ΟΠΟΥ σταθώ κι όπου βρεθώ αυτό με ρωτούν όλοι: «Πόσο φτωχοί θα γίνουμε;».
Λες και ξέρω 'γώ να τους απαντήσω... Αλλά και να 'ξερα κάτι παραπάνω από 'κείνα που όλοι αντιλαμβανόμαστε, δεν είμαι δα και ο καταλληλότερος όλων διά να σου εμφυσήσω ολίγον αέραν αισιοδοξίας.
ΕΧΩ περάσει πολλά δεινά του λόγου μου· περισσότερα απ' όσα, στατιστικώς, μου αναλογούν. Ονειρεύομαι ανάσκελα πάνω σ' ένα καταθλιπτικό υπόστρωμα και βλέπω το ποτήρι μισοάδειο. Εκ των πραγμάτων έχω μάθει να προετοιμάζομαι πάντα για το χειρότερο σενάριο, παρ' ότι μια ζωή που φεύγει είμαι αγωνιστής και θέλω να πέσω όρθιος και μαχόμενος.
ΛΕΓΩ και ερώ στον μονάκριβό μου εαυτό: πρώτος στόχος, να μην αποθάνεις· οι εχθροί σου να ψοφήσουν! Δεύτερον, της φυλακής τα σίδερα είναι για τους λεβέντες· άσε που θα είναι αναγκασμένοι να σε ταΐζουν και να σε κοιμίζουν τζαμπέ. Τρίτον, μη σε αρρωστήσουν, λατρεμένε μου, τα καρακόλια· σωματικώς και ψυχικώς· στους γιατρούς να τα φάνε οι σιχαμένοι! Εσύ πάντα εδώ κάθε πρωί όρθιος, με παπούτσια και με το όπλο παρά πόδα. Ή, μάλλον, με προτεταμένη την ξιφολόγχη· σαν την -τι σας έλεγα...- γριά που 'κανε τη ληστεία των ολίγων ευρώ απειλώντας με μια ξιφολόγχη της εποχής των Βαλκανικών πολέμων. Και οι ρουφιάνες οι τηλεοράσεις το θάψανε! Δεν το κάνανε πρώτη είδηση ως όφειλαν.
ΣΟΥ 'ΛΕΓΑ λοιπόν να ψωνίσεις αισιοδοξία από αλλού γιατί εγώ δεν έχω. Δυστυχώς, απαισιόδοξος είναι σήμερα ο καλά ενημερωμένος αισιόδοξος.
ΠΟΣΟ φτωχοί θα γίνουμε; Θα κατρακυλήσουν σιγά σιγά οι συντάξεις και οι μισθοί στα 400 ευρώ, για να γίνουμε ανταγωνιστικοί; Θα επιστρέψουμε από πλευράς βιοτικού επιπέδου στη δεκαετία του '70, του '60 ή του '50; Αυτά -με- ρωτούν όλοι. Οσα ξέρω θα στα πω -γιατί αυτή είναι η δουλειά μου. Οι πιο φτωχοί θα 'ναι εκείνοι που ξέμειναν με μεγάλη ακίνητη περιουσία. Γιατί δεν θα μπορούν να πουλήσουν, ούτε να νοικιάσουν, και θα πρέπει να πληρώνουν φόρο μεγάλης ακίνητης περιουσίας...
ΑΥΤΟ που λέγανε παλιά, «αγόρασε γη, η αξία της θα ανέβει», δεν παίζει. Εκτός αν σου 'κατσε να κατέχεις, ας πούμε, παραθαλάσσιο οικόπεδο στη Μύκονο και το αγοράσει κάνας Ρώσος μαφιόζος με μαύρο χρήμα. Οι ιδιοκτήτες μεγάλων αστικών ακινήτων -μαγαζιών και διαμερισμάτων- θα γονατίσουν. Ολοι μαζεύονται, μετακομίζουν, νοικιάζουν τα πιο μικρά· δίνουν δυο-τρία ενοίκια μπροστά και σταματάνε να πληρώνουνε μετά... Δυστυχώς η τρόικα δεν έχει σκεφτεί ακόμη ν' αλλάξει τις διατάξεις του νόμου που προστατεύει τους ενοικιαστές...
ΣΑΝ μισθωτός δεν θα μπορείς να ζήσεις και να κάνεις οικογένεια. Θα πρέπει να συγκατοικήσεις με τους γονείς και τα πεθερικά· «εφτά νομά σ' ένα δωμά». Εκτός αν έχεις (Βάνα) μπάρμπα στην Κορώνη, βάλεις μέσον -όπως κάνουν πολλοί αυτό τον καιρό- για να μετατεθείς στην επαρχία, στην ιδιαίτερη πατρίδα σου και να μείνεις στο σπίτι το πατρικό, στο χωριό. Γιατί όσοι εγκλωβιστούν στην Αθήνα, θα φάει ο ένας τον άλλον.
ΕΝΑΣ φύσει αισιόδοξος φίλος μου υποστηρίζει πως η ύφεση αργά ή γρήγορα θα τελειώσει. Μέχρι τότε ένα εκατομμύριο δημόσιοι υπάλληλοι, γιατροί, δημοσιογράφοι και δικηγόροι, κάθε είδους «αχρείαστοι κλειστοεπαγγελματίες» θα 'χουν μετακινηθεί, έστω και βίαια, στον ιδιωτικό τομέα, ο οποίος θα ξανανθήσει, θ' αναπτυχθεί και θ' απογειωθεί. Το κράτος θα αποτινάξει τα βαρίδια, θα γίνει μικρό, λειτουργικό κι ευέλικτο, θα δημιουργήσει σημαντικό πρωτογενές πλεόνασμα και θ' αποπληρώνει με συνέπεια το χρέος. Νέος πλούτος θα δημιουργηθεί και έτσι δεν θα είμαστε για πάντα φτωχοί. Δεν τον συμμερίζομαι, γιατί σου 'πα: έχω καταθληπτικό υπόστρωμα και είμαι ένας πολύ καλά ενημερωμένος αισιόδοξος· γκαμώ την απαισιοδοξία μου, γκαμώ!
enet.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου