Για το καλό του ευρώ πια, η συνταγή τώρα είναι διαφορετική. Αλλά πόσο μας αφορά αυτό θετικά; Και πόση σημασία έχει όταν ο χρονισμός της συμπίπτει μόνο με την αγωνία της Ευρωζώνης να μην καταρρεύσει;
Και αφού, όπως εν τοις πράγμασι αποδείχθηκε, ήταν εφικτό το κούρεμα, το μειωμένο επιτόκιο, η αποδέσμευση αναπτυξιακών πόρων, γιατί δεν το εφαρμόσαμε πέρυσι; Άλλωστε, το χρέος μας ήταν πολύ μικρότερο από αυτό που θα μας εξασφαλίσει το νέο μνημόνιο.
Η αποδόμηση των εργασιακών, κοινωνικών και πολιτικών κεκτημένων είναι η απάντηση. Η αλλαγή του ελληνικού μοντέλου επιτεύχθηκε, οι εργαζόμενοι υποδουλώθηκαν και ο δρόμος για φτηνές, αλλά υπερπροσοδοφόρες, επενδύσεις άνοιξε. Η νεοφιλελεύθερη ελληνική κυβέρνηση σύρεται, αφού από την αρχή δεν διέθετε εθνική στρατηγική.
Με τα γνωστά αποτελέσματα επαφέθηκε σε ξένους χειρισμούς, δρομολογώντας τη διάσωση των πιστωτών, αδύναμη, ή άβουλη, να προωθήσει μια λύση που να εξυπηρετεί το συμφέρον της χώρας. Στη σύνοδο δεν πέτυχε, αλλά ούτε και προσπάθησε, να αποδεσμευτεί από τις μνημονιακές πολιτικές και να επιβάλει στους αλληλεξαρτώμενους εταίρους μας το ριζικό επαναπροσανατολισμό της οικονομίας. Όσοι επιχαίρουν για τα αποτελέσματα της συνόδου θα πρέπει να μας απαντήσουν πώς θα πληρωθεί σε αυτές τις συνθήκες το ιδιωτικό χρέος των Ελλήνων που φτάνει τα 250 δισ. ευρώ, ειδικά μάλιστα όταν το κύριο βάρος του κουρέματος το ανέλαβαν οι ελληνικές τράπεζες που θα χρειαστούν επανακεφαλαιοποίηση προκειμένου να μπορέσουν να λειτουργήσουν αναπτυξιακά για την οικονομία.
Το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων δεν αποκαταστάθηκε και ήδη η οικονομία μας έχει γυρίσει στον προηγούμενο αιώνα προετοιμάζοντας τα παιδιά της για ένα τρίτο κύμα μετανάστευσης. Αυτή τη φορά οι μετανάστες μας δε θα είναι ανειδίκευτοι εργάτες, αλλά μια νέα γενιά εξειδικευμένων επιστημόνων. Μια χώρα δε μπορεί να έχει μέλλον όταν απορφανίζεται από τους συντελεστές της προόδου της. Πολύ φοβούμαστε ότι για άλλη μια φορά διασώσαμε τους ξένους και αυτοκτονήσαμε.
epohi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου