“ Το κύριο άρθρο της Αυγής ”
Χθες οι επιστρατευμένοι κλάδοι εργαζομένων -οι καθηγητές, οι
ναυτεργάτες και οι εργαζόμενοι στο μετρό- διαδήλωσαν έξω από τη Βουλή.
Είναι χιλιάδες εργαζόμενοι που επιστρατεύτηκαν για λόγους "δημοσίου
συμφέροντος". Στην ουσία έπεσαν θύμα της απεργοσπαστικής και
αντισυνταγματικής επιλογής της κυβέρνησης, η οποία λειτούργησε ως
στυγνός εργοδότης. Μόνο; Έστω με "χακί", οι απεργοί επέστρεψαν στις
δουλειές τους.
Η απεργία τέλειωσε και εξέλιπαν οι κοινωνικοί όροι της συγκυρίας (όχι οι αιτίες της μνημονιακής πολιτικής) που είχαν προκαλέσει τη συγκεκριμένη στιγμή την αγωνιστική ανάφλεξη. Πετυχημένες και μαζικές απεργίες δεν γίνονται ούτε από πείσμα ούτε από υποκίνηση. Συνεπώς δεν υπάρχει σήμερα... "κίνδυνος" να μη γίνουν οι εξετάσεις και "να πάθουν ψυχολογικό πρόβλημα οι μαθητές" ούτε να σταματήσουν τα τρένα και "να εμποδιστούν οι ασθενείς να πάνε στα νοσοκομεία", ούτε να δέσουν τα πλοία.
Η κυβέρνηση όμως επιμένει στο καθεστώς της επιστράτευσης. Προφανώς για λόγους φρονηματισμού, που απευθύνονται στο σύνολο των εργαζομένων. Το μήνυμα είναι σαφές: όποιος διανοηθεί να απεργήσει θα επιστρατευθεί... ισοβίως! Η κυβέρνηση δεν συμπεριφέρεται μόνον ως στυγνός εργοδότης, αλλά ως πολιτική δύναμη που αναιρεί το Σύνταγμα και επιχειρεί να εμπεδώσει το κράτος εκτάκτου ανάγκης. Οι τρεις κλάδοι θα παραμείνουν επιστρατευμένοι. Το ίδιο θα συμβεί και στον επόμενο "απείθαρχο"!
Έτσι νομίζει η κυβέρνηση ότι θα κάμψει τη δικαιολογημένη αγανάκτηση των πολιτών και θα εμφανίσει success story στον τομέα των κοινωνικών αντιδράσεων; Έτσι θα πετύχει προπαγανδιστικά την εικονική αισιοδοξία για την οικονομία; Ο Σαμαράς και η Δεξιά, αλλά και ο Βενιζέλος και το ΠΑΣΟΚ, έχουν ιστορία επιστρατεύσεων εργαζομένων.
Ο Κουβέλης και η ΔΗΜ.ΑΡ. όμως πώς καταπίνουν αυτή την αντιδημοκρατική εκτροπή; Δεν είναι μόνον η υποκριτική αιτιολογία για την απόφαση της επιστράτευσης. Ακόμη πιο προκλητική είναι η συνέχιση, η ισόβια επιστράτευση. Γιατί η ΔΗΜ.ΑΡ. δεν προκαλεί πολιτικά τον πρωθυπουργό να ακυρώσει την επιστράτευση; Γιατί σιωπά; Γιατί αποδέχεται μια τέτοια υποτιμητική, σχεδόν ρατσιστική, αντιμετώπιση των εργαζομένων;
Στην περίπτωση μάλιστα των ναυτεργατών πρόκειται για αναγκαστική εργασία, καθώς οι επιστρατευμένοι παραμένουν απλήρωτοι επί τρεις μήνες. Γιατί προσχωρεί σε μια περιοριστική πρόσληψη, σχεδόν αναίρεση, του ευρωπαϊκού νομικού κεκτημένου; Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει καταθέσει πρόταση νόμου για την κατάργηση της επιστράτευσης.
Ο Αλ. Τσίπρας μάλιστα έχει προειδοποιήσει ότι ενδεχόμενη επιστράτευση νέων κλάδων θα αντιμετωπιστεί με αποφασιστική πολιτική αντίδραση. Η χθεσινή κινητοποίηση - υπενθύμιση των εργαζομένων σηματοδοτεί τη συνέχιση των κινητοποιήσεων. Στέλνει ένα μήνυμα στην κυβέρνηση: Θα μας βρείτε και πάλι μπροστά σας! Και αναδεικνύει το πραγματικό δίλημμα της επικείμενης εκλογικής αναμέτρησης: Δημοκρατική ανατροπή για την αναγέννηση της χώρας ή επιστράτευση στην πολιτική του Μνημονίου;
periodista.gr
Η απεργία τέλειωσε και εξέλιπαν οι κοινωνικοί όροι της συγκυρίας (όχι οι αιτίες της μνημονιακής πολιτικής) που είχαν προκαλέσει τη συγκεκριμένη στιγμή την αγωνιστική ανάφλεξη. Πετυχημένες και μαζικές απεργίες δεν γίνονται ούτε από πείσμα ούτε από υποκίνηση. Συνεπώς δεν υπάρχει σήμερα... "κίνδυνος" να μη γίνουν οι εξετάσεις και "να πάθουν ψυχολογικό πρόβλημα οι μαθητές" ούτε να σταματήσουν τα τρένα και "να εμποδιστούν οι ασθενείς να πάνε στα νοσοκομεία", ούτε να δέσουν τα πλοία.
Η κυβέρνηση όμως επιμένει στο καθεστώς της επιστράτευσης. Προφανώς για λόγους φρονηματισμού, που απευθύνονται στο σύνολο των εργαζομένων. Το μήνυμα είναι σαφές: όποιος διανοηθεί να απεργήσει θα επιστρατευθεί... ισοβίως! Η κυβέρνηση δεν συμπεριφέρεται μόνον ως στυγνός εργοδότης, αλλά ως πολιτική δύναμη που αναιρεί το Σύνταγμα και επιχειρεί να εμπεδώσει το κράτος εκτάκτου ανάγκης. Οι τρεις κλάδοι θα παραμείνουν επιστρατευμένοι. Το ίδιο θα συμβεί και στον επόμενο "απείθαρχο"!
Έτσι νομίζει η κυβέρνηση ότι θα κάμψει τη δικαιολογημένη αγανάκτηση των πολιτών και θα εμφανίσει success story στον τομέα των κοινωνικών αντιδράσεων; Έτσι θα πετύχει προπαγανδιστικά την εικονική αισιοδοξία για την οικονομία; Ο Σαμαράς και η Δεξιά, αλλά και ο Βενιζέλος και το ΠΑΣΟΚ, έχουν ιστορία επιστρατεύσεων εργαζομένων.
Ο Κουβέλης και η ΔΗΜ.ΑΡ. όμως πώς καταπίνουν αυτή την αντιδημοκρατική εκτροπή; Δεν είναι μόνον η υποκριτική αιτιολογία για την απόφαση της επιστράτευσης. Ακόμη πιο προκλητική είναι η συνέχιση, η ισόβια επιστράτευση. Γιατί η ΔΗΜ.ΑΡ. δεν προκαλεί πολιτικά τον πρωθυπουργό να ακυρώσει την επιστράτευση; Γιατί σιωπά; Γιατί αποδέχεται μια τέτοια υποτιμητική, σχεδόν ρατσιστική, αντιμετώπιση των εργαζομένων;
Στην περίπτωση μάλιστα των ναυτεργατών πρόκειται για αναγκαστική εργασία, καθώς οι επιστρατευμένοι παραμένουν απλήρωτοι επί τρεις μήνες. Γιατί προσχωρεί σε μια περιοριστική πρόσληψη, σχεδόν αναίρεση, του ευρωπαϊκού νομικού κεκτημένου; Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει καταθέσει πρόταση νόμου για την κατάργηση της επιστράτευσης.
Ο Αλ. Τσίπρας μάλιστα έχει προειδοποιήσει ότι ενδεχόμενη επιστράτευση νέων κλάδων θα αντιμετωπιστεί με αποφασιστική πολιτική αντίδραση. Η χθεσινή κινητοποίηση - υπενθύμιση των εργαζομένων σηματοδοτεί τη συνέχιση των κινητοποιήσεων. Στέλνει ένα μήνυμα στην κυβέρνηση: Θα μας βρείτε και πάλι μπροστά σας! Και αναδεικνύει το πραγματικό δίλημμα της επικείμενης εκλογικής αναμέτρησης: Δημοκρατική ανατροπή για την αναγέννηση της χώρας ή επιστράτευση στην πολιτική του Μνημονίου;
periodista.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου