“ Οι βιαστές της Δημοκρατίας έχουν ξεχυθεί μέσα από τα
σκοτάδια και απαιτούν συμμετοχή στη νομή της πίτας. Αυτό είναι κάτι που
θα ωθήσει πολύ πιο σύντομα από όσο περιμένουν κάποιοι την κατάσταση
εκτός ορίων και ελέγχου ”
Του Κώστα Καπνίση
Οι ώρες και οι στιγμές από εδώ και πέρα είναι κρίσιμες και δεν
αντέχουν πολλών και βαρύγδουπων αναλύσεων. Μπροστά στα μάτια των
περισσότερων μια ανείπωτη καταστροφή περιμένει τούτη τη χώρα. Όχι, δεν
πρόκειται για σενάρια καταστροφολογίας ή συνομωσίας. Πλέον τα μηνύματα
που έρχονται και από τους «εταίρους» είναι πολλά. Τα χαρτιά είναι
ανοικτά πάνω στο τραπέζι. Τα σημάδια είναι πια ολοφάνερα. Κι όμως κάποια
απομεινάρια των κομματικών - νεοφεουδαρχικών σχηματισμών που
κατακρεούργησαν τη χώρα τα τελευταία είκοσι χρόνια φτύνουν κατάμουτρα
μια ολόκληρη κοινωνία για μια τελευταία πιθανότατα φορά.
Γνωρίζουν πολύ καλά τι θα συμβεί στη χώρα το φθινόπωρο του 2013. Κι όμως συνεχίζουν αυτοί οι ολετήρες. Αυτά τα ξεδιάντροπα πλάσματα που κοιτούν μόνο το προσωπικό τους συμφέρον. Η αλήθεια είναι ότι κάποια στιγμή τους πέρασε από το μυαλό η μια και μόνη χρήσιμη υπηρεσία που θα μπορούσαν να προσφέρουν. Να φύγουν. Δυστυχώς για τον λαό είναι δέσμιοι τρομακτικής και ασύλληπτης δέσμης ισχυρών συμφερόντων. Οποιαδήποτε σκέψη για προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία, το ύψιστο δηλαδή μέσο έκφρασης των πολιτών σε μια Δημοκρατία, το ευτέλισαν και έπαιξαν ένα εξαιρετικά επικίνδυνο παιγνίδι σπέκουλας μαζί με τα ντόπια και ξένα αφεντικά τους. Κυρίως τα ξένα γιατί τα ντόπια είναι απλοί παπαγάλοι – διεκπεραιωτές – υπάλληλοί τους.
Η Ελλάδα είναι πια και με τη βούλα μια μη ελεύθερη χώρα – προτεκτοράτο των «δανειστών» της. Η Ελλάδα μπορεί να είναι βέβαια μια μικρή χώρα και αν όρθωνε πραγματικά το ανάστημά της έναντι του εχθρού να είχε τη μοίρα που είχε δεκάδες φορές στη μέχρι τώρα μακραίωνη ιστορία της. Όλες όμως τις φορές που αυτό έγινε και η χώρα υπέκυψε στους ισχυρούς της αντιπάλους το έκανε με μάχη. Δεν παρέδιδε ποτέ τα όπλα χωρίς να ματώσει. Πάντα πήγαινε τον εχθρό σε μια μάχη μέχρι εσχάτων. Αυτός άλλωστε ήταν και ο λόγος που οι εχθροί της τη σέβονταν και αργά ή γρήγορα η χώρα αναγεννιόταν ξανά μέσα από τις στάχτες της και ατένιζε περήφανη και με το κεφάλι ψηλά το όποιο παρόν και μέλλον της.
Οι Έλληνες πάντοτε ήταν ένας λαός διαιρεμένος και τα παραδείγματα για του λόγου το αληθές είναι αναρίθμητα. Πάντοτε όμως έβλεπαν αυτό που ονομάζεται κοινός κίνδυνος. Ίσως δεν ήθελαν ποτέ να δώσουν την ευκαιρία στον εχθρό να τους διχάσει εκείνος. Προτιμούσαν να το κάνουν μόνοι τους. Ο ελληνικός λαός άλλωστε ποτέ δεν υπήρξε ηττοπαθής και αυτό που ονομάζεται ελληνική ψυχή έχει μείνει μέχρι και τούτες τις μέρες να θυμίζει σε όλους το παλιό μεγαλείο της ομοψυχίας. Καταγεγραμμένη είναι επίσης άλλη μια μεγάλη ιστορική αλήθεια. Οι ξένες Μεγάλες Δυνάμεις στο πέρασμα των αιώνων ποτέ δε θέλησαν τους Έλληνες ενωμένους και έκαναν το παν για αυτό.
Στην παρούσα ιστορική συγκυρία καλό είναι να θυμούνται οι Έλληνες από όπου κι αν προέρχονται και ανεξάρτητα από τις όποιες απόψεις και πολιτικές πεποιθήσεις τους ότι μέχρι την απόλυτη καταστροφή η ορχήστρα έπαιζε. Σίγουρα θα υπάρξουν και τώρα επιζώντες. Κανείς όμως δε γνωρίζει το ποιοι θα είναι αυτοί αν και οι υποψίες υπάρχουν. Οι δύο συνέταιροι έμειναν πια και επίσημα μόνοι τους μετά την αποχώρηση της «υπεύθυνης» ΔΗΜΑΡ, η οποία για άλλη μια φορά στη βραχύβια πολιτική της ιστορία επέλεξε τα μισόλογα. Ναι μεν αλλά.
Ότι χειρότερο για μια πολιτική δύναμη που θέλει να έχει λόγο στα πράγματα. Θα στηρίζει μέσω ανοχής – συνενοχής. Για όλα αυτά που έγιναν μέσα σε αυτόν τον ένα χρόνο «συμμετοχής» της στην πρώην τρικομματική και νυν δικομματική δε θα γίνει προφανώς καμιά αυτοκριτική. Τι καλό έχει αλήθεια προσφέρει εδώ και ένα χρόνο αυτή η «κυβέρνηση» κανείς δε το γνωρίζει. Η ΔΗΜΑΡ όμως θα είναι ανεκτική στα καλά που δεν έγιναν αλλά στο μέλλον ελπίζει ότι θα γίνουν.
Η αλήθεια είναι ότι το σύστημα «ξέρασε» την ΔΗΜΑΡ και πλήρως απελευθερωμένο από οποιοδήποτε «αριστερό» άλλοθι προσέφερε το κόμμα της Αγίου Κωνσταντίνου είναι έτοιμο να στρέψει τα βέλη του προς όσους ακόμα εξακολουθούν να τα βγάζουν πέρα έστω και με δυσκολία. Το 40% άλλωστε των πολιτών έχει εξαφανιστεί από τον κοινωνικό χάρτη, έχει τοποθετηθεί στο περιθώριο, την εξαθλίωση, τη μιζέρια και την ηττοπάθεια. Απομένει ένα 30% ακόμα και ο αρχικός στόχος με τη σύνθεση της «νέας» κυβέρνησης θα έχει επιτευχθεί.
Οι Αμερικανοί συνηθίζουν να έχουν ένα μότο στη ζωή τους που δεν είναι άλλο από το περίφημο «Do the job». Εννοούν χωρίς να υπολογίζει κάποιος το κόστος ή τις θυσίες που θα απαιτηθούν. Αυτή η εκδοχή εφαρμόζεται τα τελευταία χρόνια στην ευρωπαϊκή ήπειρο στη πιο διαστρεβλωμένη και εκχυδαϊσμένη της μορφή. Τα πιόνια – «πολιτικά» ανδρείκελα έχουν βρεθεί άρα και το όποιο «έργο» είναι σχετικά εύκολο. Στην Ελλάδα βέβαια η ωμότητα και η χυδαιότητα έχουν ξεπεράσει κάθε σενάριο επιστημονικής φαντασίας και το πείραμα συνεχίζεται απρόσκοπτα και χωρίς να συναντά αντίσταση.
Οι βιαστές της Δημοκρατίας έχουν ξεχυθεί μέσα από τα σκοτάδια και απαιτούν συμμετοχή στη νομή της πίτας. Αυτό είναι κάτι που θα ωθήσει πολύ πιο σύντομα από όσο περιμένουν κάποιοι την κατάσταση εκτός ορίων και ελέγχου. Τα θλιβερά απομεινάρια του «ΠΑΣΟΚ» και της ακροδεξιάς ΝΔ λίγο ενδιαφέρονται για το τι γίνεται στην κοινωνία και αυτό μάλιστα το πράττουν χωρίς ίχνος ντροπής. Κέρδισαν χρόνο μέχρι τον Οκτώβρη με τον τραγικό και αποτελειωτικό για τον λαό «ανασχηματισμό». Αυτό και τίποτε άλλο. Οι αστάθμητοι παράγοντες βέβαια είναι κάτι που δεν έχουν υπολογίσει ή αποφάσισαν να μη του δώσουν έστω και τώρα σημασία. Θα συνεχίσουν το καταστροφικό τους έργο και θα εκτελέσουν πιστά τις εντολές τους μέχρι το τέλος.
Το μαύρο είναι κάτι που δεν τους ενοχλεί. Σε κάθε ευκαιρία το δείχνουν και το προπαγανδίζουν. Ο ελληνικός λαός δεν έχει άλλη επιλογή από το να τους γκρεμίσει προτού φτάσει ο Οκτώβρης. Τότε ίσως θα είναι αργά και μόνο το χάος όσο αφηρημένη έννοια κι αν είναι θα μπορεί να αποτυπώσει αυτά που θα ακολουθήσουν. Μάταια θα ψάχνουν κάποιοι να βρουν τους ενόχους.
Θα έχουν εξαφανιστεί. Θα έχουν δραπετεύσει. Κάτι που επιχείρησαν άλλωστε να κάνουν και τώρα αλλά δεν το κατάφεραν. Όχι γιατί δεν το ήθελαν αλλά γιατί δεν τους επετράπη. Οι μαριονέτες άλλωστε είναι γνωστό ότι δεν κινούν μόνες τους τα σχοινιά τους. Η σχετικά «ήπια» κατατρομοκράτηση με την οποία κέρδισαν πριν από έναν χρόνο τις εκλογές φάνηκε και τώρα σε πιο άγρια μορφή και από το εξωτερικό αλλά και από το εσωτερικό. Η αντίδραση των συμφερόντων υπήρξε ακαριαία και καταλυτική χωρίς να αφήσει οποιοδήποτε περιθώριο «ελιγμών». Όλα αυτά πλέον ο ελληνικός λαός τα γνωρίζει γιατί τα βλέπει να εκτυλίσσονται μπροστά στα μάτια του.
Τίποτε πλέον δε μένει κρυφό. Τούτες τις στιγμές δε χωρούν πολιτικές αντιπαραθέσεις στις υγιείς, δημοκρατικές και προοδευτικές δυνάμεις. Αυτό δε θα το συγχωρήσουν οι επόμενες γενιές, οι οποίες θα βλέπουν από χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά τι συμβαίνει στην πατρίδα τους και θα ανατριχιάζουν. Η ώρα που οφείλει ο ελληνικός λαός να αποφασίσει το με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει είναι τώρα.
Δεν υπάρχει άλλος χρόνος για χάσιμο. Το ποιον θα στηρίξει αργότερα στις κάλπες όταν η Ελλάδα λευτερωθεί από τους ξένους και εγχώριους δυνάστες της είναι ένα άλλο θέμα. Μια άλλη συζήτηση. Τούτες τις στιγμές σημασία έχει ο αγώνας και καλό είναι να υπενθυμίζεται πως τούτη η χώρα δε γέννησε μονάχα διαίρεση, ανδράποδα και Εφιάλτες μα και λεύτερους ανθρώπους. Σε αυτούς θα πρέπει να αποδίδεται τιμή και μνήμη και συνάμα να ακολουθείται το παράδειγμά τους…
periodista.gr
Γνωρίζουν πολύ καλά τι θα συμβεί στη χώρα το φθινόπωρο του 2013. Κι όμως συνεχίζουν αυτοί οι ολετήρες. Αυτά τα ξεδιάντροπα πλάσματα που κοιτούν μόνο το προσωπικό τους συμφέρον. Η αλήθεια είναι ότι κάποια στιγμή τους πέρασε από το μυαλό η μια και μόνη χρήσιμη υπηρεσία που θα μπορούσαν να προσφέρουν. Να φύγουν. Δυστυχώς για τον λαό είναι δέσμιοι τρομακτικής και ασύλληπτης δέσμης ισχυρών συμφερόντων. Οποιαδήποτε σκέψη για προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία, το ύψιστο δηλαδή μέσο έκφρασης των πολιτών σε μια Δημοκρατία, το ευτέλισαν και έπαιξαν ένα εξαιρετικά επικίνδυνο παιγνίδι σπέκουλας μαζί με τα ντόπια και ξένα αφεντικά τους. Κυρίως τα ξένα γιατί τα ντόπια είναι απλοί παπαγάλοι – διεκπεραιωτές – υπάλληλοί τους.
Η Ελλάδα είναι πια και με τη βούλα μια μη ελεύθερη χώρα – προτεκτοράτο των «δανειστών» της. Η Ελλάδα μπορεί να είναι βέβαια μια μικρή χώρα και αν όρθωνε πραγματικά το ανάστημά της έναντι του εχθρού να είχε τη μοίρα που είχε δεκάδες φορές στη μέχρι τώρα μακραίωνη ιστορία της. Όλες όμως τις φορές που αυτό έγινε και η χώρα υπέκυψε στους ισχυρούς της αντιπάλους το έκανε με μάχη. Δεν παρέδιδε ποτέ τα όπλα χωρίς να ματώσει. Πάντα πήγαινε τον εχθρό σε μια μάχη μέχρι εσχάτων. Αυτός άλλωστε ήταν και ο λόγος που οι εχθροί της τη σέβονταν και αργά ή γρήγορα η χώρα αναγεννιόταν ξανά μέσα από τις στάχτες της και ατένιζε περήφανη και με το κεφάλι ψηλά το όποιο παρόν και μέλλον της.
Οι Έλληνες πάντοτε ήταν ένας λαός διαιρεμένος και τα παραδείγματα για του λόγου το αληθές είναι αναρίθμητα. Πάντοτε όμως έβλεπαν αυτό που ονομάζεται κοινός κίνδυνος. Ίσως δεν ήθελαν ποτέ να δώσουν την ευκαιρία στον εχθρό να τους διχάσει εκείνος. Προτιμούσαν να το κάνουν μόνοι τους. Ο ελληνικός λαός άλλωστε ποτέ δεν υπήρξε ηττοπαθής και αυτό που ονομάζεται ελληνική ψυχή έχει μείνει μέχρι και τούτες τις μέρες να θυμίζει σε όλους το παλιό μεγαλείο της ομοψυχίας. Καταγεγραμμένη είναι επίσης άλλη μια μεγάλη ιστορική αλήθεια. Οι ξένες Μεγάλες Δυνάμεις στο πέρασμα των αιώνων ποτέ δε θέλησαν τους Έλληνες ενωμένους και έκαναν το παν για αυτό.
Στην παρούσα ιστορική συγκυρία καλό είναι να θυμούνται οι Έλληνες από όπου κι αν προέρχονται και ανεξάρτητα από τις όποιες απόψεις και πολιτικές πεποιθήσεις τους ότι μέχρι την απόλυτη καταστροφή η ορχήστρα έπαιζε. Σίγουρα θα υπάρξουν και τώρα επιζώντες. Κανείς όμως δε γνωρίζει το ποιοι θα είναι αυτοί αν και οι υποψίες υπάρχουν. Οι δύο συνέταιροι έμειναν πια και επίσημα μόνοι τους μετά την αποχώρηση της «υπεύθυνης» ΔΗΜΑΡ, η οποία για άλλη μια φορά στη βραχύβια πολιτική της ιστορία επέλεξε τα μισόλογα. Ναι μεν αλλά.
Ότι χειρότερο για μια πολιτική δύναμη που θέλει να έχει λόγο στα πράγματα. Θα στηρίζει μέσω ανοχής – συνενοχής. Για όλα αυτά που έγιναν μέσα σε αυτόν τον ένα χρόνο «συμμετοχής» της στην πρώην τρικομματική και νυν δικομματική δε θα γίνει προφανώς καμιά αυτοκριτική. Τι καλό έχει αλήθεια προσφέρει εδώ και ένα χρόνο αυτή η «κυβέρνηση» κανείς δε το γνωρίζει. Η ΔΗΜΑΡ όμως θα είναι ανεκτική στα καλά που δεν έγιναν αλλά στο μέλλον ελπίζει ότι θα γίνουν.
Η αλήθεια είναι ότι το σύστημα «ξέρασε» την ΔΗΜΑΡ και πλήρως απελευθερωμένο από οποιοδήποτε «αριστερό» άλλοθι προσέφερε το κόμμα της Αγίου Κωνσταντίνου είναι έτοιμο να στρέψει τα βέλη του προς όσους ακόμα εξακολουθούν να τα βγάζουν πέρα έστω και με δυσκολία. Το 40% άλλωστε των πολιτών έχει εξαφανιστεί από τον κοινωνικό χάρτη, έχει τοποθετηθεί στο περιθώριο, την εξαθλίωση, τη μιζέρια και την ηττοπάθεια. Απομένει ένα 30% ακόμα και ο αρχικός στόχος με τη σύνθεση της «νέας» κυβέρνησης θα έχει επιτευχθεί.
Οι Αμερικανοί συνηθίζουν να έχουν ένα μότο στη ζωή τους που δεν είναι άλλο από το περίφημο «Do the job». Εννοούν χωρίς να υπολογίζει κάποιος το κόστος ή τις θυσίες που θα απαιτηθούν. Αυτή η εκδοχή εφαρμόζεται τα τελευταία χρόνια στην ευρωπαϊκή ήπειρο στη πιο διαστρεβλωμένη και εκχυδαϊσμένη της μορφή. Τα πιόνια – «πολιτικά» ανδρείκελα έχουν βρεθεί άρα και το όποιο «έργο» είναι σχετικά εύκολο. Στην Ελλάδα βέβαια η ωμότητα και η χυδαιότητα έχουν ξεπεράσει κάθε σενάριο επιστημονικής φαντασίας και το πείραμα συνεχίζεται απρόσκοπτα και χωρίς να συναντά αντίσταση.
Οι βιαστές της Δημοκρατίας έχουν ξεχυθεί μέσα από τα σκοτάδια και απαιτούν συμμετοχή στη νομή της πίτας. Αυτό είναι κάτι που θα ωθήσει πολύ πιο σύντομα από όσο περιμένουν κάποιοι την κατάσταση εκτός ορίων και ελέγχου. Τα θλιβερά απομεινάρια του «ΠΑΣΟΚ» και της ακροδεξιάς ΝΔ λίγο ενδιαφέρονται για το τι γίνεται στην κοινωνία και αυτό μάλιστα το πράττουν χωρίς ίχνος ντροπής. Κέρδισαν χρόνο μέχρι τον Οκτώβρη με τον τραγικό και αποτελειωτικό για τον λαό «ανασχηματισμό». Αυτό και τίποτε άλλο. Οι αστάθμητοι παράγοντες βέβαια είναι κάτι που δεν έχουν υπολογίσει ή αποφάσισαν να μη του δώσουν έστω και τώρα σημασία. Θα συνεχίσουν το καταστροφικό τους έργο και θα εκτελέσουν πιστά τις εντολές τους μέχρι το τέλος.
Το μαύρο είναι κάτι που δεν τους ενοχλεί. Σε κάθε ευκαιρία το δείχνουν και το προπαγανδίζουν. Ο ελληνικός λαός δεν έχει άλλη επιλογή από το να τους γκρεμίσει προτού φτάσει ο Οκτώβρης. Τότε ίσως θα είναι αργά και μόνο το χάος όσο αφηρημένη έννοια κι αν είναι θα μπορεί να αποτυπώσει αυτά που θα ακολουθήσουν. Μάταια θα ψάχνουν κάποιοι να βρουν τους ενόχους.
Θα έχουν εξαφανιστεί. Θα έχουν δραπετεύσει. Κάτι που επιχείρησαν άλλωστε να κάνουν και τώρα αλλά δεν το κατάφεραν. Όχι γιατί δεν το ήθελαν αλλά γιατί δεν τους επετράπη. Οι μαριονέτες άλλωστε είναι γνωστό ότι δεν κινούν μόνες τους τα σχοινιά τους. Η σχετικά «ήπια» κατατρομοκράτηση με την οποία κέρδισαν πριν από έναν χρόνο τις εκλογές φάνηκε και τώρα σε πιο άγρια μορφή και από το εξωτερικό αλλά και από το εσωτερικό. Η αντίδραση των συμφερόντων υπήρξε ακαριαία και καταλυτική χωρίς να αφήσει οποιοδήποτε περιθώριο «ελιγμών». Όλα αυτά πλέον ο ελληνικός λαός τα γνωρίζει γιατί τα βλέπει να εκτυλίσσονται μπροστά στα μάτια του.
Τίποτε πλέον δε μένει κρυφό. Τούτες τις στιγμές δε χωρούν πολιτικές αντιπαραθέσεις στις υγιείς, δημοκρατικές και προοδευτικές δυνάμεις. Αυτό δε θα το συγχωρήσουν οι επόμενες γενιές, οι οποίες θα βλέπουν από χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά τι συμβαίνει στην πατρίδα τους και θα ανατριχιάζουν. Η ώρα που οφείλει ο ελληνικός λαός να αποφασίσει το με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει είναι τώρα.
Δεν υπάρχει άλλος χρόνος για χάσιμο. Το ποιον θα στηρίξει αργότερα στις κάλπες όταν η Ελλάδα λευτερωθεί από τους ξένους και εγχώριους δυνάστες της είναι ένα άλλο θέμα. Μια άλλη συζήτηση. Τούτες τις στιγμές σημασία έχει ο αγώνας και καλό είναι να υπενθυμίζεται πως τούτη η χώρα δε γέννησε μονάχα διαίρεση, ανδράποδα και Εφιάλτες μα και λεύτερους ανθρώπους. Σε αυτούς θα πρέπει να αποδίδεται τιμή και μνήμη και συνάμα να ακολουθείται το παράδειγμά τους…
periodista.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου