Ο Ηγέτης

Περπατά στητή στη προβλήτα
και το βλέμμα της χάνεται στο παρελθόν.
Εκεί που χιλιάδες ήταν γύρω της και χειροκροτούσαν
μόλις ο Ηγέτης κουνούσε το χέρι του.
Στιγμές που ακόμη δεν έχει ξεχάσει.
Ζει μέσα σ' αυτές, χρόνια τώρα .
Κι όμως ο Ηγέτης έφυγε.
Σε ποιον θα ελπίζει,
πού θα εξομολογεί τα όνειρα της;.
Από ποιον θα περιμένει την ελπίδα;.
Αντίκρισε τη θάλασσα
Έριξε μια πέτρα
για να ταράξει τα κύματα,
όπως τότε.
Κάποιος πρέπει να γίνει η σημαία.
Κάποιος πρέπει να της προσφέρει
Το όνειρο,
την ελπίδα.
Ο λαός;
Τα νιάτα;.
Ο λαός πρέπει να της δώσει τη φωνή,
να την ενώσει μαζί της,
να βγουν όλοι στη προβλήτα.
Σαν τότε..
Απόψε πρέπει να γένει η έκρηξη.

Της Μάγδας Παπαδημητρίου