Της Ντίνας Δασκαλοπούλου
Αν ρωτούσες έστω κι έναν ρεπόρτερ αυτής της χώρας τι θα φανταζόταν πως θα γίνει αν η κυβέρνηση έκλεινε την ΕΡΤ, αποκλείεται ακόμα και μεθυσμένος, να φανταζόταν τον ξεσηκωμό μετά την «Μαύρη Τρίτη». Δεν είναι μόνο που μας έλεγαν «αλήτες, ρουφιάνους, δημοσιογράφους». Είναι που κάθε τι δημόσιο –και άρα κάθε δημόσιος υπάλληλος- έχει μπει για τα καλά στο στόχαστρο του κοινωνικού αυτοματισμού. Κι όμως, η ΕΡΤ κατάφερε να ξεσηκώσει το μεγαλύτερο κύμα αλληλεγγύης που έχουμε ποτέ δει σε εργατικό αγώνα ώς τώρα. Το προαύλιο του Ραδιομεγάρου έγινε σύμβολο αντίστασης.
«Ασφαλώς και δεν το είχαμε φανταστεί, πώς θα μπορούσαμε;», λέει η Αλεξάνδρα. «Είναι το «μαύρο» που έπεσε στις οθόνες και ξύπνησε αντανακλαστικά άλλων εποχών. Είναι η πράξη νομοθετικού περιεχομένου, μια υπογραφή–τσαμπουκάς σ΄ ένα χαρτί. Είναι ότι τελικά την ΕΡΤ την αγαπούσε ο κόσμος. Είναι και που όλοι φαίνεται ότι είχαν φτάσει στα όριά τους. Είναι πρωτόγνωρα όλα αυτά για μας. Δες τις συλλογικές κουζίνες. Ποιος θα το φανταζόταν!».
«Μην αφήνεις αυτό που σε τρώει να χορτάσει», «Μαζί θα τα φάμε, για τη δημοκρατία και την ΕΡΤ», ήταν μόνο μερικά από τα συνθήματα σε αναρτημένα πανό στον προαύλιο χώρο του Ραδιομεγάρου την περασμένη Κυριακή. Η συλλογική κουζίνα εντυπωσιάζει τους δημοσιογράφους – κι αυτό δεν είναι εντυπωσιακό. Οταν πέρσι τον χειμώνα ήμασταν σε απεργία διαρκείας στην παλιά μας εφημερίδα, η δράση που προκάλεσε περισσότερο τους συναδέλφους μας ήταν το «καζάνι του απεργού» που έστησαν οι ElChef.
Ετσι, όταν πάνω από 30 Συλλογικές Κουζίνες και δομές Κοινωνικής Αλληλεγγύης από τις γειτονιές της Αθήνας μαγείρεψαν στο προαύλιο του Ραδιομεγάρου, ήταν φυσικό οι εργαζόμενοι να ξαφνιαστούν. «Ευχάριστα όμως. Είναι καινούργιο γι” αυτούς», λέει ο Γιάννης. «Για ανθρώπους που συμμετέχουν στα κινήματα η συλλογική κουζίνα είναι μια μορφή δράσης με συμπαραδηλώσεις σε πολλά επίπεδα. Δεν τρώμε απλώς, φτιάχνουμε δεσμούς μεταξύ μας. Ειδικά για τους δημοσιογράφους, που δεν φαντάζονταν ποτέ ότι θα βρεθούν σε τέτοια θέση, είναι και λίγο ταμπού. Θα τους περάσει το σοκ όμως και θα καταλάβουν πως δεν υπάρχουν πια διαχωρισμοί, δεν υπάρχουν επαγγέλματα που θα μείνουν αλώβητα από την κρίση».
Ποιος θα το έλεγε λοιπόν πως στο προαύλιο του Ραδιομεγάρου θα γευόμασταν «κομμουνιστική σούπα»; Κι όμως, όπως διαβάζουμε σε άρθρο της Camille Baillargeon ( www.elchef.gr) είναι μια συνηθισμένη δράση σε απεργίες διαρκείας: «από την αρχή του 20ού αιώνα και ιδιαίτερα κατά τα χρόνια πριν από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, κατά τη διάρκεια μερικών πολυήμερων απεργιών ή εργοδοτικών λοκ-άουτ εμφανίστηκαν οι «κομμουνιστικές σούπες». Λέγονταν «κομμουνιστικές» υπό την έννοια ότι επρόκειτο για γεύματα που προετοιμάζονταν και καταναλώνονταν από κοινού (en commun στα γαλλικά), παρά με κάποια ιδιαίτερη πολιτική έννοια, παρότι συνήθως οργανώνονταν από σοσιαλιστικές οργανώσεις, που δούλευαν στο πνεύμα του επαναστατικού συνδικαλισμού. Αυτά τα συσσίτια στήνονταν με τη βοήθεια εργατικών συμβουλίων και «σπιτιών του λαού», εργατικών ενώσεων (συχνά σοσιαλιστικών) και συνδικαλιστικών συνομοσπονδιών».
Ηταν αμέτρητες οι δράσεις αλληλεγγύης που είδαμε στο Ραδιομέγαρο: εκατοντάδες ψηφίσματα που έφταναν ασταμάτητα από σωματεία και συλλογικότητες, αμέτρητοι καλλιτέχνες ήρθαν να τραγουδήσουν, θεατρικές ομάδες ανέβασαν παραστάσεις για μικρούς και μεγάλους, οι Ομάδα Διασωστών ήταν συνεχώς παρούσα. Αν στους μεγαλύτερους οι διαδηλωτές στις ταράτσες των πολυκατοικιών θύμισαν μέρες Νομικής, αν στους μικρότερους οι γενικές συνελεύσεις θύμισαν Σύνταγμα, υπήρξε κάτι ολοκαίνουργιο στην ΕΡΤ που δεν θα μπορούσε να θυμίζει τίποτα σε κανέναν. Η αλληλεγγύη της αναμετάδοσης!
«Θυμίζει πραξικόπημα». Η Γερμανίδα Ρεμπέκα Χαρμς δεν ήταν η μόνη που χρησιμοποίησε τόσο σκληρές λέξεις για να περιγράψει το κλείσιμο της ΕΡΤ. Ομως η ευρωβουλευτής των Πρασίνων ήταν από τις πρώτες που εισήγαγε επισήμως σε συνέντευξή της στην εφημερίδα taz του Βερολίνου έναν παράδοξο όρο για δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό φορέα: «είναι ίσως το μεγαλύτερο πειρατικό ραδιόφωνο που υπήρξε ποτέ στην Ευρώπη».
Είναι σίγουρα σουρεαλιστικό τα δημόσια ΜΜΕ μιας χώρας να θεωρούνται πειρατικά από την κυβέρνησή της και να αναμεταδίδονται από την EBU, από όλα τα κομματικά ΜΜΕ, από το indymedia κι από αμέτρητα μπλογκς και σάιτ. Αυτό το δίκτυο των χιλιάδες αναμεταδοτών, οδήγησε την Süddeutsche Zeitung να χρησιμοποιήσει τον όρο «Guerilla-TV» («Τηλεόραση Ανταρτών»). «Οι ακτιβιστές στο διαδίκτυο ήταν πιο γρήγοροι από την κυβέρνηση», επισημαίνει η γερμανική εφημερίδα. «Αμέσως μετά την ανακοίνωση της κυβέρνησης για τη δημιουργία νέου φορέα με το όνομα NEΡΙΤ, κατοχύρωσαν την ηλεκτρονική διεύθυνση nerit.gr.» Οπως παρατηρεί η εφημερίδα του Μονάχου: «παράλληλα οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ συνεχίζουν να εκπέμπουν μέσω διαφόρων ιστοσελίδων. Στην περιοχή Ιωαννίνων τεχνικοί της ΕΡΤ κατάφεραν να αποκαταστήσουν την αναμετάδοση μέσω κεραίας».
Ομως αυτοί που έπαιξαν καταλυτικό ρόλο ήταν οι χιλιάδες πολίτες που πρωί βράδυ έφτιαξαν μια ανθρώπινη αλυσίδα προστασίας γύρω από το Ραδιομέγαρο. Κι όλοι οι άλλοι που δεν μπορούσαν να είναι εκεί κι αναμετέδιδαν πληροφορίες μέσα από τα σόσιαλ μίντια.
Η ΕΡΤ λοιπόν, για πάρα πολλούς λόγους αναβάθμισε τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του κινήματος αλληλεγγύης. Την ώρα που γράφεται αυτό το κείμενο, η «τρόικα εσωτερικού» δεν έχει ανακοινώσει ακόμα τη φόρμουλα που μαγειρεύει επί μέρες για τη Δημόσια Ραδιοτηλεόραση, ούτε είναι ακόμα γνωστή η μεθόδευσή της. Για όλους εμάς όμως που τις τελευταίες μέρες ζήσαμε στον μικρόκοσμο της Μεσογείων και νιώσαμε βαθιά τον αντίκτυπό του στον μεγάκοσμο της χώρας ολόκληρης, η ΕΡΤ έδωσε μαθήματα και κάναμε βήματα.
……………………………………………………………………………………………..
Οι σελίδες μας είναι ανοιχτές σε ομάδες, δράσεις, οργανώσεις που προωθούν την ιδέα της αλληλεγγύης. Επικοινωνείτε μαζί μας στο dina.daskalopoulou@gmail.com και στο 69 74 73 33 23
#occupyert για συνεχή ροή ειδήσεων κι ενδιαφέροντα σχόλια από τους πολίτες.
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου