“Το κύριο άρθρο της Αυγής”
Η κυβέρνηση Σαμαρά, χωρίς τη συμμετοχή των υπουργών του κλίματος
ΔΗΜ.ΑΡ., είναι μια κυβέρνηση που δεν μπορεί να διεκδικήσει ως αυτονόητη
τη συνταγματική συνέχειά της. Από πού προκύπτει ότι διαθέτει τη
δεδηλωμένη; Είναι χαρακτηριστικό ότι, επί του παρόντος, ο Σαμαράς
αποφεύγει να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης.
Πρόκειται για κυβέρνηση - φάντασμα, που το πιθανότερο είναι να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές τον Οκτώβριο, αμέσως μετά τις γερμανικές εκλογές. Υψίστη υπηρεσία προς τη Μέρκελ είναι να μην υπάρξουν απρόβλεπτες πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα, που είναι δυνατόν να διαταράξουν την προεκλογική δραστηριότητα στη Γερμανία. Ίσως εν δυνάμει και τις πολιτικές ισορροπίες στον ευρωπαϊκό Νότο.
Το διακύβευμα των ελληνικών εκλογών δεν είναι μόνο ελληνικό. Γι' αυτό κυρίαρχες πολιτικές ελίτ μετέρχονται κάθε μέσον, όπως απειλές και εκβιασμούς, ώστε να δημιουργηθεί μια "υγειονομική ζώνη" γύρω από την Ελλάδα. Η ρητορική περί πολιτικής σταθερότητας, που δήθεν υπηρετείται με την κολοβή (ακραιφνώς δικομματική) κυβέρνηση Σαμαρά, δεν πείθει. Είναι το Μνημόνιο και οι κοινωνικές επιπτώσεις του που προκαλούν ενδημική πολιτική αστάθεια. Άλλωστε επί έναν χρόνο σοβεί πολιτική - κυβερνητική κρίση. Τι άλλο σημαίνει η χρεωκοπία του κυβερνητικού προγράμματος και η απόπειρα μετάλλαξης της τρικομματικής κυβέρνησης σε μονοκομματική κυβέρνηση Σαμαρά με άνοιγμα προς την Ακροδεξιά;
Η επανατοποθέτηση της ΔΗΜ.ΑΡ. δημιουργεί νέες πραγματικότητες. Ο Σαμαράς θα επιχειρήσει να μετατρέψει σε εκλογικό σχήμα την κυβερνητική συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, να ιδρύσει τη "μεγάλη ευρωπαϊκή - φιλελεύθερη παράταξη". Το ΠΑΣΟΚ αναζητεί εκλογικό σωσίβιο. Τα σχέδια για δημιουργία εκλογικού μετώπου ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜ.ΑΡ. απομακρύνονται και τώρα τα δύο κόμματα, σε φάση πολιτικών αποκλίσεων, θα διαμορφώσουν μεταξύ τους ανοικτά ανταγωνιστική ταυτότητα.
Ο Σαμαράς μπορεί να αποδειχτεί ως ο από μηχανής θεός για τον Βενιζέλο και την εναπομείνασα βαρονεία του ΠΑΣΟΚ. Σε αυτόν τον σχεδιασμό συμπράττουν επιθετικά τα κέντρα της διαπλοκής, που ξαφνικά ανακαλύπτουν ότι με τη στάση της η ΔΗΜ.ΑΡ. δεν συνιστά "υπεύθυνη Αριστερά". Λίγο ακόμα και θα την κατατάξουν στα... άκρα!
Η ΔΗΜ.ΑΡ. έχει ιδρυθεί ως δύναμη αποκλειστικά κυβερνητική. Από χθες είναι μετέωρη. Δηλώνει ότι δεν θα συμμετέχει, αλλά θα στηρίζει την κυβέρνηση. Δηλαδή δεν θα μπορεί να επηρεάζει με δικούς της υπουργούς το κυβερνητικό έργο, αλλά θα το ανέχεται; Τι θα ψηφίσει σε ενδεχόμενη ψήφο εμπιστοσύνης ή μομφής; Τι θα ψηφίσει στο νομοσχέδιο για την ΕΡΤ που θα έχει χαρακτήρα ψήφου εμπιστοσύνης; Είναι προφανές ότι το εγχείρημα της "συμπολιτευόμενης αντιπολίτευσης" θα οδηγήσει σε πολιτικό τραγέλαφο. Η σταθεροποίηση του πρώτου βήματος της απομάκρυνσης από την κυβέρνηση προϋποθέτει να ενταχθεί στον πολιτικό σχεδιασμό για την πολιτική ανατροπή, για τον απεγκλωβισμό της Κεντροαριστεράς από τη νεοδεξιά ηγεμονία.
Η κοινωνική πόλωση, που βαθαίνει από τις επιπτώσεις του Μνημονίου, αναζητεί εκφράσεις στο πολιτικό πεδίο, όπου παράγονται συνθήκες ενός νέου πολιτικού διπολισμού: Συντήρηση - πρόοδος, Αριστερά - Δεξιά, δίπολα που το κεντρικό επίδικό τους είναι η αποκατάσταση της δημοκρατίας σε όλα τα επίπεδα, καθώς η λιτότητα παράγει αυταρχισμό και καταστολή. Αυτό ήταν το συμβολικό περιεχόμενο της μάχης για την ΕΡΤ, που αποτέλεσε απλώς την αφορμή για την πολιτική σύγκρουση και την επανάκαμψη του λαϊκού παράγοντα στον δρόμο και τις πλατείες. Αυτό είναι και το νόημα της σύγκρουσης που έρχεται, ώστε να αναχαιτιστούν οι νέοι σκληροί όροι που θέλουν να επιβάλουν οι πιστωτές. Μνημόνιο ή Δημοκρατία!
periodista
Πρόκειται για κυβέρνηση - φάντασμα, που το πιθανότερο είναι να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές τον Οκτώβριο, αμέσως μετά τις γερμανικές εκλογές. Υψίστη υπηρεσία προς τη Μέρκελ είναι να μην υπάρξουν απρόβλεπτες πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα, που είναι δυνατόν να διαταράξουν την προεκλογική δραστηριότητα στη Γερμανία. Ίσως εν δυνάμει και τις πολιτικές ισορροπίες στον ευρωπαϊκό Νότο.
Το διακύβευμα των ελληνικών εκλογών δεν είναι μόνο ελληνικό. Γι' αυτό κυρίαρχες πολιτικές ελίτ μετέρχονται κάθε μέσον, όπως απειλές και εκβιασμούς, ώστε να δημιουργηθεί μια "υγειονομική ζώνη" γύρω από την Ελλάδα. Η ρητορική περί πολιτικής σταθερότητας, που δήθεν υπηρετείται με την κολοβή (ακραιφνώς δικομματική) κυβέρνηση Σαμαρά, δεν πείθει. Είναι το Μνημόνιο και οι κοινωνικές επιπτώσεις του που προκαλούν ενδημική πολιτική αστάθεια. Άλλωστε επί έναν χρόνο σοβεί πολιτική - κυβερνητική κρίση. Τι άλλο σημαίνει η χρεωκοπία του κυβερνητικού προγράμματος και η απόπειρα μετάλλαξης της τρικομματικής κυβέρνησης σε μονοκομματική κυβέρνηση Σαμαρά με άνοιγμα προς την Ακροδεξιά;
Η επανατοποθέτηση της ΔΗΜ.ΑΡ. δημιουργεί νέες πραγματικότητες. Ο Σαμαράς θα επιχειρήσει να μετατρέψει σε εκλογικό σχήμα την κυβερνητική συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, να ιδρύσει τη "μεγάλη ευρωπαϊκή - φιλελεύθερη παράταξη". Το ΠΑΣΟΚ αναζητεί εκλογικό σωσίβιο. Τα σχέδια για δημιουργία εκλογικού μετώπου ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜ.ΑΡ. απομακρύνονται και τώρα τα δύο κόμματα, σε φάση πολιτικών αποκλίσεων, θα διαμορφώσουν μεταξύ τους ανοικτά ανταγωνιστική ταυτότητα.
Ο Σαμαράς μπορεί να αποδειχτεί ως ο από μηχανής θεός για τον Βενιζέλο και την εναπομείνασα βαρονεία του ΠΑΣΟΚ. Σε αυτόν τον σχεδιασμό συμπράττουν επιθετικά τα κέντρα της διαπλοκής, που ξαφνικά ανακαλύπτουν ότι με τη στάση της η ΔΗΜ.ΑΡ. δεν συνιστά "υπεύθυνη Αριστερά". Λίγο ακόμα και θα την κατατάξουν στα... άκρα!
Η ΔΗΜ.ΑΡ. έχει ιδρυθεί ως δύναμη αποκλειστικά κυβερνητική. Από χθες είναι μετέωρη. Δηλώνει ότι δεν θα συμμετέχει, αλλά θα στηρίζει την κυβέρνηση. Δηλαδή δεν θα μπορεί να επηρεάζει με δικούς της υπουργούς το κυβερνητικό έργο, αλλά θα το ανέχεται; Τι θα ψηφίσει σε ενδεχόμενη ψήφο εμπιστοσύνης ή μομφής; Τι θα ψηφίσει στο νομοσχέδιο για την ΕΡΤ που θα έχει χαρακτήρα ψήφου εμπιστοσύνης; Είναι προφανές ότι το εγχείρημα της "συμπολιτευόμενης αντιπολίτευσης" θα οδηγήσει σε πολιτικό τραγέλαφο. Η σταθεροποίηση του πρώτου βήματος της απομάκρυνσης από την κυβέρνηση προϋποθέτει να ενταχθεί στον πολιτικό σχεδιασμό για την πολιτική ανατροπή, για τον απεγκλωβισμό της Κεντροαριστεράς από τη νεοδεξιά ηγεμονία.
Η κοινωνική πόλωση, που βαθαίνει από τις επιπτώσεις του Μνημονίου, αναζητεί εκφράσεις στο πολιτικό πεδίο, όπου παράγονται συνθήκες ενός νέου πολιτικού διπολισμού: Συντήρηση - πρόοδος, Αριστερά - Δεξιά, δίπολα που το κεντρικό επίδικό τους είναι η αποκατάσταση της δημοκρατίας σε όλα τα επίπεδα, καθώς η λιτότητα παράγει αυταρχισμό και καταστολή. Αυτό ήταν το συμβολικό περιεχόμενο της μάχης για την ΕΡΤ, που αποτέλεσε απλώς την αφορμή για την πολιτική σύγκρουση και την επανάκαμψη του λαϊκού παράγοντα στον δρόμο και τις πλατείες. Αυτό είναι και το νόημα της σύγκρουσης που έρχεται, ώστε να αναχαιτιστούν οι νέοι σκληροί όροι που θέλουν να επιβάλουν οι πιστωτές. Μνημόνιο ή Δημοκρατία!
periodista
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου