απο ΡΑΟΥΛΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
Συνήθως γράφονται πολλά.
Αλλά το κάθε τι σε αυτή τη συγκυρία έχει τη δική του αξία.
Δεν γίνεται να μην συγκρίνεις το σήμερα με το χθες, δεν γίνεται με μην σκεφτείς πως θα μπορούσαν να είναι τα πράγματα, αν ο Ανδρέας Παπανδρέου ήτανε μαζί μας.
Πώς να αποφύγεις τη μνήμη και πώς να ξορκίσεις σκέψεις που καθημερινά γεννιούνται στο μυαλό σου;
Πώς να αποφύγεις τη σκέψη ( έστω και υποθετική στον υπέρτατο βαθμό) πως θα ήτανε τα πράγματα σήμερα αν μπορούσε να καθοδηγήσει τη χώρα και το λαό;
«Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες» , υπό τριπλή επικυριαρχία και ΔΝΤ;
«Εθνική Ανεξαρτησία, Λαϊκή Κυριαρχία, Κοινωνική Απελευθέρωση», πάντα επίκαιρα και πάντα στο μυαλό μας, για να αποδεικνύουν πόσο βιαστικά κάποιοι φώναξαν για τη «δικαίωση του αγώνα».
«Κοινωνική Δικαιοσύνη» με τα βάρη στους «μη προνομιούχους», με το αίσθημα της αδικίας διάχυτο σε ολόκληρη την κοινωνία, με τον τρόμο να κυριαρχεί στις σκέψεις για το μέλλον αυτής της χώρας.
«Περήφανα γηρατειά» με το πετσόκομμα των συντάξεων, τις αυξήσεις στα όρια συνταξιοδότησης.
Ατελείωτος θα ήταν ο κατάλογος παρόμοιων αναφορών.
Πάντως αν δεν υπήρχε Ανδρέας δεν θα υπήρχε το ΠΑΣΟΚ. Δεν θα στρατευόμασταν σε αυτή την υπόθεση και δεν θα μπορούσε ποτέ να ακολουθήσει την πορεία που ακολούθησε, σηματοδοτώντας τη σύγχρονη πολιτική ιστορία της χώρας, με τρόπο ανεξίτηλο.
Με το τεράστιο αναγεννητικό του έργο αλλά και τα μεγάλα σφάλματα .
Αντί περισσοτέρων κάποια αποσπάσματα από ομιλίες και γραπτά του Ανδρέα. Επιλεγμένα έτσι για να έχουν και σήμερα τη σημασία τους:
«Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ»«Η ουσία του Ελληνικού προβλήματος είναι απλή. Η πατρίδα μας είναι χώρα υπό κατοχή. Και η κατοχή είναι αμερικάνικη.
Μόνο οι στολές και η γλώσσα είναι ελληνική. Και λύση του ελληνικού προβλήματος δεν υπάρχει καμία στο πολιτικό επίπεδο. Η δημοκρατία στην Ελλάδα δεν θα φθάσει ,χωρίς την πραγματική, την ουσιαστική, την χωρίς όρους απελευθέρωση της από τα δεσμά που χάλκευσε ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός στο πλαίσιο της Ατλαντικής Συμμαχίας. Γι’ αυτό ο αγώνας μας είναι εθνικοαπελευθερωτικός»
16 Nοεμβρίου 1977 : Όταν πυρπολούσε τα συναισθήματα εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων, κατά την προεκλογική ομιλία του στο Σύνταγμα:
«Είναι αλήθεια, ναι ή όχι, ότι το NATO είναι υπεύθυνο για την επτάχρονη δικτατορία; Είναι αλήθεια, ναι ή όχι, ότι ο βιασμός της Kύπρου συντονίστηκε από την Ουάσιγκτον; Είναι αλήθεια, ναι ή όχι, ότι οι HΠA και οι χώρες του NATO και της EOK στηρίζουν την επεκτατική, επιθετική πολιτική της Τουρκίας στο Αιγαίο; Kαι αν όλα αυτά είναι αλήθεια, γιατί σιωπά ο πρωθυπουργός; Γιατί δεν υψώνει το ανάστημά του σαν πρωθυπουργός της χώρας να καταγγείλει τις απαράδεκτες αυτές ενέργειες των φίλων και συμμάχων μας; Iσως γιατί “ανήκομεν εις την Δύσιν”
Οκτώβριος του ’95 στην περίφημη Κ.Ε. με την κίνηση των «4» έλεγε:«Ένας μικρός κύκλος κεντρικών στελεχών, γίνεται κύκλος αυτοκαταστροφής και διάλυσης. Μπαίνουν οι κατώτερες των περιστάσεων φιλοδοξίες. Μπαίνουν μπροστά οι προσωπικές στρατηγικές. Μπαίνει μπροστά η υποκρισία. Αγνοείται επιδεικτικά ότι η εντολή του λαού που μας δόθηκε είναι για ν’ αντιμετωπίσουμε δικά του προβλήματα και τα προβλήματα της χώρας, όχι για να φέρουμε στο προσκήνιο το προσωπικό ή τα προσωπικά προβλήματα με τις έμμονες ιδέες μας».
Και απευθυνόμενος στους «4», τόνισε: «Οι ηγετικές ομάδες δεν διαμορφώνονται με άτυπες συναντήσεις, διαβουλεύσεις και συμφωνίες κορυφής. Δεν διαμορφώνονται με την ίντριγκα. Διαμορφώνονται -και δεν αναδεικνύονται- μέσα από τους αγώνες, με τη συμμετοχή στις ευθύνες, με την αποτελεσματικότητα σε ότι το Κίνημα σού αναθέτει και εκλέγονται εδώ μέσα, ή στο συνέδριο, στα όργανα, όπου κάθε μέλος έχει ψήφο».
Για το τέλος:
“Η ελευθερία, η ανεξαρτησία, η δημοκρατία δεν χαρίζονται. Η κατάκτηση τους είναι υπόθεση του λαού. Είναι υπόθεση μόνιμου αγώνα”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου