Στην κοσμογωνιά του Περάματος

Κουρασμένα πρόσωπα, αγωνιώδεις κουβέντες, ατέλειωτες ώρες προσμονής με το βλέμμα καρφωμένο στη θάλασσα, που και που κανένα βαπόρι μπαίνει στο λιμάνι και τότε τα πρόσωπα τους φωτίζονται. Κάποιοι θα επιστρέψουν σπίτι με το πολυπόθητο μεροκάματο, το τραπέζι τους θα έχει ψωμί κάποιοι άλλοι όμως θα επιστρέψουν ακόμα μια φορά άπραγοι. Μέσα στις ατέλειωτες ώρες παρέα με ένα καφέ, για κάποιους ακόμα και αυτός πολυτέλεια, εικόνες από ρεπορτάζ ή από μια βόλτα στη ζώνη εργατών να μετράνε τα τελευταία τους χρήματα αρκούν για να προκαλέσουν αυτό το χαρακτηριστικό σφίξιμο στο στομάχι που δημιουργεί η αδικία και ο απόγνωση.

Όλα κινούνται γύρω από το πολυπόθητο μεροκάματο, για πολλούς βέβαια αποδείχτηκε μοιραίο, έχασαν την ίδια τους τη ζωή στα σκοτεινά αμπάρια των πλοίων εξαιτίας της μη τήρησης στοιχειωδών κανόνων ασφαλείας από εταιρείες που είχαν πιάσει καλά το νόημα του θεμελιώδους καπιταλιστικού δόγματος: << μέγιστο κέρδος, ελάχιστο κόστος με όποιο κόστος ότι και αν αυτό συνεπάγεται, ακόμα και την ανθρώπινη ζωή>>, εργοδότες χωρίς ίχνος ανθρωπιάς και ένα κράτος σωσίβιο για την αυθαιρεσία και την δολοφονική κερδοσκοπία τους.

Το μεροκάματο στο Πέραμα αποδεικνύεται από τα εκατοντάδες εργατικά ατυχήματα αλλά και τους πολυάριθμους θανάτους εργατών καρμανιόλα, που βέβαια κάποιοι προσπερνούν προκειμένου να δώσουν τον αγώνα για ζωή και αξιοπρέπεια. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τους οχτώ νεκρούς εργάτες της24ης Ιουλίου, είκοσι αγνοούμενοι έως το τέλος της μοιραίας βραδιάς από ένα πλήρωμα που στην πλειοψηφία του αποτελούνταν από μετανάστες χωρίς χαρτιά, τελικός απολογισμός οχτώ νεκροί και τέσσερις τραυματίες. Και αυτό είναι ένα μόνο παράδειγμα της εγκληματικής εργοδοσίας, από εκείνα που ευθαρσώς τολμά την επόμενη μέρα δια των εκπροσώπων της να αποτελεί εργατικά ατυχήματα.

Κάποιοι πολύ τυχεροί καταφέρνουν μετά από πολλά χρόνια συμπληρώσουν τα πολυπόθητα ένσημα και να συνταξιοδοτηθούν αλλά εδώ υπάρχει ακόμα μια παράμετρος που κάνει τον συνταξιούχο της ζώνης είδος υπό εξαφάνιση να καταφέρει να φτάσει στη σύνταξη υγιής ώστε να απολαύσει στοιχειωδώς το υπόλοιπο της ζωής του, περίπτωση σπάνια καθώς οι τριτοκοσμικές συνθήκες εργασίας τους σακατεύουν κυριολεκτικά σαν τα παρατημένα σκαριά της ζώνης.

Η Ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη Περάματος είναι ένα πεδίο μάχης από τη μία πλευρά τα κέρδη των εταιρειών και από την άλλη η ανεργία, ο μόχθος και η αγωνία των εργατών. Μέχρι στιγμής η δεύτερη πλευρά μετρά πολλές απώλειες. Είναι καιρός κάθε πλατεία και κάθε πολίτης ξεχωριστά να βροντοφωνάξει: << ο άνθρωπος πάνω από τα κέρδη>>, αυτή είναι η αρχή της κοινωνίας που οραματιζόμαστε, να μη μείνει το Πέραμα και καμιά άλλη γωνιά αρένα ανθρώπων αλλά Οδόφραγμα αλληλεγγύης και αξιοπρέπειας, γιατί τα Οδοφράγματα μπορεί να κλείνουν δρόμους αλλά ανοίγουν περάσματα…
( ο τίτλος του κειμένου είναι εμπνευσμένος από τους στίχους του συγκροτήματος Active Member)
Γ.Π.

redbandiera.