το καθεστώς της άσπλαχνης μεταπολίτευσης».

Θα περιμένω ακόμα δυο-τρεις ημέρες και αν δεν υπάρξει αντίδραση, θα καταλήξω μονομερώς στο συμπέρασμα ότι το σύστημα εξουσίας εγκατέλειψε τη θεωρία των δύο άκρων. Άκρο πλέον είναι μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ κι αυτό το άκρο πρέπει να ξεραθεί, όπως θα έπρεπε, κατά τον μακαριστό Χριστόδουλο, να ξεραθούν άπαντα τα άνω άκρα των αμαρτωλών. Κι όχι μόνο να ξεραθεί, αλλά και να ξεριζωθεί, να θαφτεί στα έγκατα της γης και να του καρφώσουμε κι ένα παλούκι από πάνω.

Το άλλο άκρο, τη Χρυσή Αυγή δηλαδή, μπορεί να μην το πολυγουστάρουμε, μπορεί να μας κόβει καμιά ακροδεξιά ψήφο, μπορεί να είναι λιγουλάκι ανεξέλεγκτο, αλλά δεν θα χαλάσουμε δα και τη ζαχαρένια μας για πενήντα κοντοκουρεμένους. Ναι, παίρνουνε 12% στις δημοσκοπήσεις, μαχαιρώνουν και κανένα Πακιστανό, κυβέρνηση όμως δεν πρόκειται να γίνουνε ποτέ κι ας λένε οι αριστερίζοντες για κάποια Βαϊμάρη. Εμείς δεν τα ξέρουμε αυτά τα φραγκολεβαντίνικα, εμάς η γιαγιά μας μας πήγαινε στην Αιδηψό. Και επιτέλους, αν το έθνος διέλθει οψέποτε κρισίμους στιγμάς, να μην έχουμε κάποιον με την κατάλληλη τεχνογνωσία;

Όταν κάνεις τον αυταρχισμό κεντρική πολιτική επιλογή, όταν βασανίζεις μετανάστες, επιστρατεύεις απεργούς, απειλείς δικαστές, αμφισβητείς τη νομιμότητα της Αριστεράς, ε, τότε είναι λιγουλάκι δύσκολο να βγεις και να εγκαλέσεις τη Χρυσή Αυγή επί χουντισμώ. Το πολύ-πολύ να το ρίξεις στο τσάμικο: «Ορέ, φτωχές μανάδες γέννησαν τους τέσσερις μεγάλους/ τον Γιώργη Παπαδόπουλο, τον Παττακό και άλλους». Ποιους άλλους;

left.