“Μπορεί να πικράναμε τον λαό, αλλά σώσαμε την χώρα”.
Υπάρχει λοιπόν μια διαίρεση μεταξύ λαού και χώρας και ένα αμείλικτο ερώτημα που πρέπει κάποιος να μας απαντήσει:
Τι είναι η χώρα τελικά αν όχι οι άνθρωποι της, το ΑΕΠ της, οι επιχειρήσεις της, οι εργαζόμενοι της, οι νέοι της, οι αξίες, η περηφάνια της; Ποιος ή τι βρίσκεται μέσα στο περιεχόμενο του όρου “χώρα” και διασώθηκε τελικά. Οι μισθοί και οι συντάξεις η γη τα βουνά και τα δέντρα;
Σημειολογικά η διαίρεση μεταξύ του “λαού” και της “χώρας” είναι ένα καινοφανές για Δήμοκρατίες αφήγημα αλλά την ίδια στιγμή αποτελεί το θεμελιώδες αφήγημα των Αριστοκρατιών και των Μοναρχίων.
Γίνεται ακόμη πιο τραγική η εικόνα αν αναλογιστεί κανείς ότι με αυτή την αφήγηση απάντα το ΠΑΣΟΚ το πανθομολογούμενο και πιστοποιημένο έλλειμμα δημοκρατίας στην Ευρώπη και στο κόσμο, ενώ είναι προφανές ότι αυτή η αφήγηση απευθύνεται σε αρίστους και όχι στο Λαό.
Είμαι όμως σίγουρος ότι πολύ σύντομα θα είναι και η μόνη πολιτική θέση από το στελεχιακό ΠΑΣΟΚ που θα έρθει απλώς για να αποδείξει ότι το κόμμα που προέρχεται από την Μεγάλη Δημοκρατική παράταξη κινείται πλέον οριστικά σε αριστοκρατικούς δρόμους και γέμισε γαλαζοαίματους.
Το “Μπορεί να πικράναμε τον λαό, αλλά σώσαμε την χώρα” δεν είναι αποδεκτό κύριοι. Μπορεί να μπει σε μια προσωπική αφήγηση με χαρακτηριστικά απολογίας ενός αριστοκράτη. Μπορεί έξοχα να χρησιμοποιηθεί σε απομνημονεύματα και σε προσωπικά ημερολόγια ως απολογισμός κάποιων ευγενών. Δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως πολιτική θέση σε μια χώρα που στο Σύνταγμα της αναφέρεται ρητά ότι: Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα.
Ειλικρινά δεν περίμενα να απογοητευτώ τόσο πολύ σήμερα. Νομίζω ότι η Δημοκρατία δέχτηκε πλήγμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου