του Φώτη Γαϊτάνη
Απλώς λέω ότι πρέπει να κάνω κάτι ουσιώδες για να τραβήξω την προσοχή των "συλλόγων". Επειδή είναι αποκλειστικές και έχουν πλάκα και οδηγούν σε μια καλύτερη ζωή...Mark Zuckerberg
Αυτή ακριβώς η φιλοσοφία αποτέλεσε την γενεσιουργό δύναμη του "δημοφιλέστερου" κοινωνικού δικτύου, του Facebook. H ιδέα του, στερεώνεται πάνω σε δύο "δύσμορφους" πυλώνες.» Την ανάγκη για αναγνώριση ή μάλλον ορθότερα τον φόβο της μοναξιάς και την λογική της αποκλειστικότητας δηλαδή την δημιουργία διαπρεπών μελών με ειδικά προνόμια. Μετά τον πρώτο πλήγμα που ήταν "highly adicting",εξαιρετικά εθιστικό, σύμφωνα με τον ίδιο το δημιουργό, η διασπορά του "Ιού¨του Facebook ήταν απλά θέμα χρόνου. Μια άλλη ιστορία "κοινωνικής σύνδεσης" ξεκινάει με πρωταγωνιστή το Twitter, η προέλευση του οποίου βρίσκεται στην ανταλλαγή ιδεών μέσω μιας σύντομης έκρηξης ασήμαντων πληροφοριών.
Τα δύο κυρίαρχα internetικά κοινωνικά δίκτυα έχουν κατακτήσει περίοπτη θέση στην καθημερινότητα των νέων ανθρώπων και αυτό γιατί οι δημιουργοί τους αποκρυπτογράφησαν τα χαρακτηριστικά της νέας γενιάς. Είναι ακριβώς τα ίδια χαρακτηριστικά και στοιχεία που χρησιμοποιήθηκαν για να συνθέσουν το τελικό εμπόρευμα. Η πλειονότητα των νέων ανθρώπων βλέπει τα κοινωνικά δίκτυα ως ένα μέσο για να αναβαθμίσει την εικόνα του. Είτε αυτό γίνεται μέσα από το Βιβλίο προσώπων του Facebook δηλαδή δίνοντας έμφαση στην εικόνα, είτε γίνεται υπό τα τετερίσματα των πτηνών του Twitter, δηλαδή προσφέροντας υπηρεσίες microblogging ώστε να καταγράφεται η ανιαρή και συνάμα ενδιαφέρουσα καθημερινότητα των μελών που παραπαίει ανάμεσα στον κοινό άνθρωπο και την διασημότητα.
Κάποιος βασιζόμενος στα παραπάνω θα μπορούσε εύκολα να υποστηρίξει πως η γενιά που ακολούθησε το Baby boom, την εποχή την αλματώδους ανάπτυξης, αναλώνεται σε ανούσιες ασχολίες και η αλλοτρίωση που έχει υποστεί έχει φτάσει ένα μη αναστρέψιμο επίπεδο. Ο ίδιος άνθρωπος προχωρώντας ένα βήμα παραπάνω θα μπορούσε να πει πως η γενιά γεννήθηκε στα πούπουλα αντιδρά με μόνο όπλο την άρνηση όταν αναγκάζεται να χάσει κάποια από τα προνόμια με τα οποία ήρθε στη ζωή.
Η ζωή των νέων όντως συντίθεται από εναλλαγές ανάμεσα σε φανταχτερούς χρωματισμούς και αποχρώσεις του γκρίζου αλλά η αλήθεια που προκύπτει από τα συμπεριφόρικά χαρακτηριστικά τους είναι ελαφρώς διαφορετική. Η κατανόηση των αλλαγών και των "τεκτονικών μετακινήσεων" του κόσμου μας είναι όπως φαίνεται ευκολότερη από πλευράς των "Afterboomers" μια και χωρίς να το αντιλαμβάνονται πάντα ωθούν την χώρα σε μεταστροφή στην ποιοτική παραγωγή. Μια παραγωγή που αυξάνει τις "χωρητικότητες" της πατρίδας δίνοντας της πόντους στο διεθνή καταμερισμό της εργασίας αλλά και της κοινωνικής ευαισθησίας Το απόσταγμα αυτής της σκέψης έγινε φανερό σε αρκετές πτυχές της ελληνικής ζωής. Πριν μερικά χρόνια κάποιοι αγρότες μαζί με ένα ξεχωριστό Γεωπόνο δημιούργησαν "Τα προϊόντα Γης Βοϊου", η επιτυχία τους δεν οφείλεται στην διαδικτυακή προώθηση αλλά στην ίδια την ιδέα της εναλλακτικής χρήσης ενός δικτύου. Τον περασμένο Μάη κάποιοι φοιτητές με μόνο όπλο τα κοινωνικά δίκτυα οργάνωσαν μέσα σε μια νύχτα μιας από τις σημαντικότερες συγκεντρώσεις ενάντια στο Ισραηλινό καθεστώς, με αφορμή την επίθεση στα πλοία του Στολίσκου της Ελευθερίας. Με ανάλογες πρωτοβουλίες πραγματοποιήθηκαν ποιοτικές διαμαρτυρίες περίπου 2 χρόνια νωρίτερα μετά την πύρινη λαίλαπα του 2007. Αυτά φυσικά αποτελούν ελάσσονος σημασίας παραδείγματα συγκριτικά με άλλα, λαμπρά επιτεύγματα, των οποίων ακρογωνιαίος λίθος είναι οι διεύρυνση των "χωρητικοτήτων".
Με το τέλος του πρώτου γύρου των εκλογών οι πλειονότητα των αναλυτών θεώρησε νικητή την αποχή, πιο συγκεκριμένα την αποχή των νέων ανθρώπων. Όπως λοιπόν η νέα γενιά, η γενιά μου, ισορροπεί άτεχνα ανάμεσα στο τεχνητό χρώμα και το γκρίζο μέσα στο διαδίκτυο, έτσι το κάνει και σε όλες τις εκφάνσεις και πτυχές της καθημερινότητας της. Ο πυρήνας της νέας εποχής είναι σίγουρα ασταθής. Σε κάθε περίπτωση το στοίχημα είναι να αποδείξουμε ότι το διαδίκτυο και τα κοινωνικά δίκτυα, κάθε μορφής, δεν είναι οι δημιουργοί της πραγματικότητας αλλά απλοί διαχειριστές της, ότι κάνει άλλου είναι η πηγή της φρέσκιας δημιουργίας εκεί έξω. Χωρίς αυτό το μέλλον προοιωνίζεται σκοτεινό.
Αυτή ακριβώς η φιλοσοφία αποτέλεσε την γενεσιουργό δύναμη του "δημοφιλέστερου" κοινωνικού δικτύου, του Facebook. H ιδέα του, στερεώνεται πάνω σε δύο "δύσμορφους" πυλώνες.» Την ανάγκη για αναγνώριση ή μάλλον ορθότερα τον φόβο της μοναξιάς και την λογική της αποκλειστικότητας δηλαδή την δημιουργία διαπρεπών μελών με ειδικά προνόμια. Μετά τον πρώτο πλήγμα που ήταν "highly adicting",εξαιρετικά εθιστικό, σύμφωνα με τον ίδιο το δημιουργό, η διασπορά του "Ιού¨του Facebook ήταν απλά θέμα χρόνου. Μια άλλη ιστορία "κοινωνικής σύνδεσης" ξεκινάει με πρωταγωνιστή το Twitter, η προέλευση του οποίου βρίσκεται στην ανταλλαγή ιδεών μέσω μιας σύντομης έκρηξης ασήμαντων πληροφοριών.
Τα δύο κυρίαρχα internetικά κοινωνικά δίκτυα έχουν κατακτήσει περίοπτη θέση στην καθημερινότητα των νέων ανθρώπων και αυτό γιατί οι δημιουργοί τους αποκρυπτογράφησαν τα χαρακτηριστικά της νέας γενιάς. Είναι ακριβώς τα ίδια χαρακτηριστικά και στοιχεία που χρησιμοποιήθηκαν για να συνθέσουν το τελικό εμπόρευμα. Η πλειονότητα των νέων ανθρώπων βλέπει τα κοινωνικά δίκτυα ως ένα μέσο για να αναβαθμίσει την εικόνα του. Είτε αυτό γίνεται μέσα από το Βιβλίο προσώπων του Facebook δηλαδή δίνοντας έμφαση στην εικόνα, είτε γίνεται υπό τα τετερίσματα των πτηνών του Twitter, δηλαδή προσφέροντας υπηρεσίες microblogging ώστε να καταγράφεται η ανιαρή και συνάμα ενδιαφέρουσα καθημερινότητα των μελών που παραπαίει ανάμεσα στον κοινό άνθρωπο και την διασημότητα.
Κάποιος βασιζόμενος στα παραπάνω θα μπορούσε εύκολα να υποστηρίξει πως η γενιά που ακολούθησε το Baby boom, την εποχή την αλματώδους ανάπτυξης, αναλώνεται σε ανούσιες ασχολίες και η αλλοτρίωση που έχει υποστεί έχει φτάσει ένα μη αναστρέψιμο επίπεδο. Ο ίδιος άνθρωπος προχωρώντας ένα βήμα παραπάνω θα μπορούσε να πει πως η γενιά γεννήθηκε στα πούπουλα αντιδρά με μόνο όπλο την άρνηση όταν αναγκάζεται να χάσει κάποια από τα προνόμια με τα οποία ήρθε στη ζωή.
Η ζωή των νέων όντως συντίθεται από εναλλαγές ανάμεσα σε φανταχτερούς χρωματισμούς και αποχρώσεις του γκρίζου αλλά η αλήθεια που προκύπτει από τα συμπεριφόρικά χαρακτηριστικά τους είναι ελαφρώς διαφορετική. Η κατανόηση των αλλαγών και των "τεκτονικών μετακινήσεων" του κόσμου μας είναι όπως φαίνεται ευκολότερη από πλευράς των "Afterboomers" μια και χωρίς να το αντιλαμβάνονται πάντα ωθούν την χώρα σε μεταστροφή στην ποιοτική παραγωγή. Μια παραγωγή που αυξάνει τις "χωρητικότητες" της πατρίδας δίνοντας της πόντους στο διεθνή καταμερισμό της εργασίας αλλά και της κοινωνικής ευαισθησίας Το απόσταγμα αυτής της σκέψης έγινε φανερό σε αρκετές πτυχές της ελληνικής ζωής. Πριν μερικά χρόνια κάποιοι αγρότες μαζί με ένα ξεχωριστό Γεωπόνο δημιούργησαν "Τα προϊόντα Γης Βοϊου", η επιτυχία τους δεν οφείλεται στην διαδικτυακή προώθηση αλλά στην ίδια την ιδέα της εναλλακτικής χρήσης ενός δικτύου. Τον περασμένο Μάη κάποιοι φοιτητές με μόνο όπλο τα κοινωνικά δίκτυα οργάνωσαν μέσα σε μια νύχτα μιας από τις σημαντικότερες συγκεντρώσεις ενάντια στο Ισραηλινό καθεστώς, με αφορμή την επίθεση στα πλοία του Στολίσκου της Ελευθερίας. Με ανάλογες πρωτοβουλίες πραγματοποιήθηκαν ποιοτικές διαμαρτυρίες περίπου 2 χρόνια νωρίτερα μετά την πύρινη λαίλαπα του 2007. Αυτά φυσικά αποτελούν ελάσσονος σημασίας παραδείγματα συγκριτικά με άλλα, λαμπρά επιτεύγματα, των οποίων ακρογωνιαίος λίθος είναι οι διεύρυνση των "χωρητικοτήτων".
Με το τέλος του πρώτου γύρου των εκλογών οι πλειονότητα των αναλυτών θεώρησε νικητή την αποχή, πιο συγκεκριμένα την αποχή των νέων ανθρώπων. Όπως λοιπόν η νέα γενιά, η γενιά μου, ισορροπεί άτεχνα ανάμεσα στο τεχνητό χρώμα και το γκρίζο μέσα στο διαδίκτυο, έτσι το κάνει και σε όλες τις εκφάνσεις και πτυχές της καθημερινότητας της. Ο πυρήνας της νέας εποχής είναι σίγουρα ασταθής. Σε κάθε περίπτωση το στοίχημα είναι να αποδείξουμε ότι το διαδίκτυο και τα κοινωνικά δίκτυα, κάθε μορφής, δεν είναι οι δημιουργοί της πραγματικότητας αλλά απλοί διαχειριστές της, ότι κάνει άλλου είναι η πηγή της φρέσκιας δημιουργίας εκεί έξω. Χωρίς αυτό το μέλλον προοιωνίζεται σκοτεινό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου