Καθημερινά, διαδραματίζονται ασύλληπτα, για την κοινή λογική, πολιτικά γεγονότα, απολύτως αντιπροσωπευτικά του πολιτικού παραλογισμού, που ταλαιπωρεί τη χώρα τα τελευταία χρόνια.
Βεβαίως, αν και άπτονται του παραλόγου, εν τούτοις φαντάζουν λογικά και ερμηνεύσιμα, δεδομένου του εκτρωματικού κυβερνητικού σχηματισμού, κοινώς “κομματικού αχταρμά”.
Ας δούμε κάποια ενδεικτικά “στιγμιότυπα”, ελληνιστί “highlights”:
Το ΠΑΣΟΚ
Το ΠΑΣΟΚ οδεύει ολοταχώς προς το Συνέδριό του, το οποίο έχει αμφισβητηθεί ως προς τη σκοπιμότητά του, πριν καν ξεκινήσει. Εν πάση περιπτώσει, ισχυρίζονται ότι ο λόγος διεξαγωγής του είναι η αποσαφήνιση του ιδεολογικού και πολιτικού στίγματος του Κινήματος, προκειμένου να επανασυνδεθεί με την ιστορία του και τις πλατιές λαϊκές μάζες που το εγκατέλειψαν, από την ώρα που έγινε δεξιότερο των ακροδεξιών κομμάτων.
Την ίδια ώρα, ο ακραίος Μάκης Βορίδης, εκ των πρωτοπαλίκαρων της άκρας δεξιάς και της κυβέρνησης Σαμαρά, παραληρεί κατά της γενιάς του Πολυτεχνείου την οποία το ΠΑΣΟΚ είχε κάνει σημαία, εδώ και δεκαετίες. “Οι ψευδοαξίες της γενιάς του Πολυτεχνείου ενταφιάστηκαν” αναφώνησε ο Βορίδης, αλλά επειδή, μαζί με τη γενιά του Πολυτεχνείου καθυβρίζει και τον ΣΥΡΙΖΑ, κανένας από το ΠΑΣΟΚ δεν κρίνει σκόπιμο να πει κουβέντα. Και τι να πουν άλλωστε, αφού συγκυβερνούν με τον άλλοτε νεολαίο της ΕΠΕΝ;
Η ΔΗΜΑΡ
Η “χυλόπιτα” που έφαγε ο Βενιζέλος από τον Κουβέλη για τον περίφημο διάλογο περί της κεντροαριστεράς, δεν πτοεί τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ ο οποίος, κατά τα δημοσιεύματα, θα ήθελε πολύ να δει τον πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ στην θέση του προέδρου της Δημοκρατίας. Όχι ότι υπάρχει Έλληνας που δεν ξέρει σε τι αποσκοπεί το “αριστερό” άλλοθι – δεκανίκι της ΔΗΜΑΡ στην ακραία δεξιά κυβέρνηση του Σαμαρά. Απλά, ο Βενιζέλος ήρθε να το επιβεβαιώσει. Όσο για την πρόταση περί διαλόγου, έχει πλάκα! Οι δύο συνιστώσες της κυβέρνησης της ΝΔ θέλουν να επανασυστήσουν και να επαναπροσδιορίσουν την κεντροαριστερά στην Ελλάδα! Οπερέτα!
Ο Κουβέλης
Έχει αξία να σταθεί κανείς λίγο περισσότερο στην άρνηση Κουβέλη απέναντι στην πρόταση Βενιζέλου. Ορθά σημειώνει στην επιστολή του ότι η υπόθεση της ανασυγκρότησης δεν εξαρτάται από μία συνάντηση «κορυφής», ότι απαιτείται συνάντηση χωρίς ηγεμονισμούς με όλους. Φαίνεται, όμως, να μένει στην αυταρέσκεια της διατύπωσης της 'αποψή του, πολύ μακριά από τη ζώσα πραγματικότητα, αυτήν δηλαδή του κόμματός του ως συγκυβερνώντος. Με μεγάλη ευκολία αποδέχεται να υπογράψει τις μνημονιακού τύπου και «φιλοσοφίας» αποφάσεις της κυβέρνησης, εύκολα επίσης αποπέμπονται όσοι βουλευτές διαφωνούν με τη στάση του κόμματος. Στο Βενιζέλο, είχε πρόβλημα!
Ο Σαμαράς
Ο πρωθυπουργός, επικεφαλής του θιάσου της συγκυβέρνησης, μόλις χθες φαίνεται να προσγειώθηκε στον πλανήτη που λέγεται Ελλάδα. Εκτός κι αν το Ζάππειο Μέγαρο του θυμίζει κάτι από το αντιμνημονιακό του παρελθόν. Πως αλλιώς να εξηγήσει κανείς το δέος με το οποίο αντιμετώπισε χθες το ποσοστό του 60% των ανέργων στους νέους! Προφανώς δεν αντιλήφθηκε ότι οι δικές του πολιτικές εκτόξευσαν αυτό το ποσοστό κατά 10 ποσοστιαίες νομάδες μέσα σε ένα μόλις χρόνο... Αλλά δεν πρέπει να ανησυχούμε. Τώρα που ισοπέδωσε μισθούς και εργασιακά δικαιώματα, τώρα συσκέπτεται με τους άλλους δύο κυβερνητικούς συνδαιτυμόνες, για να βρούν τρόπο πάταξης της ανεργίας. (Πάμε στοίχημα ότι εξερχόμενοι του Μαξίμου, πάλι ο Κουβέλης θα μιλήσει πρώτος; Διόλου τυχαίο). Τους είπε κανείς ότι με μισθό 500 ευρώ μηνιαίως, θεωρείσαι “εργαζόμενος”;
Ο “πατριωτισμός”
Και μέσα σε όλα αυτά, ήρθε και η μεγάλη “αναδίπλωση”. Τα νησιά δεν θα πωλούνται, μόνο θα ενοικιάζονται. Τώρα μάλιστα που προϋποτίθεται η υπογραφή Δένδια, του θεματοφύλακα της εθνικής μας υπόστασης και εδαφικής ακεραιότητας της χώρας, μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι! Ωστόσο, είναι βέβαιο ότι αν ένα κόμμα της Αριστεράς είχε τολμήσει ποτέ να διατυπώσει έστω και τη σκέψη πώλησης ή ενοικίασης μιας βραχονησίδας, οι πατριώτες της κεντροδεξιάς (αυτοί που τόσα χρόνια είχαν οικειοποιηθεί την έννοια του πατριωτισμού), θα τους είχαν κρεμάσει στα μανταλάκια και θα τους είχαν κατηγορήσει για εσχάτη προδοσία. Στη σημερινή κεντροδεξιά, προφανώς η έννοια του πατριωτισμού επαναπροσδιορίζεται και προσαρμόζεται στα δεδομένα των δανειστών. Πατριωτικό είναι ό,τι ικανοποιεί τους δανειστές. Ακόμη και το ξεπούλημα της χώρας.
Ρένα Παυλάκη - Διακίδη
grafida.net
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου