Υπουργοί και βουλευτές ελέγχονται από επιχειρηματίες και ΜΜΕ

Στέφανος Τζουμάκας, μέλος Εθνικού Συμβουλίου
ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΕΠΙΚΑΙΡΑ , 6 ΙΟΥΝΙΟΥ 2010.

Έχουμε τρία συνταρακτικά γεγονότα για την Ελλάδα και την ΕΕ: Το πρώτον, είναι ότι η Ελλάδα μπήκε στο ΔΝΤ με τη συγκρότηση μηχανισμού στήριξης ,με κονδύλιο 110 δις ευρώ από κοινού με την Ε. Ε. και με τρόικα κηδεμονίας της χώρας. Αυτό είναι μεγάλη αρνητική εξέλιξη. 
Το δεύτερο είναι ότι - με παρέμβαση χώρας του δολαρίου(Πρόεδρος των ΗΠΑ) στην ηγεσία της Ε.Ε. - με πολιτική απόφαση της Ε.Ε. ,συγκροτήθηκε δεύτερος μηχανισμός στήριξης ,με κονδύλιο 750 δις ευρώ και με τη συμμετοχή του ΔΝΤ. Δηλαδή μπήκε το ΔΝΤ στην Ευρωζώνη. 
Το τρίτο είναι ότι οι ΗΠΑ διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο σ’ αυτή την απόφαση. Έχουν ήδη επιδιαιτητικό και ηγεμονικό ρόλο στα εσωτερικά της ΕΕ. 
Όλο το σχέδιο για τη μείωση χρέους και ελλείμματος βασίζεται στην κατεδάφιση κατακτήσεων των εργαζομένων. Που με τη σειρά του βασίζεται στον ν.330/75 του Λάσκαρη που καταργούσε τις τάξεις. Ο ίδιος ο Γιώργος Παπανδρέου είπε δύο πράγματα: Ότι αυτή η πολιτική δεν είναι πολιτική ΠΑΣΟΚ και πως εφεξής πρέπει να βγούμε από την κηδεμονία.
Πρέπει να αγωνιστούμε όλοι μαζί για να χτίσουμε όλα όσα κατεδαφίστηκαν. Ποιος θα την πληρώσει την κρίση; Εδώ ορίστηκε κατώτατος μισθός και κατάργηση προσφυγής στην εργατική διαιτησία. Μιλάμε για ακραία φιλελεύθερα μέτρα. Άρα, χρειάζεται σχέδιο εθνικό, πανελλαδικό, περιφερειακό και κλαδικό για την ανάκτηση των κατακτήσεων και κουλτούρα αλληλεγγύης και συλλογικότητας σε επίπεδο κοινωνίας. Γι’ αυτό κι εμείς θα αγωνιστούμε. Για την κυβέρνηση υπάρχουν 3 θέματα:

1. Η ύφεση. Ήδη υπάρχει μείωση εθνικού πλούτου και πλέον χρειάζεται ανάπτυξη. Κυβέρνηση και παραγωγικές τάξεις πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι αν δεν έχουμε ανάπτυξη δεν βγαίνουμε από την ύφεση.

2. Η έξοδος από τη φτώχεια. Να συνδράμει και η κυβέρνηση στην έξοδο από την κηδεμονία γιατί θα δημιουργηθεί μια «νέα φτώχεια».

3. Ποιος ηγείται της πολιτικής. Αυτό μας αφορά όλους - πολιτικές δυνάμεις κόμματα πολίτες. Γιατί εδώ πρέπει να ξανα-αρθρώσουμε λόγο υπέρ της πολιτικής. Ο λόγος που εκφέρεται σήμερα είναι κατευθυνόμενου φανατισμού και απέραντης υποκρισίας. Ο λόγος κατά της πολιτικής είναι η πιο αντιδραστική ακροδεξιά πολιτική, που εξυπηρετεί τα πιο διεφθαρμένα συμφέροντα στη χώρα. Δεν χρεοκόπησε η πολιτική, χρεοκόπησε η συντηρητική πολιτική. Ορισμένοι θέλουν να συμψηφίσουν τη χρεοκοπία της συντηρητικής πολιτικής με την πολιτική. Κι αυτό κυρίως το προωθούν τα κανάλια, ο Τύπος και άλλες δυνάμεις που συντηρούν έναν έρποντα κοινωνικό φασισμό και αποπροσανατολίζουν τους πολίτες γύρω από το ποιοι είναι οι πραγματικοί υπεύθυνοι: Είναι οι συντηρητικοί πολιτικοί και οι εκφραστές τους. Τον πλούτο της χώρας δεν τον πήραν οι «κλεφτοκοτάδες», αλλά το παρασιτικό κεφάλαιο που πολλαπλασίαζε τον πλούτο του επτά και πλέον φορές το χρόνο. Και τώρα όλοι αυτοί οι διεφθαρμένοι και οι έχοντες κήρυξαν τον πόλεμο κατά της πολιτικής. 
Σήμερα, ξαναμπαίνει θέμα δημοκρατίας στη χώρα. Θέλουν να κάνουν κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό πραξικόπημα. Και σε αυτό όλες οι πολιτικές δυνάμεις και η κυβέρνηση έχουν μεγάλες ευθύνες. Έχουμε κρίση που χρειάζεται πολιτική διαχείριση και μάλιστα δημοκρατική. Και μέχρι τώρα η διαχείριση είναι συντηρητική.

Όσο για τη διαφθορά, το κεντρικό θέμα είναι ότι δεν υπάρχει αυτονομία στην πολιτική. Ένα μέρος του Υπουργικού Συμβούλιου και των Κοινοβουλευτικών Ομάδων των κομμάτων είναι ελεγχόμενα από ιδιοκτήτες των ΜΜΕ και από επιχειρηματικούς παράγοντες. Ο χρηματισμός πολιτικών είναι επακόλουθο. Όσοι σηκώνουν τη σημαία υπέρ της κάθαρσης και κατά της διαφθοράς ας αναρωτηθούν πόσο κοστίζει ο τηλεοπτικός χρόνος σε όσους είναι υπάλληλοι στα «δελτία των 20:00» πολλά χρόνια τώρα. Αλλιώς, θα είναι πόλεμος διεφθαρμένων κατά διεφθαρμένων.

Και, φυσικά, η μάχη κατά της διαφθοράς σχετίζεται με την αλλαγή του εκλογικού νόμου. Αν δεν αλλάξει, στις εκλογικές περιφέρειες-μαμούθ θα εξακολουθήσουν να υπάρχουν βουλευτές που θα παίρνουν χορηγίες.