“ Η μνημονιακή συγκυβέρνηση παραμένει ζωντανή παρότι
τραυματισμένη και μέχρι να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές θα προσπαθήσει να
υλοποιήσει όσο μπορεί το καταστροφικό πρόγραμμά της υπό την καθοδήγηση
της τρόικας ”
Του Θέμη Τζήμα
Η διαφαινόμενη διάλυση της τρικομματικής κυβέρνησης με την
αποχώρηση Κουβέλη, ασχέτως του πώς θα εξελιχθεί από εδώ και πέρα η στάση
του που ενδεχομένως θα λάβει χαρακτηριστικά ακροβασιών, αποτελεί
αναμφισβήτητα μια πρώτη νίκη των εργαζομένων της ΕΡΤ και των χιλιάδων
λαού που κινητοποιήθηκαν άμεσα. Είναι μια νίκη που χρειαζόμασταν
επειγόντως για να γίνει κατανοητό ότι η κινητοποίηση και ο αγώνας
μπορούν να έχουν αποτέλεσμα.
Απέναντι στην ηττοπάθεια που καλλιεργούνταν επί τόσο καιρό, η σημασία του εν λόγω γεγονότος θα αποδειχθεί εξαιρετική και θα λειτουργήσει- υπό όρους- πολλαπλασιαστικά ενόψει των δύσκολων ημερών που ακολουθούν, ημερών έντασης και επιτάχυνσης της νεοφιλελεύθερης επίθεσης και του αποικιακού ελέγχου της χώρας. Η νίκη έγκειται στο ότι η αντίδραση του λαού στον κυβερνητικό αυταρχισμό ακύρωσε την προπαγάνδα του “success story” και αποδυνάμωσε τον κυβερνητικό συνασπισμό, που αναγκαστικά μετράει αντίστροφα προς την κατάρρευσή του.
Πίσω από την αυτό- γελοιοποίηση Βενιζέλου που οδηγεί το κόμμα του εκτός Βουλής, τον παραληρηματικό λόγο Σαμαρά με επικλήσεις στο θείο και στην αμαρτία και τα αδιέξοδα Κουβέλη βρίσκονται οι εντολές του πολιτικού κέντρου που καθοδηγεί τη χώρα, χάρη στην ενωμένη δεξιά και τον ντόπιο παρασιτισμό, που είναι η γερμανική καγκελαρία και τα λοιπά αφεντικά της τρόικας. Επίσης είναι νίκη η εν τοις πράγμασι ακύρωση του σεναρίου μιας εκτρωματικής ψευτό- σοσιαλδημοκρατίας μέσα από την ένωση κόμματος Βενιζέλου- ΔΗΜΑΡ, αφού πια σε ένα κρίσιμο ζήτημα έστω εξ ανάγκης ακολουθούν διαφορετικούς δρόμους. Η νίκη αυτή όμως είναι ημιτελής και ανεπαρκής.
Το θέμα ΕΡΤ οι Σαμαράς- Βενιζέλος το οδηγούν στην εξέλιξη που εξ αρχής επεδίωκε ο Σαμαράς, αυτήν του πλήρους ελέγχου του ραδιοτηλεοπτικού τοπίου, της περαιτέρω επέκτασης της επισφαλούς εργασίας, της μνησίκακης εχθρότητας εναντίον της δημόσιας τηλεόρασης επειδή ακριβώς είναι δημόσια και της επιτάχυνσης των αναδιαρθρώσεων προς όφελος της ολιγαρχίας. Έπειτα, η μνημονιακή συγκυβέρνηση παραμένει ζωντανή παρότι τραυματισμένη και μέχρι να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές θα προσπαθήσει να υλοποιήσει όσο μπορεί το καταστροφικό πρόγραμμά της υπό την καθοδήγηση της τρόικας. Τρίτον, κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί αυτή τη στιγμή, βάσει της καταγραφομένης δυναμικής ότι η επόμενη κυβέρνηση θα είναι προοδευτικού και αριστερού χαρακτήρα.
Το κρίσιμο στοιχείο που πέτυχε την πρώτη αυτή νίκη ήταν η απρόσμενη λαϊκή αντίδραση. Αυτό είναι και το βασικό στοιχείο που πρέπει να διατηρηθεί και να γιγαντωθεί προκειμένου να μην πισωγυρίσουμε στην ηττοπάθεια και στην παθητικότητα. Η ΕΡΤ πρέπει να μείνει ανοιχτή από τους εργαζομένους και να την περιφρουρεί με τις συγκεντρώσεις του ο λαός. Η απόλυτη αδυναμία και συμβιβαστικότητα ΓΣΕΕ- ΑΔΕΔΥ πρέπει να ωθήσει τα συνδικάτα που έχουν όντως αγωνιστικό προσανατολισμό, τους εργαζομένους της ΕΡΤ, τα κινήματα και τους πολίτες σε άμεσο, διακριτό συντονισμό, χωρίς να εγκαταλείπουν και τις συνομοσπονδίες ως πεδία πάλης.
Με βάση τα παραπάνω τα κόμματα της αντιπολίτευσης και της αριστεράς πρέπει να επαναπροσανατολίσουν το ρόλο τους. Πάμε σε εκλογές αυταρχισμού και απόπειρας ξενικής επιβολής. Χωρίς μαζική δουλειά στη βάση και χωρίς συνειδητοποιημένο ριζοσπαστισμό δε θα κερδίσουν αλλά και αν ακόμα κερδίσουν δε θα μπορέσουν να κυβερνήσουν. Πρέπει τώρα να χτίσουμε πάνω στην πρώτη αυτή νίκη, να μπλοκάρουμε την πνέουσα τα λοίσθια μνημονιανή συγκυβέρνηση των συνενόχων, να χτίσουμε από τώρα και από τη βάση τον άλλο δρόμο εξόδου από την κρίση.
periodista
Απέναντι στην ηττοπάθεια που καλλιεργούνταν επί τόσο καιρό, η σημασία του εν λόγω γεγονότος θα αποδειχθεί εξαιρετική και θα λειτουργήσει- υπό όρους- πολλαπλασιαστικά ενόψει των δύσκολων ημερών που ακολουθούν, ημερών έντασης και επιτάχυνσης της νεοφιλελεύθερης επίθεσης και του αποικιακού ελέγχου της χώρας. Η νίκη έγκειται στο ότι η αντίδραση του λαού στον κυβερνητικό αυταρχισμό ακύρωσε την προπαγάνδα του “success story” και αποδυνάμωσε τον κυβερνητικό συνασπισμό, που αναγκαστικά μετράει αντίστροφα προς την κατάρρευσή του.
Πίσω από την αυτό- γελοιοποίηση Βενιζέλου που οδηγεί το κόμμα του εκτός Βουλής, τον παραληρηματικό λόγο Σαμαρά με επικλήσεις στο θείο και στην αμαρτία και τα αδιέξοδα Κουβέλη βρίσκονται οι εντολές του πολιτικού κέντρου που καθοδηγεί τη χώρα, χάρη στην ενωμένη δεξιά και τον ντόπιο παρασιτισμό, που είναι η γερμανική καγκελαρία και τα λοιπά αφεντικά της τρόικας. Επίσης είναι νίκη η εν τοις πράγμασι ακύρωση του σεναρίου μιας εκτρωματικής ψευτό- σοσιαλδημοκρατίας μέσα από την ένωση κόμματος Βενιζέλου- ΔΗΜΑΡ, αφού πια σε ένα κρίσιμο ζήτημα έστω εξ ανάγκης ακολουθούν διαφορετικούς δρόμους. Η νίκη αυτή όμως είναι ημιτελής και ανεπαρκής.
Το θέμα ΕΡΤ οι Σαμαράς- Βενιζέλος το οδηγούν στην εξέλιξη που εξ αρχής επεδίωκε ο Σαμαράς, αυτήν του πλήρους ελέγχου του ραδιοτηλεοπτικού τοπίου, της περαιτέρω επέκτασης της επισφαλούς εργασίας, της μνησίκακης εχθρότητας εναντίον της δημόσιας τηλεόρασης επειδή ακριβώς είναι δημόσια και της επιτάχυνσης των αναδιαρθρώσεων προς όφελος της ολιγαρχίας. Έπειτα, η μνημονιακή συγκυβέρνηση παραμένει ζωντανή παρότι τραυματισμένη και μέχρι να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές θα προσπαθήσει να υλοποιήσει όσο μπορεί το καταστροφικό πρόγραμμά της υπό την καθοδήγηση της τρόικας. Τρίτον, κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί αυτή τη στιγμή, βάσει της καταγραφομένης δυναμικής ότι η επόμενη κυβέρνηση θα είναι προοδευτικού και αριστερού χαρακτήρα.
Το κρίσιμο στοιχείο που πέτυχε την πρώτη αυτή νίκη ήταν η απρόσμενη λαϊκή αντίδραση. Αυτό είναι και το βασικό στοιχείο που πρέπει να διατηρηθεί και να γιγαντωθεί προκειμένου να μην πισωγυρίσουμε στην ηττοπάθεια και στην παθητικότητα. Η ΕΡΤ πρέπει να μείνει ανοιχτή από τους εργαζομένους και να την περιφρουρεί με τις συγκεντρώσεις του ο λαός. Η απόλυτη αδυναμία και συμβιβαστικότητα ΓΣΕΕ- ΑΔΕΔΥ πρέπει να ωθήσει τα συνδικάτα που έχουν όντως αγωνιστικό προσανατολισμό, τους εργαζομένους της ΕΡΤ, τα κινήματα και τους πολίτες σε άμεσο, διακριτό συντονισμό, χωρίς να εγκαταλείπουν και τις συνομοσπονδίες ως πεδία πάλης.
Με βάση τα παραπάνω τα κόμματα της αντιπολίτευσης και της αριστεράς πρέπει να επαναπροσανατολίσουν το ρόλο τους. Πάμε σε εκλογές αυταρχισμού και απόπειρας ξενικής επιβολής. Χωρίς μαζική δουλειά στη βάση και χωρίς συνειδητοποιημένο ριζοσπαστισμό δε θα κερδίσουν αλλά και αν ακόμα κερδίσουν δε θα μπορέσουν να κυβερνήσουν. Πρέπει τώρα να χτίσουμε πάνω στην πρώτη αυτή νίκη, να μπλοκάρουμε την πνέουσα τα λοίσθια μνημονιανή συγκυβέρνηση των συνενόχων, να χτίσουμε από τώρα και από τη βάση τον άλλο δρόμο εξόδου από την κρίση.
periodista
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου