Παρασκευή 29 Ιουλίου 2011

Yποτίθεται ότι η Ελλάδα σώθηκε από τους εταίρους και το ΔΝΤ...

Μεγάλο... πακέτο η «διάσωση» 
Η ελπίδα (της κυβέρνησης) πεθαίνει τελευταία, όμως η πραγματικότητα (που βιώνει η κοινωνία), εκτός από αμείλικτη, είναι και επίμονη: Ο κόσμος, ό,τι και αν ακούει περί διάσωσης, περί μη χρεοκοπίας και περί κοινοτικής αλληλεγγύης, κοιτάει τελικά την άδεια του τσέπη, κάνοντας τον λογαριασμό και βλέποντας πως δεν βγαίνει...
Όσο κι αν οι μηχανισμοί επικοινωνιακής διαχείρισης, που διαθέτει η (εκάστοτε) κυβέρνηση, είναι πανίσχυροι, οι εργαζόμενοι, από την άλλη, είναι υποχρεωμένοι να κάνουν τους λογαριασμούς τους με την πραγματι­κότητα... Και η πραγματικότητα είναι οδυνηρή: Ύφε­ση, ανεργία, περικοπές, ανελέητες και...
επανειλημ­μένες φοροεπιδρομές, έκτακτες εισφορές. Μετρώ­ντας, τελικά, την αδυναμία του να πληρώσει τους τρέχοντες λογαριασμούς του, ο κάθε εργαζόμενος, κατανοεί ότι τα όσα ακούγονται περί διάσωσης είτε δεν τον αφορούν είτε είναι χοντρά ψέματα.
Καθώς περνά ο χρόνος και μεγαλώνει η χρονική απόστα­ση από τη Σύνοδο της περασμένη βδομάδας (όπου υποτίθεται ότι η Ελλάδα σώθηκε από τους εταίρους και το ΔΝΤ) κι ενώ αρχίζουν να βγαίνουν στον αέρα οι λεπτομέρειες της «διάσωσης», ταυτοχρόνως ατο­νούν τα επικοινωνιακά τεχνάσματα που χρησιμο­ποιεί η κυβέρνηση με τη βοήθεια των media. Και η πραγματικότητα, τότε, δεν μπορεί να κρυφτεί.
Στο ρεπορτάζ που δημοσιεύει σήμερα το «Π» στις σελίδες 4-5 μπορεί κανείς να σχηματίσει μια πρώτη, ψύχραιμη, και όχι ωραιοποιημένη εικόνα της πραγματικότητας μετά τη «διάσωση». Πρόκειται, καταρχήν για μια απόφαση συνέχισης του δανει­σμού της Ελλάδας με σκληρά και ασήκωτα ανταλ­λάγματα, ανάμεσα στα οποία αρχίζουν να εμφανίζο­νται και οι εμπράγματες εγγυήσεις...
Στην οικονοµική ανάλυση του «Π» στις σελίδες 48-49, ο Δημήτρης Καζάκης (αποτιμώντας τα αποτελέσματα της «διάσω­σης») εκτιμά ότι οι πιστωτές, αφού έχουν εξασφα­λίσει επ’ ωφελεία τους την εκποίηση της ελληνικής δημόσιας περιουσίας, έχουν βάλει πια στο μάτι τη διαχείριση -προφανώς κατά το συμφέρον τους -των δημόσιων δαπανών και εσόδων!
Όλα τα παραπάνω, πολύ απλά, σημαίνουν ότι η διακυ­βέρνηση της χώρας δεν γίνεται από την εκλεγμένη της κυβέρνηση αλλά από τους πιστωτές και τους αν­θρώπους τους, οι οποίοι εγκαθίστανται μόνιμα στην Αθήνα, σε κάθε υπουργείο, όπως και σε κάθε κρίσι­μη υπηρεσία της ελληνικής διοίκησης.
Είναι φρούδα - προφανώς - η ελπίδα ότι αυτοί θα μας «σώσουν»...
"Το Ποντίκι"

Δεν υπάρχουν σχόλια: